Nα το πούμε με τη μια: Αν ο Ρωμανός ακολουθεί το δρόμο της κακίας, ο δρόμος της αρετής ποιος είναι; ΟΚ, να δεχτούμε ότι ο Νίκος Ρωμανός είναι τρομοκράτης. Είναι ληστής. Είναι ο εγκληματίας που πήρε το Καλάζνικοφ και μπούκαρε στην τράπεζα. Είναι αυτός και οι σύντροφοι του οι κακοί της ιστορίας. Και πρέπει να τιμωρηθεί. Κι όχι μόνο με τα 15 χρόνια φυλακή που του έριξε το δικαστήριο. Χωρίς έλεος. Χωρίς άδεια για να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής που μπήκε όπως όριζε κατ' αρχήν ο Νόμος. Επειδή παραμένει κακό παιδί και δεν έχει μετανοήσει. Επειδή αν του δίνουνε άδειες θα ψάξει να βρει τρόπο να την κοπανήσει.

Τιμωρείται δηλαδή προκαταβολικά για αυτά που νομίζουν κάποιοι ότι σκέφτεται να κάνει. Για την πρόθεση του να αποδράσει. Προκειμένου λοιπόν να έχουμε την έννοια του και να τον φυλάμε, τον κρατάμε κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους κι έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. άλλωστε, όπως αποφάνθηκε ο Φαήλος ο φίλος του Πρωθυπουργού και του Δ. Μελισσανίδη, "πρόκειται για επαναστάτες του φραπόγαλου των Εξαρχείων, που το Κράτος δεν τους χρωστάει απολύτως τίποτα".

Μέχρι εδώ όλα καλά. Αφού λοιπόν ξεμπερδέψαμε, με τα παλιόπαιδα των πλούσιων οικογενειών, που σπάνε τη μονοτονία τους ληστεύοντας τράπεζες να πάμε παρακάτω. Να φύγουμε από τον στραβό δρόμο της κακίας και να μπούμε στο δρόμο της αρετής. Αφού λοιπόν ο Νίκος Ρωμανός είναι ο κακός της ιστορίας, ποιος είναι ο καλός; Προφανώς αυτός που πάει στο σχολείο, πάει στο Πανεπιστήμιο, διαβάζει τα μαθήματα του. Αυτός που κοιτάει να μορφωθεί. Χωρίς να κάνει καταλήψεις. Χωρίς να βγαίνει στους δρόμους στις διαδηλώσεις. Το να κλείνεις τους δρόμους, άλλωστε, βλάπτει τους καταστηματάρχες και την εθνική Οικονομία.

Ο καλός είναι αυτός που θα φροντίσει να πάρει το πτυχίο του, το συντομότερο δυνατό. Αυτός που εξαντλεί τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, σαν πολίτης όπως ορίζουν οι κανόνες του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Χώρας: ψηφίζοντας κάθε τέσσερα χρόνια. Χθες τον Παπανδρέου, σήμερα τον Σαμαρά αύριο τον Τσίπρα. Αυτός που κοιτάει την πάρτη του. Αυτός που μπουκάρει στις τράπεζες είναι ο κακός της ιστορίας. Ο καλός της ιστορίας είναι αυτός που ξεμπουκάρει από τα γραφεία της ΟΝΝΕΔ και της ΠΑΣΠ. Αυτός είναι ο δρόμος της αρετής. Αυτός που ακολούθησαν όσοι ανέβηκαν στην κομματική ιεραρχία. Κι όσοι φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο Δημόσιο.

Δεν είπε κανείς να μην έχουν ανησυχίες οι νέοι. Βράζει το αίμα τους και είναι εύκολο να θέλουν να συγκρουσθούν με το κατεστημένο. Να προσφέρουν στην κοινωνία. Ιδού, λοιπόν, ο δρόμος της αρέτης: αυτόν που διάλεγε ο Ανδρέας Παπαμιμίκος. Χθες Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, σήμερα (στα 35 του) γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, αύριο βουλευτής. Μεθαύριο Υπουργός. Ποια Σορβώνη και ποιο Χάρβαρντ; Τα καλύτερα πτυχία τα δίνουνε η Ριγήλης και η Χαριλάου Τρικούποη, ακόμα και σήμερα. Κανείς δεν πάει χαμένος. Όλοι πρόκοψαν. Από γραμματέας της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε η Τόνια Αντωνία. Στον ιδιωτικό τομέα, ούτε ένα ένσημο. Κι ο δρόμος της αρετής που ακολούθησε της άνοιξε διάπλατα την πόρτα του Κοινοβουλίου.

