Τα ξαναλέμε...

Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που έφυγε απρόσμενα ο Μάνος Ξυδούς και τα τραγούδια του, τον κρατούν κοντά μας.

«Δε μ' αρέσουνε οι άντρες σαν και μένανε που όλο λένε πως θα φύγουν κι όλο μένουνε» είχε γράψει κάποτε ο Μάνος Ξυδούς και μια μέρα σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο, έφυγε ξαφνικά λες και ήθελε να ξορκίσει αυτό του το στιχάκι.

Ήταν 57 χρονών και «έσβησε» την ώρα που έκανε πρόβα για μια ακόμα ζωντανή εμφάνιση. Οι συναυλίες ήταν η τροφή της ψυχής του. Πάνω στη σκηνή μεταμορφωνόταν σε ένα... δαιμονισμένο πλάσμα και ζούσε κάθε λέξη από τα τραγούδια που ερμήνευε. Όσοι τον είχαν δει να τραγουδά σπαρακτικά το «Εσύ εκεί», να τρελαίνεται στο «You get in love» και να βγάζει μια εξωπραγματική πίκρα στο «Χωρίς ντροπή» νιώθουν ευλογημένοι. Ο Μάνους Ξυδούς είχε το σπάνιο χάρισμα να μεταφέρει την αλήθεια του σε στίχους και να ξεγυμνώνει την ψυχή του στη σκηνή.

Αυθεντικός σε έναν χώρο που προωθεί απομιμήσεις, είχε πάθος με τα νέα παιδιά και πίστευε στο ταλέντο τους. Αυτό του το πάθος τον έκανε να στηρίξει τόσο πολύ τους «Πυξ Λαξ» και τελικά να γίνει βασικό τους μέλος. Με το «Άστη να λέει» («Το έγραψα για μια γκόμενα αλλά αυτή δεν έπεσε» είχε πει ο Ξυδούς) το συγκρότημα απογειώνεται και ακολουθεί μια πορεία θριάμβων. Μετά τη διάλυση των «Πυξ Λαξ» ο Μάνος ακολουθεί το δικό του δρόμο και προχωρά σε σημαντικές συνεργασίες.

Τους τελευταίους μήνες της ζωής του κάνει συναυλίες με τον Πάνο Κατσιμίχα και η χημεία τους είναι εκπληκτική. 'Έφυγε το απόγευμα της 13ης Απριλίου 2010 αλλά τα τραγούδια του θα τον κρατούν για πάντα ζωντανό. Μέσω αυτών άφησε το ανεξίτηλο σημάδι του στην άμμο του χρόνου.

Σε ένα κομμάτι του έγραψε για το τέλος:

Όπως θα φεύγουνε τα πλοία απ' το λιμάνι

όπως θα φεύγουνε τα τρένα απ' το σταθμό

όπως θα φεύγουνε οι μέρες μάνι - μάνι

έτσι θα φύγω ένα βράδυ από 'δω.

Σαν το τραγούδι που χάνει τη μιλιά του

με αλήτες στίχους που δεν άντεξαν το φως

σαν ένας έρωτας που πέρασε η μπογιά του

έτσι θα φύγω ένα βράδυ από 'δω.

Δε θα θυμάμαι τίποτα ωραίο

δε θα θυμάμαι τίποτα κακό

δε θα θυμάμαι την αρχή ούτε το τέλος