Φύσει η αδειοδότηση φθείρει ψυχές

Φύσει η αδειοδότηση, όταν δεν παίρνεις στο τέλος το "χαρτί", είναι επώδυνη διαδικασία. Πονά, και φθείρει ψυχές. Μες στον πόνο και στη φθορά της ψυχής, ο άλλος θα πει πολλά. Δικαιολογείται. Τον αφήνεις. Να τα πει, να ξεσπάσει, να τα βγάλει από μέσα του. Σέβεσαι.

Εμείς όμως, που δεν μπορούμε να πονάμε αλλά μόνο να συμπονάμε, που έχουμε να θυμόμαστε καλές εποχές και ν' αντιλαμβανόμαστε τη στενοχώρια (βάζοντας τον εαυτό μας, ο καθένας για τη δική του ομάδα, στη θέση) του ανυποψίαστου οπαδού, το χρέος μας είναι να ξεκαθαρίζουμε μερικά πράγματα. Να προσπαθούμε, τουλάχιστον.

Ενα, π.χ., ότι (επί των αδειοδοτήσεων) δεν συνιστούν επιχείρημα, για να τα επικαλούμαστε, τα διεφθαρμένα παιγνίδια, οι κασέτες, η όλη αφόρητη δυσωδία του περιβάλλοντος στο ελληνικό ποδόσφαιρο κ.λπ. Εάν με πιάσουν αύριο το πρωί για φορολογική παράβαση, δεν θα 'μαι ιδιαιτέρως πειστικός εφόσον πω στο δικαστήριο "ναι, κύριε πρόεδρε, αλλ' εγώ ούτε βίασα ούτε σκότωσα. Και δεν βλέπετε πόσοι έμποροι ναρκωτικών κυκλοφορούν ελεύθεροι; Πιάστε αυτούς πρώτα, αφήστε με εμένα". Η αυτοτελής αντιμετώπιση, της όποιας πράξης ή παράλειψης, είναι κάτι το ευνόητο. Δεν μπορεί να μπαίνει σε συζήτηση καν, πολύ περισσότερο σε διαπραγμάτευση.

Ενα δεύτερο, ότι (με όλη την κατανόηση της σκασίλας του Ομιλίτη) η πληγή του Ηρακλειδέα παραμένει να είναι πιο δύσκολη στο να κλείσει. Πιο βαρύ, να το καταπιεί κανείς, χάπι. Είναι sudden death. Μία κι έξω. Β' Εθνική, δίχως η ομάδα να έχει υποβιβαστεί. Ενώ, τουλάχιστον, ο ΟΦΗ πρόπερσι αφέθηκε και υποβιβάστηκε (πράγμα που, χρόνια πριν, ερχόταν και ερχόταν και ερχόταν) αγωνιστικά. Και καθαρά, αν σκεφτεί κανείς ότι ο τελευταίος που σώθηκε, ο αμέσως προηγούμενος πάνω απ' τον ΟΦΗ στην κατάταξη, είχε +8 βαθμούς. Δεν είναι το ίδιο, ένας ξαφνικός θάνατος απ' τη μια, κι απ' την άλλη η στέρηση των όποιων, κομματιασμένων στα τέσσερα, πιθανοτήτων προβιβασμού στην Α' Εθνική. Ναι, προφανώς ο ΟΦΗ θα έμπαινε στα πλέι-οφ απ' την pole position. Ηταν το σαφές φαβορί.

Αλλά και πέρυσι απ' την ίδια pole position μπήκε, 3ος στην κανονική περίοδο πίσω (όπως τώρα από Παναιτωλικό και Γιάννενα, τότε) από Ολυμπιακό Βόλου και Κέρκυρα, είχε το μεγαλύτερο απ' τα τέσσερα κομμάτια των πιθανοτήτων, όμως στο τέλος του την έφερε ο (5ος της regular season) Πανσερραϊκός. Με διαιτησία, στο τελευταίο ματς στις Σέρρες; Με διαιτησία. Αλλά πάλι, να θυμίσουμε, ο Πανσερραϊκός νωρίτερα τον είχε βρει ανοιχτό και τον νίκησε μες στην Κρήτη...

Ενα τρίτο, ότι εδώ προφανώς δεν κάνουμε αναψηλάφηση του φακέλλου-ΟΦΗ. Θα ήταν από εντελώς ανεύθυνο, έως φτηνό. Δεν διεκδικούμε, να πεις, ψήφους ή ποσοστά δημοφιλίας. Επίσης θα ήταν ανώφελο, αφού έτσι κι αλλιώς τις επόμενες ώρες ή ημέρες, όσο να 'ναι, κάτι περισσότερο θα ξέρουμε. Η υπόθεση, άλλωστε, δεν έχει τελεσιδικήσει. Αλλ' οι παλαιές αμαρτίες που συσσωρεύονταν και κατέληξαν να γίνουν ένας σταυρός μαρτυρίου στην ισχνή καμπούρα του ΟΦΗ, είναι υπόθεση δεκαετίας, όχι τωρινή. Συνεπώς, είναι και αρκετά δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως ο φάκελλος, αυτοτελώς κρινόμενος να επαναλάβω, ήταν αεροστεγής αλλά τον τρύπησαν συνωμότες απέξω οπότε "η ΕΠΟ του Πιλάβιου" τον απέρριψε.

Η ΕΠΟ του Πιλάβιου η οποία, είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίζουμε, έδωσε πρες-κόνφερανς, όχι σε ανύποπτο χρόνο, μονάχα λίγες ημέρες προτού ανάψουν οι φωτιές εδώ κι εκεί. Απ' τη Θεσσαλονίκη ως το Ηράκλειο. Τι είχε ειπωθεί, εκείνο το μεσημέρι; Οτι είναι ξεκάθαρη απόφαση της Σούπερ Λιγκ, όχι της ΕΠΟ, να ισχύσουν στην κρίση των φακέλλων τα "υψηλά όρια". Τα αυστηρά. Θέση της ΕΠΟ ήταν, αλλά δεν εισακούστηκε, να προχωρήσει άλλη μία (τελευταία) χρονιά η διαδικασία με τα χαμηλά, τα συγκαταβατικά τρόπον τινά, όρια. Εκείνα που θ' απαντούσαν στον συνδυασμό, της δεδομένης οικονομικής κατάστασης στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τις υπό διαμόρφωσιν οικονομικές συνθήκες στη χώρα.

Πηγή: contra.gr