Μα, ούτε ένα ανάποδο πλάγιο;

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο Δημήτρης Καλόπουλος στο gazzetta.gr. Ο Έλληνας διαιτητής αποκάλυψε τη συμβουλή που του είχε δώσει ένας παλαίμαχος ρέφερι, μίλησε για την ανύπαρκτη εμπιστοσύνη των ομάδων απέναντι στους συναδέλφους του, ενώ συμφώνησε με την ατάκα του Σοφοκλή Πιλάβιου, όσον αφορά το 50-50…

Αποσπασματικά η συνέντευξη του Ελληνα διαιτητή:

- Στο εξωτερικό δεν υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση. Στο ελληνικό πρωτάθλημα με ποιόν τρόπο την αντιμετωπίζουν οι διαιτητές;

Η υπευθυνότητα κάθε ανθρώπου καθορίζει αντίστοιχα και τον βαθμό επιρροής της όποιας μορφής πίεσης. Αυτοί που την ασκούν, πρέπει να σας απαντήσουν γιατί ασκείται, που αποσκοπεί, και τι συμφέροντα εξυπηρετεί. Προσωπικά δεν λειτουργώ υπό καθεστώς πίεσης, όμως ο καλύτερος τρόπος να την ξεπεράσει κάποιος είναι η σωστή προετοιμασία. Ένας παλαίμαχος διαιτητής μου είχε δώσει παλαιότερα τη συμβουλή να μην διαβάζω εφημερίδες και να μην μπαίνω στο ίντερνετ, όπου μεταφέρεται η πίεση, κάτι που ακολουθώ πιστά μέχρι και σήμερα. Στο πλαίσιο της καλύτερης δυνατής προετοιμασίας μελετώ τις ομάδες, που έχω ορισθεί, παρακολουθώντας στο βίντεο παλαιότερα παιχνίδια τους, ώστε να καταλάβω καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζονται. Η υπευθυνότητα, η μελέτη, η γνώση και η ψυχική ηρεμία πιστεύω πως είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσει κάποιος την πίεση.

- Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα δείχνουν πως μετά από ένα κακό παιχνίδι μπορεί να βρεθείτε στο σπίτι σας. Αντέχετε να παίζεται το κεφάλι σας σε κάθε παιχνίδι;

Δεν θεωρώ ότι παίζω το κεφάλι μου. Τα πράγματα είναι απλά στον χώρο μας, πρέπει να εφαρμόζουμε τους κανονισμούς. Έχω δουλέψει σκληρά για να φθάσω σε αυτό το επίπεδο, και θέλω όπως οι ποδοσφαιριστές, έτσι και ο διαιτητής να συμμετέχει θετικά στο παιχνίδι. Από εκεί και πέρα το να φτάνουμε στο σημείο να συζητάμε αν εμείς οι διαιτητές παίζουμε το κεφάλι μας ή όχι σε κάθε παιχνίδι, νομίζω ότι γίνεται σε λάθος βάση. Τώρα, αν ο κόσμος θεωρεί σωστό ο διαιτητής να κρίνεται με την αυστηρότερη ποινή για ένα παιχνίδι, εγώ θα ρωτούσα. Αντέχει μία ομάδα έναν ποδοσφαιριστή που κάνει αλλεπάλληλα λάθη σε συνεχόμενα παιχνίδια; Αντέχει ο τερματοφύλακάς της να υποπίπτει σε πολλά λάθη; Αντέχει ένας επιθετικός της να διανύει περίοδο παρατεταμένης αφλογιστίας; Όλες οι ερωτήσεις έχουν την ίδια απάντηση. Ναι. Για έναν διαιτητή δεν ανέχονται ούτε ένα ανάποδο πλάγιο.

- Ο καλός διαιτητής πρέπει να είναι τέλειος για τον εαυτό του, τις ομάδες ή το ποδόσφαιρο;

Ας ξεκινήσουμε από τη λέξη «τέλειος». Τέλειος, λοιπόν, είναι μόνο Εκείνος που μας έχει πλάσει, κανείς άλλος. Από εκεί και πέρα, στο τέλος κάθε αγώνα οι ποδοσφαιριστές και οι αντιδράσεις τους είναι τα στοιχεία εκείνα, που καθορίζουν αν ένας διαιτητής τα έχει πάει καλά ή όχι, και όχι όλα αυτά που ακολουθούν, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των γηπέδων. Ο καλύτερος διαιτητής είναι εκείνος, που κάνει τα λιγότερα λάθη και τυγχάνει της αποδοχής της ποδοσφαιρικής κοινωνίας. Αυτές οι παράμετροι, σε συνδυασμό πάντα με τον παρατηρητή διαιτησίας, που είναι ο άνθρωπος που μας βαθμολογεί για τις επιδόσεις μας, είναι που μας καθιστούν επιτυχημένους ή όχι στη δουλειά μας.

- Το αντέχουν οι Έλληνες το 50-50;

Εδώ στην Ελλάδα συζητάμε, μέχρι διατριβή στο Πανεπιστήμιο θα μπορούσε να γίνει, για το αυτονόητο, με αποτέλεσμα στο τέλος να γίνεται λάθος στο μέτρημα... Αυτονόητο είναι το 50-50. Βέβαια, πολλοί το βλέπουνε από την δική τους οπτική-οπαδική γωνία, με αποτέλεσμα στο μοίρασμα να περιμένουν περισσότερα «σφυρίγματα». Γι' αυτό τον λόγο, πιστεύω ότι μας καλύπτει όλους η δήλωση του προέδρου της ΕΠΟ κ. Πιλάβιου, με την οποία συμφωνώ, όταν ανέφερε πως «δεν αντέχεται το 50-50».