«Η Αθήνα μεταμορφώνεται σε μια σύγχρονη πρωτεύουσα». Είχε γίνει πεποίθηση όλων το καλοκαίρι του 2004, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τότε που η αισιοδοξία περίσσευε, ο εθελοντισμός ήταν η νέα «τάση» και ένα Ζέπελιν -σαν Ιπτάμενο Αντικείμενο Αγνώστου Προέλευσης- «περιπολούσε» στον αττικό ουρανό, ως εγγύηση ότι οι Αγώνες θα διεξάγονταν με ασφάλεια και η πόλη της Αθήνας θα ήταν-ίσως και για πάντα- φρούριο «ησυχίας, τάξης και κυρίως, ασφάλειας».

«Μην κατέβεις στο κέντρο» γράφουν στο Facebook οι ...γνωρίζοντες, «ακούω κάτι μπαμ μπουμ από τα Εξάρχεια».

Ανοχύρωτη πόλη; Απουσία της δημοτικής Αρχής; Η Αστυνομία τι κάνει; Κωφό το κράτος; Φταίνε οι μετανάστες; Τα γκέτο; Όλα ακούστηκαν ακόμα και η αιρετική άποψη του Διονύση Σαββόπουλου «να μεταφερθούν τοξικομανείς και μετανάστες σε αραιοκατοικημένα νησιά, να καλλιεργούν τη γη, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ»

Και μετά, τι; Η Αθήνα θα ξαναγίνει ο «Χαμένος Παράδεισος»;

Γεγονός είναι ότι η Αθήνα «βράζει» και οι κάτοικοί της ανησυχούν. Και βέβαια, η ζωή προέχει.

Αλλά υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες.

Στην περίπτωσή μας, κινηματογράφοι, θέατρα, μουσεία, βιβλιοπωλεία. Βλέπουν πωλήσεις και επισκεψιμότητα να καταρρέουν. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, τα κινηματογραφικά εισιτήρια του 2010, σε σύγκριση με εκείνα του 2009, παρουσίασαν μείωση αγοραστικής κίνησης 28%.

Τα στοιχεία του 2011, έτος κατά το οποίο ο κλοιός στο κέντρο της πόλης «έσφιξε» περαιτέρω, και όχι μόνον λόγω οικονομικής κρίσης, αναμένονται με ενδιαφέρον.
 

Κοινωνία LIFE Ελλάδα