Προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) στέλνει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για την υπόθεση του Mall στο Μαρούσι.

Με απλά λόγια, το ΣτΕ ζητεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο να αποφασίσει εάν στην ελληνική έννομη τάξη τα δικαστήρια παρέχουν αποτελεσματική προστασία στους πολίτες για να απολαμβάνουν τα δικαιώματα που τους προσφέρει το κοινοτικό δίκαιο.

Από το Νοέμβριο του 2005, οπότε και έγιναν τα εγκαίνια του Mall, μέχρι και σήμερα το εμπορικό κέντρο λειτουργεί πρακτικά στον «αέρα», βάσει του νόμου 3207/2003, εναντίον του οποίου εκκρεμεί η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ.

Σε αυτό το διάστημα, τόσο το Ε' Τμήμα του ΣτΕ όσο και η εισήγηση του συμβούλου Ν. Ρόζου προς την Ολομέλεια δικαίωναν τους προσφεύγοντες κατοίκους λέγοντας -επίσης με απλά λόγια- ότι όταν η Βουλή εκδίδει διοικητικές πράξεις και μετατρέπεται σε διοικητικό όργανο από νομοθετικό, στερεί κάθε δικαίωμα στους πολίτες να προσφύγουν κατά της πράξης σε διοικητικό δικαστήριο.

Να επισημάνουμε ότι στην απόφαση του ΣτΕ για το προδικαστικό ερώτημα έχει ληφθεί υπόψη η περίπτωση του βελγικού ΣτΕ, που απηύθυνε ανάλογο ερώτημα στο ΔΕΕ, επειδή «με υπουργική απόφαση εχορηγείτο πολεοδομική άδεια για την εκτέλεση έργων». Μάλιστα, ενώ υπήρχε εκκρεμοδικία, η υπουργική απόφαση με νομική πράξη απέκτησε ισχύ νόμου, μη δυνάμενου να προσβληθεί με αίτηση ακυρώσεως στο βελγικό ΣτΕ.

Ελληνικό και βελγικό ΣτΕ ζητούν τώρα μια γνωμοδότηση του ΔΕΕ επί της ευρωπαϊκής οδηγίας 85/337, που προβλέπει ότι «για έργα που εμπίπτουν στις ρυθμίσεις της, όπως το επίδικο, εκδίδεται άδεια υπό ορισμένους όρους και διαδικασία και κάθε μέλος του ενδιαφερόμενου κοινού πρέπει υπό ορισμένες προϋποθέσεις να έχει πρόσβαση σε διαδικασία εξετάσεως ενώπιον δικαστηρίου...»

Εάν οι κάτοικοι που προσφεύγουν δικαιωθούν τελικά από το ΣτΕ, τότε το εμβαδού 80.000 τ.μ. Mall θα κηρυχθεί άλλη μια φορά αυθαίρετο, οπότε εκεί θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος: θα κληθεί άραγε η Πολεοδομία να το κατεδαφίσει ή θα βάλει πρόστιμα ανέγερσης και... διατήρησης;

Λέμε δε «πάλι αυθαίρετο», καθώς ήδη μία φορά στο παρελθόν (2003) το ΣτΕ με απόφασή του (1528) είχε αποφανθεί ότι το έργο παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγματος και επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το οικιστικό περιβάλλον. Πρακτικά, έβγαινε αντισυνταγματικός ο νόμος Λαλιώτη του 2001 περί «Ολυμπιακής Φιλοξενίας» -κάτι σαν fast track της εποχής εκείνης- που άλλαζε τη χρήση γης και αύξανε το συντελεστή δόμησης.

Μάλιστα, επειδή παράλληλα χτίζονταν και τα σπίτια που θα φιλοξενούσαν τους δημοσιογράφους που θα κάλυπταν τους Αγώνες του 2004, το Mall είχε υπαχθεί ως έργο στο «Χωριό Τύπου» και έτσι δεν σταμάτησε να κτίζεται παρά την απόφαση. Τότε ήταν «εθνικής σημασίας» για τους Αγώνες, όπως τώρα εμφανίζουν ανάλογες fast track πρακτικές ως «αναγκαίες για τη σωτηρία της χώρας».

Για την ιστορία, τέλος, να θυμίσουμε ότι το πρώτο Mall στο Μαρούσι χτίστηκε πάνω σε οικόπεδο του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), το οποίο είχε συμφωνηθεί σε σύμβαση με το Δήμο Αμαρουσίου να χρησιμοποιηθεί για το Χωριό Τύπου, έχοντας μαζί κάποιες ήπιες εμπορικές χρήσεις. Ο δήμος, όμως, πούλησε τη δημοτική επιχείρηση στη Lamda Development, η οποία ήταν αυτή που έκτισε τελικά Χωριό Τύπου και Mall. Οι ήπιες εμπορικές χρήσεις μετατράπηκαν στο «ναό» του shopping, ενώ το οικόπεδο πάνω στο οποίο χτίστηκε το Mall πουλήθηκε τελικά από τον ΟΕΚ στη Lamda σχεδόν τρεις μήνες μετά τη λειτουργία του εμπορικού κέντρου.

ΠΗΓΗ: www.enet.gr
 

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα