«Το τέλος του τέλους!»

Τα κυριότερα σημεία όσων δήλωσε στη «Sportday»:

-Πριν από ένα χρόνο χάσατε τις εκλογές για τη FIBA World, όμως το Σάββατο οι ίδιοι άνθρωποι αποφάσισαν να σας κάνουν επίτιμο πρόεδρο της FIBA Europe. Πώς εξηγείται αυτό;
«Ειλικρινά ήταν κάτι για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένος, ούτε είχε προηγηθεί κάποια συγκεκριμένη συζήτηση. Απλώς και μόνο όταν έγινε πριν από δέκα μέρες μια συζήτηση με τον διάδοχό μου, άφησε να εννοηθεί ότι θέλουν να βρίσκομαι πιο κοντά τους. Επειδή ήμουν ο ιδρυτής, θεμελιωτής της FIBA Ευρώπης και επί εννέα χρόνια πρόεδρός της. Έπειτα από δύο θητείες ήταν αδύνατο να συνεχίσω ως πρόεδρος και με παρακάλεσε να ενεργοποιηθώ και πάλι. Έπρεπε να βρεθεί ένας ρόλος και επελέγη αυτός του επίτιμου προέδρου. Έχω δικαίωμα να συμμετέχω στο γραφείο και στις γενικές συνελεύσεις, έχοντας δικαίωμα λόγου, αλλά όχι ψήφου. Βέβαια αυτό παίζει τον μικρότερο ρόλο. Αυτό που μετράει είναι πως πρόκειται για μια δικαίωση μετά την ταπείνωση. Πιστεύω πως είναι η αναγνώριση της προσφοράς και της συμβολής στο έργο που λέγεται FIBA Ευρώπης. Όταν παρέλαβα, δεν υπήρχε καρέκλα να καθίσεις. Μέσα σε εννέα χρόνια προεδρίας παρέδωσα τον πιο υγιή οργανισμό από πλευράς οργανωτικής, αγωνιστικής και στελεχιακής άποψης σε σχέση με όλη τη FIBΑ. Και αυτό αναγνωρίστηκε από όλους. Η FIBA Ευρώπης είναι έργο ζωής και είμαι υπερήφανος γι' αυτό».

-Το ευρύ κοινό είναι απογοητευμένο. Υπάρχει λύση;
«Το λέω για πρώτη φορά. Ζούμε το τέλος του τέλους του αθλητισμού. Η αρχή του τέλους έγινε το 1980 στη Μόσχα, όταν βγήκε πρόεδρος ο περιβόητος κ. Σάμαρανκ. Ήταν υπουργός της κυβέρνησης Φράνκο, διπλωμάτης της φασιστικής κυβέρνησης και αυτός που έφερε την αγορά και τους όρους της να παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο στο αθλητικό κίνημα. Επέβαλε τη σύγχυση και οδήγησε τον αθλητισμό να γίνει σημείο συνάντησης του υποκόσμου με τον νεοπλουτισμό. Σήμερα το βασικό κοινό γνώρισμα είναι η διακίνηση χρήματος, η πλήρης εμπορευματοποίηση όλων των εκφράσεων του αθλητισμού με κύριες αιχμές το ντόπινγκ, τη βία και το στοίχημα. Αποτέλεσμα αυτών είναι να έχει τρωθεί η αξιοπιστία του αθλητικού αποτελέσματος, της εγκυρότητάς του, που ήταν το μεγαλείο της αθλητικής ιδέας και γενικότερα των αθλητικών αρχών. Έτσι δεν υπάρχει καμία επαφή, καμία συνέχεια στις αρχές και τις αξίες που υπηρετούσε το αθλητικό κίνημα με τις αρχές και τις αξίες που επέβαλαν, και σήμερα ζούμε σε όλο τους το μεγαλείο, ο Σάμαρανκ -και τα έλεγα και όταν ζούσε για να μην παρεξηγηθώ- και η παρέα του. Τα πάντα κρίνονται όχι εκ του αθλητικού αλλά του οικονομικού αποτελέσματος και νομίζω ότι στο άμεσο μέλλον θα ξεκινήσουμε να ζούμε μετα-αθλητική εποχή. Μην ξεχνάτε ότι ήδη ο αθλητισμός μέσω στοιχήματος εξουσιάζεται και ελέγχεται από ανθρώπους του κοινού εγκλήματος, από ανθρώπους του υποκόσμου και αν δεν υπάρξει οργανωμένη αντίδραση, θα έλθουν και τα χειρότερα. Έφτασε η ώρα. Το πρώτο μέλημα των αθλητικών παραγόντων, όσων παραμένουν ρομαντικοί, είναι να αντισταθούν και να αντιδράσουν ώστε να επανέλθει ο αθλητισμός στις πραγματικές ρίζες του, στις αληθινές ρίζες. Άλλωστε, όλα τα εκφυλιστικά που ζούμε και όλοι καταγγέλλουμε κανείς δεν τα θυμιατίζει, θα γίνουν συνήθεια και μετά θα είναι αργά».

