Σε οκτώ αγώνες από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου παρατηρείται το φαινόμενο που κάποιες φορές έχει οδηγήσει σε προσωρινή διακοπή των αγώνων, ποτέ όμως σε οριστική.
Ποδοσφαιριστές και προπονητές έχουν χτυπηθεί και άλλοι γλίτωσαν επειδή τα γήπεδα είχαν κουλουάρ και πρόλαβαν να βρουν καταφύγιο στ' αποδυτήρια.
Οι ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες είχαν και έχουν το δόγμα «τα επεισόδια μακριά απ' τα γήπεδα».
Oμως με όσα συμβαίνουν φέτος, η βία έφυγε από τις εξέδρες (αφού πια δεν υπάρχουν αντίπαλοι οπαδοί) και μετακόμισε στους αγωνιστικούς χώρους.
Οι σύλλογοι παρότι έχουν την αντικειμενική ευθύνη για τη συμπεριφορά των φιλάθλων στα γήπεδα, δεν τιμωρούνται με βαρύτερες ποινές. Είτε τα επεισόδια γίνουν στην εξέδρα, είτε στο χορτάρι η ποινή μπορεί να είναι η ίδια.
Γι' αυτό έχει φροντίσει η ΕΠΟ και οι ασαφείς κανονισμοί της οι οποίοι συντάσσονται με την ίδια ακριβώς λογική από το 1997 έως σήμερα.
Για παράδειγμα στον πειθαρχικό κώδικα (αρ. 14 παρ. 4 εδ. δ, στ) η εισβολή φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο θεωρείται δυσφήμηση του αθλήματος. Ομως συγκεκριμένη ποινή γι' αυτού του είδους τη δυσφήμηση δεν υπάρχει…
Στην ΚΑΠ (αρ. 21) υπάρχουν οι περιπτώσεις μη τέλεσης ή διακοπής αγώνα, όμως ανάμεσά τους δεν βρίσκεται συγκεκριμένη αναφορά για διακοπή ή μη έναρξη αγώνα λόγω επεισοδίων.
Μέσα σ' αυτό το ελλειμματικό κανονιστικό πλαίσιο που η μακροχρόνια διατήρησή του έχει αρχίσει να γεννά υποψίες, οι διαιτητές καλούνται να ισορροπήσουν μεταξύ της επεισοδιακής συμπεριφοράς των οπαδών και της επιθυμίας των συλλόγων «να τελειώσει το παιχνίδι» για να μην έχουν βαρύτερες ποινές.
Ο Κύπριος διαιτητής, Κώστας Καπιτανής που μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009 ήταν διαιτητής «top class» στην UEFA και τώρα είναι διεθνής παρατηρητής διαιτησίας μας είπε πώς αντιμετωπίζουν οι διαιτητές της UEFA παρόμοιες περιπτώσεις και τι οδηγίες τους έχουν δοθεί: «Σε περίπτωση μαζικής εισβολής οπαδών στον αγωνιστικό χώρο γίνεται προσωρινή διακοπή και συνεννόηση με τον παρατηρητή αγώνα που έχει αυξημένες αρμοδιότητες. Η οδηγία είναι να δοθούν όλες οι ευκαιρίες για να τελειώσει το παιχνίδι κανονικά και να εξαντληθεί η αυστηρότητα, χωρίς όμως να μπαίνει σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών, των διαιτητών, ακόμα και των φιλάθλων. Σε περίπτωση τέτοιων γεγονότων υπάρχει συνεννόηση με τον παρατηρητή και την αστυνομία και από κοινού λαμβάνεται απόφαση χωρίς την παρουσία εκπροσώπων ομάδων. Πάντως, η UEFA θέλει τα παιχνίδια να τελειώνουν».
Επίσης προσθέτει: «Η UEFA αξιολογεί τους αγώνες ανάλογα με τη σημασία και την επικινδυνότητά τους. Σε πολλά παιχνίδια υπάρχουν δύο παρατηρητές και υπεύθυνος ασφάλειας».
Η οδηγία που έχει δοθεί στους Ελληνες διαιτητές είναι παρόμοια. Προσωρινή διακοπή και επανέναρξη του αγώνα όταν τα πνεύματα ηρεμήσουν.
Δεν προβλέπεται ούτε συγκεκριμένος αριθμός διακοπών, ούτε μέγιστη χρονική διάρκεια διακοπής.
Η διαφορά είναι ότι στην Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι παράγοντες των ομάδων.
Και όπως χαρακτηριστικά μας είπε εν ενεργεία διαιτητής της Σούπερ Λίγκας «αν ο αγώνας της Τούμπας δεν έληγε, ο διαιτητής θα έμπαινε στο στόχαστρο από την ομάδα»!
Οι διαιτητές, λοιπόν, δεν τολμούν να διακόψουν οριστικά ένα παιχνίδι διότι αφενός δεν υπάρχει σαφής εντολή και οδηγία και αφετέρου γνωρίζουν πως από τη στιγμή που η οριστική διακοπή είναι στην κρίση τους, αν αποφασίσουν να διακόψουν ένα παιχνίδι θα έρθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με την ομάδα με ευθύνη της οποίας θα διακοπεί ο αγώνας.
Γι' αυτό έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση το θέμα της οριστικής διακοπής αγώνων μπήκε πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ΓΓΑ-ΕΠΟ και αναζητείται ένας «κανονιστικός αυτοματισμός».
Δηλαδή, ένας τρόπος που οι αγώνες να διακόπτονται οριστικά όταν απειλείται η σωματική ακεραιότητα των παικτών και των υπολοίπων παριστάμενων στους αγωνιστικούς χώρους, χωρίς όμως η ευθύνη της διακοπής να βαραίνει αποκλειστικά τον διαιτητή, διότι απλούστατα δεν μπορεί να τη σηκώσει.
ΠΗΓΗ: www.kathimerini.gr