Λένε και γράφουν διάφορες μαλακίες ότι ο Ρωμανός έγινε αυτό που έγινε επειδή είχε την τραυματική εμπειρία στην ηλικία των 15 χρόνων και πεθαίνει στα χέρια του ο φίλος του, Γρηγορόπουλος. Τρίχες κατσαρές. Δεν είναι ένας και μοναδικός ο Νίκος Ρωμανός. Είναι αρκετοί. Και δεν είναι ότι ξαφνικά κάποια παιδιά τρελαθήκανε. Σαλτάρανε και πήρανε τα καλάζνικοφ κι αρχίσανε να κάνουνε ντου στις τράπεζες. Ότι συμβαίνει, ότι υπάρχει δίπλα μας το γεννάνε οι κοινωνικές συνθήκες: όπως γεννάνε τους πρεζάκηδες, όπως γεννάνε τους Παπαμιμίκους, έτσι γεννάνε και τους Ρωμανούς. Όταν ένα κράτος καταπιέζει, βιάζει, τρομοκρατεί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποιοι θα αντιδράσουν. Με λάθος τρόπος; Με λάθος τρόπο. Θα βάλουν, όμως, το κεφάλι τους στο ντορβά για αυτά που πιστεύουνε. Κι όχι για μια καλύτερη ζωή στον άλλο κόσμο, όπως πιστεύουνε οι Χριστιανοί, όταν τους τρώγανε τα λιοντάρια, αλλά για να αλλάξουν τον κόσμο. Τώρα. Σήμερα. Δεν συμφωνείς με τον τρόπο δράσης τους, αλλά υποκλίνεσαι στην γενναιότητα τους και τον ηρωισμό τους. Να θυσιάσουν τα νιάτα τους. Την ίδια τους τη ζωή. Συνειδητά, 100/100.

Πράγματι η Πόλα Ρούπα έχει διαλέξει το δρόμο της κακίας. Φυγόδικη και κυνηγημένη μαζί με το ανήλικο παιδί της. Κι έχεις απέναντι το καλό παράδειγμα. Το κορίτσι από σπίτι: την λαμπρή Οννεδίτσα Έλλη Παπαγγελή. Που δεν βάζει βόμβες και δεν ρίχνει μολότοφ. Που ανάβει φωτιές με την πολιτική σκέψη της. Με τα κείμενα της σχετικά με το Πολυτεχνείο και τα Δεκεμβριανά. Και δεν είναι μάλιστα και απεριποίητη με τρίχες στις μασχάλες σαν τις άπλυτες αριστερές που τριγυρνάνε στα Εξάρχεια. Το κορίτσι λάμπει, από πάνω μέχρι κάτω. Μπρος και πίσω. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να είναι υπερήφανη. Το κορίτσι διαθέτει τα πλέον πολιτικοποιημένα οπίσθια έβερ. Υπάρχει καμιά αναρχικιά που να διαθέτει αυτή την πίσω όψη; Μιλάμε σαν γερμανικό κράνος.

Μην το ξεφτιλίζουμε όμως. Κάποια πράγματα είναι αυταπόδεικτα. Μια απορία μόνο. Ο Ρωμανός ευθύς εξαρχής όταν άρχισε την απεργία πείνας, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν δέχεται καμιά φωνή συμπαράστασης, από αυτούς που υπηρετούν το σύστημα. Ήταν προφανές άλλωστε ότι κάποιοι σαν τον Λοβέρδο, θα έτρεχαν να δείξουν την καλή θέλησης τους και το ανθρώπινο τους πρόσωπο. Πολιτικοί είναι άλλωστε. Η δουλειά τους είναι αυτή. Ο καθείς μπορεί να καταλάβει ποιοι συμπαρίστανται πραγματικά στον Ρωμανό και ποιοι παραμύθι-φούρναρης.

Μια απορία-μόνο: δεν έχει βρεθεί έστω κι ένας από την εκκλησία. Ένας απλός παπάς; Ένας μητροπολίτης; Ένας απ' αυτούς στο Άγιον Όρος που να μην ασχολείται με το ρίαλ-εστέιτ; Τίποτα; Ένας εικοσάχρονος κάνει απεργία πείνας, κινδυνεύει η ζωή του και δεν βρέθηκε ούτε ένας από την εκκλησία να πει μια κουβέντα; Ούτε ένας; Και να πεις ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο κι οι Μητροπολίτες ασχολούνται ποιους θα βγάλουνε βουλευτές ή δημάρχους, θα το καταλάβαινες. Θα είχαν άλλες προτεραιότητες. Τώρα με τι έχουνε να ασχολούνται; Με τα λογιστικά επειδή στο τέλος του μήνα κλείνει το οικονομικό έτος; Που είναι ο ανθρωπισμός της εκκλησίας; Που είναι το αγάπα τον πλησίον σου; Οι Μητροπολίτες πήγανε στον Κορυδαλλό να επισκεφτούν τον Λαυρεντιάδη και τον Τσοχατζόπουλο. Και έκαναν δηλώσεις για τον μεγάλο άνδρα της 21ης Απριλίου τον Ντερτιλή, που δεν υπέγραψε για να βγει έξω κι έμεινε πιστός στις ιδέες του. Ο Ρωμανός επειδή είναι άθεος, τσιμέντο να γίνει.

Πηγή: sport24.gr

Κοινωνία LIFE