-Το στοίχημα το έχετε βάλει στο στόχαστρο εδώ και περίπου δέκα χρόνια...
«Όταν είπα το 2001 πως μια νέα κατάρα εισέρχεται στον αθλητισμό, με κοιτούσαν στραβά. Έλεγαν πως είναι οι γνωστές γκρίνιες του Βασιλακόπουλου. Σήμερα έχουν συστήσει ειδικά σώματα δίωξης εγκλήματος κατά του παράνομου στοιχήματος. Όμως, δεν υπάρχει παράνομο στοίχημα. Είναι απαράδεκτο ο τζόγος να αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του αθλητισμού. Είναι κάτι αντίθετο με το νόημα του αθλητισμού. Είναι κάτι άλλο αυτό που συμβαίνει, δεν είναι αθλητισμός και πρέπει να τελειώνει. Ήρθε το 2010 ο Ρογκ και μίλησε για τον κίνδυνο του στοιχήματος, ενώ και με τον φίλο μου Πλατινί έχουμε συζητήσει αρκετές φορές το θέμα. Ο πρόεδρος της ΟΥΕΦA έχει ιδέες, θέλει να μείνει στον χώρο του αθλητισμού, ενώ και ο Μπλάτερ θέλει να συνεργαστεί με την Ιντερπόλ. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, στη νοτιοανατολική Ασία ο τζόγος ξεπερνάει τα 300 δισ. ευρώ. Παίζονται τρομακτικά νούμερα και όπου υπάρχουν τζόγος και διακίνηση χρήματος, λογικά προκύπτουν εκφυλισμός, έγκλημα και απάτη. Με όρους της αγοράς φτιάχνει κοινωνίες τυχοδιωκτών, όχι αθλητική κοινωνία. Αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι ρομαντικοί και οι λάτρες της αθλητικής ιδέας, θα μείνουν μόνο οι εγκληματίες. Πρέπει τώρα να ξεκινήσουμε μια αντίδραση και μια αντίθετη πορεία, με βάση τις αρχές και τις αξίες του αθλητισμού».

-Φάιναλ φορ υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε σύντομα;
«Βεβαίως μπορεί να γίνει. Αλλά να ξεκινήσουμε από φάιναλ 2 και μετά προχωράμε σε φάιναλ φορ. Διότι και εμείς προχωρήσαμε με ανησυχία στον προγραμματισμό του τελικού. Θέλουμε να διοργανώσουμε μια γιορτή, να γίνει φάιναλ φορ και να αφήσουμε πίσω τα φαινόμενα αθλιότητας και τρομοκρατίας. Ο αθλητισμός δεν παράγει βία, απλώς κάποιοι βρήκαν τον αθλητισμό, που έχει μαζική παρουσία και προσέλευση, και ενθάρρυναν διάφορους συνδέσμους οπαδών. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Βλέπουμε καθημερινά συγκρούσεις εκτός αθλητικών χώρων, αλλά δυστυχώς υπάρχει εμπλοκή της πολιτικής σε αυτούς τους συνδέσμους. Σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται ως μηχανισμοί πολιτικής στήριξης διαφόρων υποψηφίων για κατάληψη πολιτικών θέσεων. Πρέπει να διαλυθούν όλες αυτές οι μορφές συνδέσμων που παράγουν βία».

