«Εκείνο το πρωί, λες και δεν ήθελε να ξημερώσει και η μέρα φοβότανε…». Ο στίχος από το γνωστό τραγούδι περιγράφει γλαφυρά το πρωινό της 21ης Απριλίου του 1967, όταν οι Έλληνες ξύπνησαν με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τανκς στους δρόμους. Η Χούντα των Συνταγματαρχών ήταν γεγονός. Εκείνο το πρωί έμελλε να αποτελέσει, ιστορικά, καμπή στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Όπως πολλοί έχουν παραδεχτεί έκτοτε, τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τα επόμενα επτά χρόνια, θεωρούνται διεθνώς ένα ακόμα επεισόδιο του «Ψυχρού Πολέμου», στην μάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ήταν 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες, που θαρρείς πως η συνείδηση των Ελλήνων ξέροντας ότι δεν είναι παρά ένα μαύρο στίγμα στην ιστορία μας, την αποκαλεί απλά ως «επταετία».

Τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, και συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα. Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό «Σχέδιο Προμηθεύς», με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Το συγκεκριμένο σχέδιο προορίζονταν για την αναγκαστική ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην Ελλάδα δυνάμεις του Σοβιετικού Στρατού. Ο έμπιστος του βασιλιά, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός, Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το «Σχέδιο Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα.

Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να συμπεριλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της με ένα μονόστηλο ανέφερε ότι «τη 2α πρωινή εξερράγη στρατιωτικό κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες» και η «Αυγή» που πάνω από τον τίτλο της έγραφε «συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος και Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Οι συλλήψεις επωνύμων και ανωνύμων άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα. Φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια έγιναν καθημερινότητα. Άμεση ήταν και η συγκρότηση των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων. Παλιοί αριστεροί, γνώριμοι από τα πεζοδρόμια των Ιουλιανών, ή νέοι φοιτητές με προκηρύξεις, είτε αυτοσχέδιες βόμβες, έστελναν το μήνυμα της Ελλάδας, που αντιστέκεται. Το Πατριωτικό Μέτωπο, η Δημοκρατική Άμυνα, ο Ρήγας Φερραίος, η ΑΝΤΙΕΦΕΕ, η ΑΑΣΠΕ, το ΠΑΚ, η 20η Οκτώβρη και πολλές άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες ομάδες συνδεδεμένες με κόμματα ή ανεξάρτητες. Οι διωγμοί στρέφονταν κυρίως προς την αριστερά, αλλά δεν γλύτωσαν ούτε δεξιοί, ούτε κεντρώοι, ούτε στρατιωτικοί, που αντιστάθηκαν. Σύμβολα ηρωισμού ο Αλέκος Παναγούλης και ο Σπύρος Μουστακλής.

«Οι καταγγελίες για διωγμούς και βασανιστήρια των δημοκρατικών είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και όσο παρατεινόταν αυτή η κατάσταση, πύκνωναν οι διεθνείς αντιδράσεις. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το Πολυτεχνείο, κορυφαία εκδήλωση κατά της δικτατορίας, και δεν μπορούσε πια να προχωρήσει άλλο. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το προδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λεωνίδας Κύρκος.

Το Νοέμβριο του 1973, το κίνημα των Ελλήνων φοιτητών αποτελώντας την «αιχμή του δόρατος» της αγανάκτησης του λαού κατά της Χούντας, ξεσηκώνεται, κάνει τα λόγια πράξεις και σε μία κάτι παραπάνω από συμβολική κίνηση, καταλαμβάνει τον χώρο του Πολυτεχνείου. Και όπως ήταν πρωί, το 1967, όταν η Χούντα ήρθε, έμελλε να είναι βράδυ, εκείνο της 17ης Νοεμβρίου, όταν η Χούντα δέχτηκε το θανάσιμο πλήγμα.

Τα μεσάνυχτα της 17ης Νοεμβρίου και ενώ οι φοιτητές είχαν ήδη καταλάβει το Πολυτεχνείο, έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα τανκ. Ο κόσμος είχε διαλυθεί βίαια ενώ ο καπνός από τα δακρυγόνα έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Στις 13:30 ο επικεφαλής του τάγματος του στρατού έδωσε διορία να εγκαταλείψουν το κτήριο. Οι φοιτητές αρνήθηκαν και παρέμειναν φωνάζοντας συνθήματα όπως «Κάτω η Χούντα και οι Αμερικάνοι». Στις 02:50 ο επικεφαλής διέταξε ένα τανκ να γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου. Ήταν η αρχή του τέλους της Χούντας. Ένα τέλος που άργησε περίπου εννέα μήνες.

Αυτό συνέβη στις 24 Ιουλίου 1974, όταν, αδυνατώντας να χειριστεί τα εξ υπαιτιότητάς της γεγονότα της Κύπρου, η Χούντα προσκάλεσε τους πολιτικούς και παρέδωσε σε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η ημερομηνία πτώσης της Χούντας έχει καθιερωθεί ως ημέρα επίσημου εορτασμού της Δημοκρατίας των Ελλήνων.

Πηγή: newstoday.gr

Κοινωνία LIFE Ελλάδα