Ξεκαθαρίζει ότι «η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί στόχο του προοδευτικού κινήματος» και για να μειωθεί το έλλειμμα απαιτείται «αναδιανομή του πλούτου και παραγωγική ανασυγκρότηση».

Χαρακτηρίζει το «Κίνημα Αγανακτισμένων Πολιτών» «ακηδεμόνευτο, αυθόρμητο και ειρηνικό» και προτείνει εκλογική συνεργασία «από τα αριστερά της αριστεράς ώς τον κόσμο και τα στελέχη που εγκαταλείπουν το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ».

Ε Τρεισήμισι ώρες υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν ήταν αρκετός χρόνος για να βρείτε ένα σημείο σύγκλισης;

Α Συναίνεση σε τι; Στη διάλυση της κοινωνίας; Δεν κατάλαβα γιατί μας φώναξε ο Παπανδρέου. Για να μας πει ότι το πρόγραμμα πάει καλά, ότι ούτως ή άλλως θα προχωρήσει και μόνος του και εκλογές θα κάνει το 2013. Ε, τότε γιατί δεν προχωράει και ζητά συνενοχή; Γιατί δεν πάει να πείσει τους βουλευτές του να ψηφίσουν και συγκαλεί έκτακτη σύνοδο αρχηγών με δραματικούς τόνους; Δυστυχώς ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε πανικό, και αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα.

Ε Πάντως, κύριε πρόεδρε, είχε προλάβει να σας κατηγορήσει για λιποψυχία...

Α Θα αντιστρέψω το ερώτημα. Αισθάνεται ο πρωθυπουργός και όσοι μας εγκλώβισαν στο μνημόνιο γενναίοι; Απαιτεί ιδιαίτερη γενναιότητα να καταστρέφεις κοινωνικά και παραγωγικά τη χώρα σου για να διατηρείς την εύνοια των κερδοσκόπων; Οι άνθρωποι ήρθαν στην κυβέρνηση ως σοσιαλιστές και αποδεικνύεται ότι έχουν τον θατσερισμό στο αίμα τους. Και από την στιγμή που δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε τον δικό τους κόσμο στα μάτια, ας μη μιλούν για γενναιότητες και λιγοψυχίες.

Ε Ο πρωθυπουργός ζήτησε συναίνεση, απείλησε και με στάση πληρωμών...

Α Σας προλαβαίνω. Αν ο πρωθυπουργός βρίσκεται ακόμη στο Μαξίμου, μετά από τόσες αποτυχίες και τόση καταστροφή που προκάλεσαν οι επιλογές του, είναι γιατί στηρίζεται στο φόβο της κοινωνίας. Κυβερνά με σύμμαχο το φόβο και με εργαλείο τον εκβιασμό. Η χώρα μας δυστυχώς δεν ευτύχησε να έχει άξια ηγεσία, στην πιο κρίσιμη στιγμή. Ενώ χρειαζόταν μια κυβέρνηση για να διαπραγμευτεί σκληρά με τους δανειστές, είχε μια κυβέρνηση που ήξερε να πιέζει μόνο προς τα μέσα. Αντί να αξιοποιήσουν τη δυσαρέσκεια του λαού για να βάλουν όρια στους δανειστές, αντιγράφουν τα επιχειρήματα των δανειστών και ζητούν τη συναίνεση των κομμάτων για να εκβιάσουν το λαό.

Ε Βλέπετε πρόωρες εκλογές ή μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων για να «σωθεί ο τόπος»;

Α Το έλλειμμα ηγεσίας της χώρας είναι καθαρά πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό. Τόσο του Παπανδρέου, που μόλις ανέλαβε παραδόθηκε στη διαπλοκή και στις αγορές, όσο και του Καραμανλή, που το έβαλε στα πόδια, δεν τους έλειπαν οι γνώσεις. Το σθένος τούς έλειπε και η πολιτική βούληση να συγκρουστούν προκειμένου να υπερασπίσουν το δημόσιο συμφέρον. Οι κρίσιμες αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε το επόμενο διάστημα, άλλωστε, δεν θα είναι ουδέτερες. Θα έχουν έντονο πολιτικό αλλά και ταξικό πρόσημο. Συνεπώς, το θέμα δεν είναι αν η κυβέρνηση θα έχει ή όχι προσωπικότητες, αλλά ποια θα είναι η πολιτική της κατεύθυνση. Η συζήτηση αυτή, λοιπόν, περί προσωπικοτήτων γίνεται μόνο και μόνο για να χρυσωθεί το χάπι μιας τόσο ανάλγητης πολιτικής που οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις και το στελεχικό τους δυναμικό δεν αντέχουν να σηκώσουν. Η λύση τεχνοκρατών είναι πολιτική επιλογή για να εφαρμοστεί πιστά και δίχως τον «αντιπερισπασμό» του πολιτικού κόστους η πολιτική του μνημονίου.

Ε Αρκετοί Ευρωπαίοι αλλά και κάποια στελέχη του κόμματός σας προκρίνουν επιστροφή στη δραχμή. Βλέπετε εφικτό αυτό το σενάριο;

Α Η έξοδος από το ευρώ δεν μπορεί να αποτελεί στόχο του προοδευτικού κινήματος. Με τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης η έξοδος από το κοινό νόμισμα δεν θα διώξει ούτε το ΔΝΤ ούτε τα μνημόνια, αλλά θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι με τη λύση αυτή φλερτάρει και ένα πολύ σκληρό κομμάτι της εγχώριας και της ευρωπαϊκής τάξης των κερδοσκόπων και των εκμεταλλευτών. Γι' αυτό και ο επικεφαλής του ΣΕΒ θέτει το εκβιαστικό δίλημμα: δραχμή ή μνημόνιο. Γιατί γνωρίζει ότι και στις δύο εκδοχές το κρατικοδίαιτο σινάφι του θα βγει κερδισμένο.

