Το ντόμινο της πτώσης

Ένα άξιον προσοχής πράγμα με την απόφαση της Πειθαρχικής Επιτροπής της Super League, για την παραποίηση της ενημερότητας του Ηρακλή, είναι ότι όσοι "δίκασαν" φαίνεται να μη διευκόλυναν ευθέως, όπως θα περίμενε κανείς, τη Super League. Ειδάλλως, τι πιο απλό, θ' αφαιρούσαν βαθμούς απ' τον Ηρακλή (π.χ. επτά βαθμούς, για τη "διαστρέβλωση" των αγώνων στους οποίους ο Ηρακλής χρησιμοποίησε τους παίκτες-αγορές Ιανουαρίου) οπότε ο Αστέρας Τρίπολης ήδη, ανεπιφύλακτα, θα πανηγύριζε τη μάννα-εξ-ουρανού διάσωσή του. Κάτι που είναι η "πάγια αρχή" της Super League, η σωτηρία μιας δικής της ομάδας, και όχι ο προβιβασμός "συν μίας" απ' τη Football League.

Τώρα όμως, με τον απευθείας υποβιβασμό του Ηρακλή, μοιάζει να είναι ένα λίγο πιο δύσκολο θέμα, περίπλοκο και ενδεχομένως χρονοβόρο, πώς θα ικανοποιηθεί η πολιτική της Super League να παραμείνει ο Αστέρας Τρίπολης στους κόλπους της. Διότι ακόμη και η επικύρωση απ' τη Super League της τελικής βαθμολογίας υπέρ του Αστέρα Τρίπολης, δηλαδή με τον Ηρακλή τοποθετημένο στη 16η θέση του πίνακα, άρα τον Αστέρα στη 13η, αυτή πολύ εύκολα προσβάλλεται απ' τη Football League στο δεύτερου βαθμού όργανο παρά τη ΕΠΟ. Της οποίας ΕΠΟ η πάγια αρχή, είναι η... άλλη. Ο προβιβασμός της "συν μίας" ομάδας, από κάτω. Είναι το βάσανο που τραβάει, την ίδια αυτή περίοδο, και ο κόσμος του επαγγελματικού μπάσκετ. Ακόμη και με απευθείας υποβιβασμό του Ηλυσιακού, σώζεται η ΑΕΚ; 'Η (η ΑΕΚ έχει, έτσι κι αλλιώς, υποβιβαστεί οπότε) προβιβάζεται "συν μία" ομάδα απ' την Α2;

Αντιστοίχως, με τη διαδικασία του ντόμινο, από ψηλά η υπόθεση μεταφέρεται (ως πρόκριμα ή όχι, μένει να το δούμε) και στα χαμηλά της πυραμίδας. Γνωρίζουμε, κιόλας, πως εκτός απ' τον Ιωνικό και τον Εθνικό στη Β' Εθνική, επιπλέον για "δόλια έκδοση" δελτίων (ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν τον Ιανουάριο) πηγαίνουν σούμπιτοι, απ' τη Γ' Εθνική για τη Δ', η Κόρινθος και ο Ολυμπιακός Χερσονήσου ο οποίος πάντως, ούτως ή άλλως, υποβιβάστηκε και αγωνιστικά. Λέγεται πως, σήμερα-αύριο, θα μάθουμε και για άλλη μία ομάδα της Γ' Εθνικής.

Ποιοί λοιπόν, από πού, θα πάρουν τις θέσεις τους; Σώζονται (καλύτερα, πάνε στα πλέι-άουτ) ο 18ος και ο 17ος, η Καλλιθέα και η Αναγέννηση Καρδίτσας; 'Η υποβιβάζονται και Καλλιθέα, και Αναγέννηση Καρδίτσας, και Εθνικός, και Ιωνικός; Οπότε, ελλείψει διακυβεύματος, τι; Ματαιώνονται τα πλέι-άουτ; Και τα πλέι-οφ της Γ', αντί να γίνουν για μία θέση στη Β' Εθνική, πλέον θα γίνουν για δύο; Και τις θέσεις των "εξτρά" υποβιβασμένων απ' τη Γ', ποιοί θα τις γεμίσουν; Δευτεραθλητές των ομίλων της Δ', κατόπιν...πλέι-οφ; 'Η θα σωθούν ομάδες της Γ' που, αγωνιστικά, έχουν υποβιβαστεί; Ενας κυκεώνας.

Πέρα απ' τα πρακτικά. Το "καλό" με τη συμφορά που βρήκε τον Ηρακλή, είναι ότι αυτό ήδη στην μικροκοινωνία του ποδοσφαίρου έχει αρχίσει και, ψυχολογικά, λειτουργεί. Κάνει δουλειά. Αποτρεπτικά. Το παράδειγμα-σκιάχτρο. Οπως λέμε, στις περιπτώσεις που είν' ανάγκη να καθίσουμε φρόνιμα, "ο μπαμπούλας της UEFA". Ένας παγιωμένος, εδραιωμένος στη μέση συνείδηση, μπαμπούλας. Το αντιπαράδειγμα-Ηρακλής αρχίζει, κι αυτό πλέον, και λειτουργεί σαν ένας ωφέλιμος μπαμπούλας. Να μη είμαστε εμείς, σου λέει, ο επόμενος Ηρακλής. Στη Νέα Σμύρνη, που ζω και μπορώ να ξέρω, τούτο έχει εισαχθεί ανεπιστρεπτί στη φρασεολογία. "Μη γίνουμε Ηρακλής". Διάβασα ότι υπήρξε μέρος της φρασεολογίας, και στην προεκλογική ζύμωση στον Αρη. Φαντάζομαι, και αλλού.

Είναι φόβος, που φυλάει. Περισσότερο απ' όσο κάνει γκελ, σαν πειρασμός, η οποιαδήποτε λαμπερή μετεγγραφή ή το οποιοδήποτε μεγαλεπήβολο όραμα να χτυπήσουμε Ευρώπη, σιγά-σιγά εθιζόμαστε ν' αναρωτιόμαστε αν, πρώτα, τα του οίκου μας είναι εντάξει. Τα αγωνιστικά έπονται. Άλλωστε, ένας αγωνιστικός υποβιβασμός, ενώ πονά, στο τέλος θα συγχωρηθεί πιο εύκολα απ' τον "διοικητικό" υποβιβασμό. Φυσικά οι προνοητικοί, ένας Ατρόμητος π.χ. ή ένας Εργοτέλης, γενικώς όσοι ξέρουν και το μήκος του παπλώματος και το μήκος των ποδιών τους, δεν έχουν ανάγκη κανένα φόβο για να φυλάει τα έρμα. Αλλ' οι προνοητικοί είναι οι λίγοι.

ΠΗΓΗ: www.contra.gr