"Ούτε παραγγελία να το είχε ο Ζοτς"

Θα μπορούσε να είναι υστερόγραφο. Αλλά δε γίνεται… Είναι δυσάρεστο πλέον να ζεις στην Ελλάδα. Είναι δυσάρεστο να είσαι Ελληνας, μετά από όσα συμβαίνουν και απαξιώνουν την πιο περήφανη καταγωγή. Αλλά, επειδή δε γίνεται διαφορετικά (ο καθένας για τους δικούς του λόγους είναι αδύνατον να απομακρυνθεί από τη χώρα), υπάρχουν και ορισμένα πράγματα που «κλέβουν» τη σκέψη μας από τη μιζέρια της εντός συνόρων τραγικής κι άθλιας πραγματικότητας. Ευτυχώς που μπορούμε να ασχοληθούμε με πραγματικές αθλητικές γιορτές, με τεράστιους στόχους και όμορφες στιγμές, όπου ακόμα και οι κάφροι των ελληνικών γηπέδων δεν τολμούν να κάνουν να κάνουν «κιχ».

Μετά τον αγώνα στο κλειστό του Περιστερίου, το Φάιναλ Φορ ορθώνεται μπροστά στο βλέμμα των παικτών του Παναθηναϊκού. Είναι αλήθεια ότι η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο δεύτερο παιχνίδι των πλέι οφ, προβλημάτισε… Χωρίς κίνητρο, χωρίς διάθεση, χωρίς νεύρο, το τριφύλλι, κινδύνευσε να βάλει ακόμα ένα παιχνίδι στο πρόγραμμά του πριν το ταξίδι στη Βαρκελώνη, που για να είμαστε ειλικρινής δε θα ήταν και το καλύτερο σενάριο.

Σύμφωνοι, όλα αυτά είναι αληθή.. Ωστόσο, όχι μόνο δεν είναι κριτήριο το ματς με το Περιστέρι, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι το συγκεκριμένο ματς ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή με τον καταλληλότερο τρόπο. Επίσης, μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ότι τρόπος που το αντιμετώπισε μετά το τέλος του, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Που για ακόμα μία φορά θύμισε τους λόγους για τους οποίους …έχει γίνει Ομπράντοβιτς.

Αλλοθι για τους παίκτες υπάρχουν πολλά. Πάρα πολλά. Και δε θα διστάσω να δικαιολογήσω απόλυτα την εμφάνισή τους απέναντι στα νιάτα του Αργύρη Πεδουλάκη. Λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση για την Βαρκελώνη, με το μυαλό να είναι επικεντρωμένο στον ημιτελικό με τη Σιένα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις συγκέντρωση για να παίξεις ένα ματς που ξέρεις ότι εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσεις. Και ο άγραφος κανόνας αναφέρει ότι σε περιπτώσεις που οι παίκτες δεν είναι συγκεντρωμένοι, ελλοχεύει και ο μεγαλύτερος κίνδυνος τραυματισμού. Όλα αυτά θα έπρεπε να γίνονται αυτόματα, αλλά με δεδομένο ότι οι παίκτες είναι άνθρωποι κι όχι μηχανές, προσωπικά μπορώ να αποδεχτώ ότι η αντιμετώπιση της καθημερινότητας γίνεται πάντα με ανθρώπινο τρόπο, που ναι μεν έχει αδυναμίες, αλλά και λογική.

Μη νομίζετε, το ξέρει και ο Ομπράντοβιτς αυτό… Καλύτερα απ’όλους. Αλλά πάνω απ΄όλα είναι προπονητής και η εμφάνιση με το Περιστέρι, πιστεύω ότι …του ήρθε κουτί. Είναι γεγονός ότι κάποια παιδιά ήταν περισσότερο χαλαρά απ’όσο θα έπρεπε, γνωρίζει και ο Ζοτς όμως ότι οι ίδιοι παίκτες στη Βαρκελώνη, θα είναι διαφορετικοί. Ρόλος του όμως, δεν είναι να περιμένει, αλλά α διορθώνει. Και η αναμέτρηση στο Περιστέρι του δίνει την καλύτερη αφορμή για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να επαναφέρει τάχιστα κι εγκαίρως κάποια πνεύματα στη θέση τους, τα οποία μπορεί να είχαν παραχαλαρώσει, πιστεύοντας ότι θα γυρίσουν ένα κουμπί και σε 3-4 μέρες, στο Φάιναλ Φορ, τα πάντα θα είναι διαφορετικά. Η χαλάρωση κάνει καλό, η παραχαλάρωση όμως βλάπτει, ιδιαίτερα την παραμονή των κρίσιμων ραντεβού.

Επειδή λοιπόν ο Ομπράντοβιτς δεν είναι «νέος», κατέχει τη γνώση… Του δόθηκε και η αφορμή κι έτσι οι επόμενες μέρες θα είναι «εφιαλτικές». Δεν μίλησε τυχαία ο Ζοτς για μυαλά κουνημένα, ούτε έδωσε τυχαία ειρωνικά συγχαρητήρια στους παίκτες του, ούτε είπε τυχαία ότι απαιτείται ικανότητα για να είσαι τόσο αδιάφορος.

Διαχείριση έκανε ο Ζοτς… Ψυχολογική κι εγκεφαλική. Διότι αυτός… ξέρει!

Πηγή: leoforos.gr