Το value for money αφορά την ομάδα

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές κρίνουμε ατομικά έναν παίκτη, συνδυάζοντας την αμοιβή του με την απόδοσή του. Είναι μέγιστο λάθος αυτό, όταν πρώτα δεν έχουμε στο μυαλό μας το ομαδικό value for money.

Ο ΠΑΟΚ της τελευταίας τετραετίας ξεπέρασε σε έσοδα τα εξήντα εκατ. ευρώ.

Περισσότερα χρήματα από αυτά που ξοδεύτηκαν για να χτιστεί η ομάδα. Και να προστεθούν παίκτες σε αυτή.

Σήμερα που μιλάμε, αν εξαιρεθεί ένα άνοιγμα κοντά στα τρία εκατ. ευρώ (θα μάθουμε ακριβώς όταν γίνει η απολογιστική συνέντευξη Τύπου), έχουν ξεχρεωθεί πολλά χρέη προς τρίτους, πληρώνονται κανονικά οι φόροι και απομένει ουσιαστικά το παλαιό χρέος προς το δημόσιο για να καθαρίσουμε εντελώς.

Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για αυτή την ομάδα, επέστρεψαν και με το παραπάνω, άρα είναι μία από τις ελάχιστες φορές στη σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ που υπήρξε ένας ορθολογισμός στο στήσιμο της ομάδας.

Όταν πάμε να κρίνουμε ατομικά ποδοσφαιριστές σε σχέση με αυτά που λαμβάνουν, το πιθανότερο σενάριο είναι να αδικήσουμε τα μεγάλα συμβόλαια. Η χρησιμότητα των οποίων είναι σαφώς πιο σύνθετη.

Τα 150 χιλιάρικα που παίρνει ο Σνάουτσνερ, είναι σίγουρα ανάλογα της προσφοράς του και δεν το συζητάμε αυτό. Μπορεί να προσφέρει και περισσότερα από αυτά που λαμβάνειν, όμως αν θυμηθώ τον Μίρο με παρτενέρ τον Ρουντ Κνολ, μπορεί να κλάψω.

Αν πάρω τα 650 χιλιάρικα του Κοντρέρας το χρόνο, έχοντας δεχτεί στη κανονική περίοδο 29 γκολ, μπορώ κάλλιστα να υποστηρίξω πως αμείβεται περισσότερα από όσα προσφέρει. Αντιλαμβάνεστε πως θα άγγιζα τα όρια του γραφικού.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Μουσλίμοβιτς και για τον Σαλπιγγίδη. Μπορώ να εστιάσω στο ότι τα γκολ που έχουν πετύχει είναι απειροελάχιστα. Μπορώ όμως να εστιάσω επίσης, πως κάποια από αυτά τα λίγα, έφεραν χρήματα στην ομάδα. Στο πρώτο ενδεχόμενο θα αδικήσω τους παίκτες, στο δεύτερο την ομάδα.

Η εξέλιξη μίας ομάδας φαίνεται, όταν βρίσκει λύσεις πάνω στην αδυναμία των μεγάλων συμβολαίων να προσαρμοστούν στο αγωνιστικό της πλάνο. Άλλωστε, το μοναδικό μεγάλο συμβόλαιο του ΠΑΟΚ που προσαρμόστηκε άμεσα, ήταν στη περίπτωση Κοντρέρας, άντε και στου Βιτόλο που και για τον Ισπανό θα μπορούσα να πω πως φέτος δεν έπαιξε τα λεφτά του.

Ουσιαστικά η κουβέντα περί value for money αγγίζει περισσότερο τα καφενειακά κλιμάκια και όχι μία ΠΑΕ. Υπάρχει βέβαια πάντοτε ο κίνδυνος μία ΠΑΕ, να επηρεαστεί από τα «καφενεία» και κάπου εκεί να χαθεί η ουσία.

Η ουσία του ΠΑΟΚ είναι πως κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα που έφερε περισσότερα χρήματα από αυτά που ξοδεύτηκαν και αυτό συνέβη μέσα από τρεις κλίμακες αμοιβών, συνδυασμό φέρελπι με έμπειρο ποδοσφαιριστή, με υποφερτές έως πολύ καλές παραστάσεις των περισσοτέρων από επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Αυτή την ουσία είναι υποχρεωμένος να διατηρήσει σε πρώτη φάση ο ΠΑΟΚ και στη συνέχεια να την εξελίξει σε βαθμό τέτοιο ώστε να αγγίζει τίτλους, μέχρι να τους κατακτήσει.

Αφορμή για όλα τα παραπάνω μου δίνεται καθημερινά και μέσα από τις κρίσεις οπαδών που έχουν επηρεαστεί από την τελευταία εικόνα που άφησε ένας παίκτης.

Όμως στο ποδόσφαιρο, χρειάζεται πάντα να ρίχνεις μία ματιά προς τα πίσω, για να θυμάσαι ότι αυτός που έκανε παπάδες την περασμένη Κυριακή, ήταν αυτός που πάνω του έκαναν παπάδες οι αντίπαλοι πριν έναν, δύο, τρεις, πέντε μήνες. Και τότε επιστρέφεις στη πραγματικότητα.

ΥΓ Σε μία εποχή για όλο τον κόσμο στη χώρα, πόσο μάλλον για ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες, ο ΠΑΟΚ ναι μεν έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλά ανεξάρτητα τη θέση που θα καταλάβει στα πλέι οφ, όμως έχει και ατού.

Στα τέσσερα χρόνια του Ζαγοράκη, ο ΠΑΟΚ αγόραζε ακριβά γιατί κουβαλούσε τα μαρτύρια των διοικήσεων Μπατατούδη και Γούμενου. Πλέον, έφτιαξε το όνομά του στην αγορά και μπορεί να περάσει στην πλευρά των καλοπληρωτών έστω και αν αυτό ηχεί σε κάποιους … κάπως.

ΥΓ Θέλω να δω τους γκασμάδες που διέδιδαν πως ο ΠΑΟΚ έκλεισε τον Δώνη τι θα πούνε τώρα που ανακοίνωσε πως συνεχίζει στον Ατρόμητο. Το περί λύσης συμβολαίου του αν έχει πρόταση από εμάς, τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό είναι καθαρά ένα έξυπνο επικοινωνιακό τρικ.

ΥΓ Οι γνωστοί κύκλοι επιτίθενται συνεχώς στον Μάκη Χάβο. Όπως είχαν επιτεθεί και σε τόσους και τόσους προπονητές του ΠΑΟΚ στο παρελθόν, με τον Όλεγκ Μπλαχίν να είναι το τελευταίο θύμα τους. Από τότε πέρασαν τόσα χρόνια και μυαλό δεν έβαλαν. Όπως και αυτοί που μόνο από συμφέρον και όχι από πίστη, τους σιγοντάρουν.

ΠΗΓΗ: www.paok24.com