Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν

 

Τι είχαμε τις τελευταίες μέρες; Βάλτε τα κάτω και θα δείτε:

 

*Ζήτημα επιστροφής στη Λεωφόρο. Από πού προέκυψε; Κανείς δεν ξέρει. Βαράμε μια κουμπουριά για να έχουμε να λέμε και (κυρίως) να διαφωνούμε. Γίνεται να δηλώνεις παναθηναϊκός και να μην έχεις διαφορετική άποψη από τον διπλανό σου;

 

*Ζήτημα παραμονής Φερέιρα στην ομάδα. Άλλο κι αυτό. Είναι σε εξέλιξη τα πλέι οφ που μας αρέσει - δεν μας αρέσει είναι πολύ σημαντικά για την ομάδα και εμείς παίζουμε το ρόλο της Πυθίας, προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε το καθετί που λέει ο Πορτογάλος. Είναι θέμα που πρέπει να μας απασχολεί τώρα; Σίγουρα όχι. Και να ήταν, ποιος θα μπορούσε να αποφανθεί επ' αυτού σε μια ομάδα που κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα; Αλλά είπαμε, κάτι πρέπει να έχουμε να ασχολούμαστε και να διαφωνούμε.

 

*Ζήτημα με τους ποδοσφαιριστές (και τους μπασκετμπολίστες) που έκαναν το κορόιδο όταν ο Ερασιτέχνης ζήτησε χείρα βοηθείας. Με το που αναδείχθηκε το θέμα (γιατί είναι θέμα, όσο κι αν θέλουν να στρουθοκαμηλίζουν ορισμένοι) άρχισαν πάλι οι γνωστές θεωρίες συνωμοσίας με τους προδότες, τους διχαστές κτλ, κτλ. Γίναμε πάλι μια ωραία ατμόσφαιρα, αν δεν το έχετε καταλάβει.

 

*Ζήτημα Δημήτρη Γιαννακόπουλου - οργανωμένων οπαδών. Ανήμερα Μεγάλου Σαββάτου, μπουρλότο διαρκείας. Όχι ότι δεν ξέραμε από πριν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει και είχε κτυπήσει «κόκκινο», αλλά όσο να' ναι ξαφνιάζει η κλιμάκωση της έντασης παραμονή του Πάσχα, που όλοι μας υποτίθεται ότι είμαστε πιο χαλαροί.

 

*Ζήτημα με το αν θα μπει ή δεν θα μπει ο Βγενόπουλος στην αύξηση που θα αρχίσει να τρέχει από το τέλος της επόμενης εβδομάδας. Κύκλοι, τετράγωνα και παραλληλόγραμμα από το περιβάλλον του Mr MIG άφησαν να διαρρεύσει η απόφασή του να μην μπει στην αύξηση γιατί θέλει να απεμπλακεί οριστικά από τον Παναθηναϊκό. Αν έμενε η «είδηση» ως εδώ, κανένα πρόβλημα. Το «δεν μπαίνω - δεν πληρώνω» του κ. Βγενόπουλου έχει πάψει προ πολλού να συνιστά έκπληξη. Το πρόβλημα είναι το παραθυράκι που έμεινε ανοικτό στο τέλος. Ότι ναι μεν θέλει να απεμπλακεί και δεν πληρώνει το ποσοστό του, αλλά μπορεί τον άλλο μήνα να έλθει να αγοράσει όλες τις μετοχές του Βαρδινογιάννη ή να ασχοληθεί (δυναμικά υποθέτω) με τον Ερασιτέχνη. Τι να πεις; Αν αυτό δεν λέγεται εμπόριο ελπίδας, πώς αλλιώς μπορείς να το χαρακτηρίσεις;

 

Όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε λίγες μόνο μέρες, σε μια εορταστική περίοδο μάλιστα, που συνήθως κλείνουν οι διακόπτες ολονών και δεν κουνιέται φύλλο. Πρωτόγνωρα; Σίγουρα όχι, το αντίθετο. Είναι πολύ συνηθισμένα επεισόδια στη ζωή του Παναθηναϊκού, μιας ομάδας μαθημένης να ζει μέσα στην πόλωση και να τρέφεται απ' αυτήν. Δεν ξέρω καν αν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά ο Παναθηναϊκός. Νομίζω πως αν ζήσουμε μερικές μέρες μαζεμένες που όλα τα θέματα θα είναι λυμένα και όλοι θα είμαστε μέσα στην καλή χαρά, θα βραχυκυκλώσουμε και δεν θα ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε. Σαν μια θεια μου που κάθε μέρα λέει «παιδί μου, δε νιώθω καλά» και όλοι είμαστε ήσυχοι ότι είναι εντάξει. Κι όταν μια στο πολύ τόσο λέει πως νιώθει περίφημα, τότε είναι που την τρέχουμε στον γιατρό γιατί σίγουρα κάτι έχει.

 

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια στον Παναθηναϊκό. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει, αλλά αυτή η νοοτροπία μένει ίδια κι απαράλλαχτη. Με κάτι πρέπει να φαγωνόμαστε κι αν δεν το γεννούν τα ίδια τα γεγονότα, πρέπει υποχρεωτικά να το δημιουργήσουμε εμείς.

 

ΠΗΓΗ: www.leoforos.gr