Κι όλα αυτά, δίχως να έχουμε μπει καν στον Ιούνιο. Φανταστείτε τι έχει να γίνει από εδώ και πέρα.

Να ρωτήσουμε κάτι; Αυτή τη στιγμή ακόμα και οι φανατικότεροι οπαδοί των ομάδων ενδιαφέρονται τόσο πολύ πια για τις μεταγραφές; Μα, κάθε χρόνο γίνεται πέρα - δώθε τόσων παικτών. Οι ομάδες, όμως, αντί για καλύτερες γίνονται χειρότερες. Δεν είναι, δηλαδή, όλα θέμα μεταγραφών, είναι και θέμα σοβαρής λειτουργίας μιας ομάδας.

Κι αν στον Ολυμπιακό υπάρχουν η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ και τα λεφτά του Μαρινάκη, οπότε όντως το μεταγραφικό ενδιαφέρον είναι υψηλότερο, στις υπόλοιπες ομάδες δεν κινείται φύλλο. Σε μερικές υπάρχουν διοικητικά προβλήματα, σε άλλες οικονομικά, ενώ σε κάποιες και διοικητικά και οικονομικά. Ποιες μεταγραφές, λοιπόν; Αυτές που γίνονται μόνο στα πρωτοσέλιδα;

Τα βασικά προβλήματα των ομάδων αυτή τη στιγμή είναι άλλα. Κατ’ αρχάς πώς θα βγάλουν τη σεζόν με τέτοια οικονομική στενότητα. Ενώ το πρώτιστο που απασχολεί μια μεγάλη μερίδα πια ποδοσφαιρόφιλων είναι να γίνει σοβαρότερη και σε βάθος χρόνου δουλειά στις ομάδες (αυτοματισμούς έχουμε να δούμε από την εποχή του… Νώε), αλλά και να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας.

Κι επιπλέον, όλοι έχουν παρατηρήσει ότι περισσότεροι είναι οι καλοί παίκτες που θέλουν να φύγουν ή ήδη έχουν φύγει από το ελληνικό πρωτάθλημα, παρά αυτοί που καίγονται να έρθουν. Κι άντε να δούμε πώς θα βγει κι αυτό το καλοκαίρι… Και πόσα από τα εκαντοντάδες ονόματα που θα ακουστούν, θα έρθουν. Για να φύγουν κάποια απ’ αυτά σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο με την στάμπα του «αποτυχημένου». Μια ζωή τα ίδια...