-Το ελληνικό πρωτάθλημα σας ικανοποιεί;
«Δυστυχώς έχουμε καταντήσει να πρόκειται για μια διοργάνωση των δύο. Ξέρουμε από την αρχή ποιοι θα είναι οι μονομάχοι για τον τίτλο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δύο οικογένειες που διατηρούν ομάδες ευρωπαϊκού επιπέδου. Δυστυχώς και η ελληνική νομοθεσία είναι διάτρητη, αλληλοσυγκρουόμενη, πολύπλοκη και περίπλοκη. Πρέπει άμεσα να καταργηθεί η ΕΕΑ και να γίνει υπαγωγή όλων των ΠΑΕ και των ΚΑΕ στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Υπουργείου Ανάπτυξης και Εμπορίου. Διαθέτει όλον εκείνον τον μηχανισμό ελέγχου των ανωνύμων εταιρειών, να συμπεριφέρονται και να ελέγχονται όπως όλες οι Α.Ε. όλων των επιπέδων. Εκτός και αν -είμαι ο πρώτος που θα συμφωνήσω- αποφασίσουμε να επανέλθουμε στο καθεστώς των Α.Σ. Δεν υπάρχει επαγγελματισμός ή ερασιτεχνισμός. Πρέπει να μαζεύονται λίγα από πολλούς και όχι πολλά από λίγους. Η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ και οι γερμανικές ομάδες είναι σωματεία και όχι εταιρείες. Στην Αγγλία έχουν παραδόσεις, αλλά τις ομάδες έχουν αγοράσει και διοικούν Άραβες, Ασιάτες, Αμερικανοί, Καναδοί. Όταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι ερμαφρόδιτο, τότε και το αγωνιστικό εκφυλίζεται».

-Η Μεσογειακή Λίγκα θα γίνει τελικά;
«Συναντήθηκα με σημαντικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν θέλω να αποκαλύψω το όνομα, στη Βαρκελώνη και μου είπε πως η μεγαλύτερη ιδέα που διακινείται αυτή την περίοδο για την αναδιοργάνωση των ευρωπαϊκών συναντήσεων είναι δημιουργία της Μεσογειακής Λίγκας. Θα κάνω μια πρόβλεψη. Στο βόλεϊ και στο πόλο οι ομάδες δεν θέλουν να συμμετάσχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, διότι οικονομικά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Τα έξοδα είναι πολλά και οι διοργανώσεις δεν προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Το ίδιο ισχύει και στη δεύτερη διοργάνωση του μπάσκετ μετά την Ευρωλίγκα. Το κατάλαβαν και η Uleb και η Ευρωλίγκα αυτό και θέλουν να ξεφορτωθούν τη διοργάνωση. Πολλά σωματεία κουράζονται οικονομικά και δεν επιδιώκουν τη συμμετοχή τους. Μέσα στην επόμενη πενταετία πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε στα περιφερειακά πρωταθλήματα με γεωγραφικά και οικονομικά κριτήρια και στο τέλος θα υπάρχει και μία μεγάλη διοργάνωση. Οι ομάδες θα χωριστούν σε ζώνες και στην τελική φάση θα μετέχουν οι καλύτερες. Για να καταλάβατε πόσο σημαντική ήταν η ιδέα της Μεσογειακής Λίγκας, συζητείται σε όλα τα κλιμάκια του μπάσκετ. Είτε αρνητικά είτε θετικά».

-Από την Ελλάδα ποιοι ενδιαφέρονται;
«Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και οι ομάδες της Θεσσαλονίκης».

-Κεφάλαιο Εθνική... Η υπόθεση Διαμαντίδη και η φημολογία για τον Σπανούλη σάς προβληματίζουν;
«Βλέπω με ιδιαίτερη ανησυχία ότι διαμορφώνεται μια αντίληψη πως η συμμετοχή στην Εθνική δημιουργεί προβλήματα στη σταδιοδρομία και μακροημέρευση των αθλητών. Είναι λάθος. Θα μνημονεύσω έναν αθλητή, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος ποτέ δεν απουσίασε από την Εθνική μέχρι τα 37 του. Παρ' ότι είχε προβλήματα στο γόνατο από μικρός, ήταν συνεχώς παρών και συνεπής στις συλλογικές του υποχρεώσεις. Το πίστευε και το αγαπούσε. Η συμμετοχή στην Εθνική είναι υποχρέωση και όχι δικαίωμα, δεν επηρεάζει αρνητικά την αθλητική πορεία του παίκτη. Αντίθετα βοηθάει. Απευθύνω έκκληση σε όλα τα παιδιά και σε όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν και να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις Εθνικών ομάδων να τους ενθαρρύνουν. Το μπάσκετ είναι το εθνικό μας άθλημα και η Εθνική ομάδα αποκαθιστά την ενότητα του αθλητικού κορμού. Άποψή μου είναι πως με τη συμβολή όλων η Ελλάδα θα παρουσιαστεί έτοιμη και πλήρης στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Λιθουανίας για τους Άνδρες και της Πολωνίας για τις Γυναίκες».