Η φράση κλισέ «το ποδόσφαιρο είναι μικρογραφία της κοινωνίας» δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ούτε απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τα χάλια που βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο στα γήπεδά μας.
Συγνώμη, άκυρο και αυτό το κλισέ, το «κάθε τρεις και λίγο». Χάλια βλέπουμε συνέχεια. Χάλια και μέσα στα γήπεδα, χάλια στις εξέδρες, χάλια στις διοργανώτριες αρχές, στα παρασκήνια, στα δικαστήρια, στις κασέτες, στα σιντί, στα ντιβιντί, χάλια στα χάλια μας τα μαύρα.
Την Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011 έγιναν δύο ...γιορτές του ποδοσφαίρου. Δύο ημιτελικοί Κυπέλλου, από αυτούς που οι ντενεκέδες οι Άγγλοι τους διοργανώνουν στο «{Γουέμπλεϊ», σαν να είναι τελικοί. Έχουμε και λέμε:
* Και στους δύο το θέαμα ήταν ...αθέατο. Το κούρασαν το άθλημα, πονέσανε τα μάτια μας! Όχι άλλη κακοποίηση του ποδοσφαίρου.
* Και στους δύο έγινε το σώσε.
α) Στον Βόλο, ο πρόεδρας της γηπεδούχου ομάδας πλακώθηκε με ...οπαδό στην εξέδρα και μετά είπε και βγήκε «σας πουλάω και να πέσετε στη Δέλτα Εθνική»! Αυτή την ευχή έδωσε στην ομάδα που -υποτίθεται πως-ανέστησε!
β) Στην Τούμπα έβρεχε πέτρες, φωτιές και λέιζερ, πήγαν να κάψουνε έναν παίκτη της φιλοξενούμενης ομάδας και στο τέλος τους πήραν όλους -γηπεδούχους και φιλοξενούμενους- στο κυνήγι, σύμφωνα με την -πατροπαράδοτη πια- συνήθεια του μπουκαρίσματος οπαδών στον αγωνιστικό χώρο.
Το μόνο θετικό της τελευταίας διακοπής, είναι πως γίναμε ...Ευρώπη. Στις 9 το βράδυ άρχισε το ματς της Τούμπας, σχεδόν μαζί με τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ τελείωσε, παρότι αυτά άρχισαν τρία τέταρτα αργότερα!
Θυμηθείτε, αν μπορείτε, πόσες φορές έχουν μπουκάρει φέτος οπαδοί οποιασδήποτε ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Πόσες φορές έχουν χτυπηθεί ή απειληθεί παίκτες. Πόσες φορές έχουν διακοπεί -προσωρινά, γιατί κανένας ρέφερης δεν παίρνει την ευθύνη- αγώνες. Και μετά σκεφτείτε ποιοι και πόσο έχουν τιμωρηθεί για όλα αυτά τα ΧΑΛΙΑ.
Ε, λοιπόν, αν για αυτά τα χάλια, φταίνε η κοινωνία, η Πολιτεία, η «εφηβεία» (ξέρετε τι εννοώ), η Σούπερ Λίμπα, η Έπο, ο Περιπινιάδης, ο Πιλάφιος, οι δημοσιογράφοι ή οι ...Αμερικάνοι που φταίνε πάντα και παντού, εμένα δεν με νοιάζει.
Γιατί δεν τους νοιάζει ούτε κι αυτούς που φταίνε.
Για γέλια και για κλάματα είναι όλοι τους.
Η Πολιτεία λέει στις Παέ και το όργανό τους, τη Σούπερ Λίμπα, «θα σας κόψουμε τις (κομμένες από πέρυσι;) επιχορηγήσεις» και «η Λίγκα είναι ακατάλληλη να διοργανώσει το πρωτάθλημα - να το διοργανώσει η Έπο». Μάλιστα. Η Έπο η κατάλληλη, που έχει ευθύνη για την υπέροχη διαιτησία, αλλά και για το εορταστικό Κύπελλο, το οποίο -όπως διαπιστώσατε- το διοργανώνει άψογα.
Οι Παέ λένε «δεν είμαστε ακατάλληλες, δεν δίνουμε το πρωτάθλημα στην Έπο γιατί είναι δικά μας τα τηλεοπτικά δικαιώματα». Πρώτα η κονόμα, κι αν σκοτωθεί κανένας, κι αν στήσουμε και κανένα ματσάκι, δεν τρέχει μία. Εμείς νά ΄μαστε καλά, να κονομάμε και οι στρατοί ηλιθίων νά ΄ναι καλά, να μας στηρίζουν.
Οι εισαγγελείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, αφού έβαλαν στη φυλακή όσους ενεπλάκησαν στην παλιά παράγκα και στους φακέλους της Ουέφα με τα «ύποπτα» παιχνίδια (μην ψάξετε να τους βρείτε στη στενή, γιατί τους έχουν χώσει πολύ βαθιά), τώρα βάζουν πάλι το μαχαίρι στο κόκαλο. Έστω κι αν τα παϊδάκια τρώγονται με το χέρι για να γεμίζουν τα δάχτυλα (σούπερ) λίγδα...
Οι οπαδοί, επίσης στην κοσμάρα τους, πάνε στο γήπεδο, είτε «ντοπαρισμένοι» (από όσα μασουλάνε) είτε βαρυστομαχιασμένοι (από όσα τους σερβίρουν τα οπαδικά Μέσα και -φυσικά- καταπίνουν αμάσητα), για να ρευτούν και να εμέσουν...
Οι Αμερικάνοι ακόμα δεν έχουν πει τίποτα. Αν και, στην προκειμένη περίπτωση, αυτούς μπορεί να τους χρειαστούμε. Να ρίξουν τίποτα έξυπνες βόμβες και να ησυχάσουμε. Έτσι κι αλλιώς, αφού βαράει διάλυση το μαγαζί, ας το διαλύσει κανένας άλλος, να μην κουραζόμαστε τούβλο - τούβλο, φωτιά - φωτιά.
Να την κάνουν τη Λίμπα ...λίμπα και να τελειώνουμε. Αν δεν μπορούμε να έχουμε ποδόσφαιρο, ας μην έχουμε. Δεν θα χάσουμε και τίποτα...
Σάμπως τώρα έχουμε;
Μέχρι να αποκτήσουμε, εγώ, ο Μίλτος, νά΄ μαι καλά...