Ε Και πώς θα μειωθεί το έλλειμμα;

Α Με αναδιανομή του πλούτου και παραγωγική ανασυγκρότηση. Οι έχοντες και κατέχοντες στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία καρπώθηκαν φοροαπαλλαγές ύψους 100 δισ. Οσο περίπου ένα μνημόνιο. Αν η Ελλάδα φορολογούσε τα εισοδήματα κεφαλαίου όπως κατά μέσο όρο κάνουν οι χώρες της Ευρώπης, η κρίση θα μας έβρισκε με χρέος 80% του ΑΕΠ. Αντ' αυτού βλέπουμε μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη στο 20%, όπως έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή. Η οποία διπλασίασε τους φόρους για μισθωτούς και συνταξιούχους και εκτόξευσε τα ελλείμματα.

Ε Η Ευρωπαϊκή Ενωση μετατρέπεται σε ένα κλάμπ ισχυρών, με ανίσχυρα κράτη-δορυφόρους;

Α Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας φυλακίζει τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης σε ένα διαρκή ανταγωνισμό για τη μείωση μισθών και συντάξεων. Ο στόχος τους είναι η μόνιμη επιτήρηση. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι οι λαοί και οι εργαζόμενοι της Ευρώπης. Αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με την κρίση. Αυταπατώνται αν πιστεύουν ότι θα κάνουν κάτι εφαρμόζοντας πιο σκληρούς δημοσιονομικούς όρους. Αυτό που τρέμουν είναι η κοινωνική αναταραχή, και αυτό ακριβώς θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Και με τον κόσμο στους δρόμους σε ολόκληρη την Ευρώπη, η συζήτηση θα γίνει σε άλλη βάση. Ηδη ο άνεμος της αλλαγής και της αλληλεγγύης πνέει.

Ε Οι Ελληνες κάνουν τα πρώτα τους βήματα στις πλατείες. Γιατί η αριστερά δεν μπορεί να δώσει όραμα στην κοινωνία;

Α Είναι ένα κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο και ειρηνικό. Ο λαός νικάει το φόβο, ζητάει το λόγο. Εξω από τα παραδοσιακά πολιτικά πλαίσια. Κανείς δεν δικαιούται να του λέει να σωπάσει ή ότι δεν μπορεί να διαμορφώσει τις εξελίξεις, αρνούμενος το νέο μνημόνιο στην κάλπη. Ο κόσμος αυτός στέλνει μηνύματα σε όλους, ακόμα και στην αριστερά. Η αριστερά οφείλει να είναι μέσα σε αυτό το κίνημα, όπως οφείλει να είναι παντού όπου υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες. Τα πράγματα αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και οι συνειδήσεις ξυπνάνε.

Ε Καταγγέλλετε το ΚΚΕ ότι αντιδρά σε ενωτικές πρωτοβουλίες, όμως γιατί και η εκτός ΚΚΕ αριστερά δεν βρίσκει έναν «μίνιμουμ» κοινό τρόπο δράσης;

Α Είναι ώρα να προχωρήσουμε μπροστά. Δεν χρειάζεται να κουκουλώνουμε τις αντιθέσεις μας, ούτε να αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες συζητήσεις για κόμματα και τελείες σε κείμενα. Αυτά που μπορούν να μας ενώσουν είναι πολλά. Αρκεί να παραιτηθούμε από ανταγωνιστικά παιχνίδια. Είναι πολύ κακή η στιγμή για απομονωτισμούς, εγωισμούς και παραγοντισμούς. Χρειάζεται ενότητα και εξωστρέφεια.

Ε Μήπως είναι ώρα να δημιουργηθεί ένα σχήμα ευρύτερο του ΣΥΡΙΖΑ;

Α Βιώνουμε με δραματικό τρόπο τις διεργασίες της μεταπολίτευσης του ΔΝΤ. Αίσθησή μου είναι πως ήδη υπάρχει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία. Τη βλέπουμε στους δρόμους, στις πλατείες, στην αγανάκτηση του κόσμου. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν αυτή θα γίνει και πολιτική. Ο δικομματισμός είναι σε τέλμα, αλλά μπορεί να επιβιώνει όσο η αριστερά δεν συντονίζει τη δράση και τα βήματά της. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι μια ευρεία συμπαράταξη από τα αριστερά της αριστεράς έως τον κόσμο και τα στελέχη που εγκαταλείπουν το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου.

Ε Αυτή τη συμπαράταξη τη βλέπετε και ως εκλογική συμμαχία;

Α Γιατί όχι; Η συγκυρία απαιτεί γενναίες υπερβάσεις. Αν αυτό καθίστατο εφικτό, ίσως θα είχαμε για πρώτη φορά από την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης μια αριστερά να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, ως πρωταγωνιστής και καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων. Ακόμη όμως κι αν η εκλογική συμμαχία είναι δύσκολο να επιτευχθεί με όλους, τουλάχιστον η κοινή δράση και οι κοινοί αγώνες θα μπορούσαν να ανοίξουν το δρόμο για μετεκλογικές συγκλίσεις.

Πηγή: Ελευθεροτυπία.

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα