Αν πει κανείς ότι «τώρα το πράγμα έχει ξεφύγει», μαζέψτε τον. Έχει ξεφύγει ο ίδιος και δεν καταλαβαίνει πως το πράγμα δεν ξέφυγε τώρα. Πως το έχουμε χάσει προ πολλού. Βλέπουμε ένα ματς που αρχίζει στις εφτά το απόγευμα και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει (να μην τελειώσει δεν προβλέπεται, καθώς ακόμα κι αν δολοφονηθεί ποδοσφαιριστής, οι διαιτητές δεν διακόπτουν αγώνα με τίποτα).
Ακόμα κι αν τελειώσει το παιχνίδι στην ώρα του, κοντά στις εννιά, δεν ξέρουμε πότε θα ολοκληρωθεί το ...αστυνομικό ρεπορτάζ. Ποιοι θα μπούνε μέσα, ποιοι και πόσοι θα μαζευτούνε απόξω για να αποδοκιμάσουνε ή να μουντάρουνε ποιους, πότε θα πάνε όλοι σπίτια τους και πάει λέγοντας. Σαν τον Χλαπάτσα, εκείνη την ερπετομορφή από την -ιστορική πια- τηλεοπτική σειρά «Της Ελλάδος τα Παιδιά», έχουν γίνει οι οπαδοί. Μόλις στράβωναν τα πράγματα για τον Ρούφο της υπηρεσίας, απειλούσε: «Τώρα θα δείτε τι θα πάθετε. Θα σας δείξω εγώ»!
Και τους ...δείχνουν!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Μίλτου στο www.gazzetta.gr