Παρά το «κούρεμα», το Ελληνικό Φεστιβάλ δεν χάνει τον διεθνή του χαρακτήρα με μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου καλλιτεχνικού στερεώματος. Ούτε και την εθνική του ταυτότητα, δίνοντας προβάδισμα σε νέους έλληνες καλλιτέχνες.

Kαταφθάνει λοιπόν τον Ιούνιο η Αριάν Μνουσκίν με τη νέα υπερπαραγωγή της, εμπνευσμένη από τον Ιούλιο Βερν, και αποτίει φόρο τιμής, σε όσους πίστεψαν ,έναν αιώνα πριν, σε ιδανικά που ναυάγησαν. Επιστρέφει ο Ρομέο Καστελούτσι διερευνώντας τησχέση του ανθρώπου με την εικόνα του Θεού.

Ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι, μιλά για το Ολοκαύτωμα και την έννοια της θυσίας. Ανεβαίνουν οι αυτοσχεδιασμοί για «σχεδίες και ναυάγια» του Θωμά Μοσχόπουλου. Είκοσι 'Ελληνες γυμνοί άνδρες εθελοντές ετοιμάζονται να εκθέσουν την «γυμνή» αλήθεια για τον ναρκισισμό.

Η Φιλαρμονική της Σκάλας του Μιλάνου ερμηνεύει έργα Γκούσταβ Μάλερ. Ανακαλύπτουμε εκ νέου τον Ιάνη Ξενάκη μέσα από ειδικό μουσικό αφιέρωμα. Αραβες μουσικοί που ξεσήκωσαν τα πλήθη στην πλατεία Ταχρίρ του Καϊρου και άλλοι που έγραψαν στίχους για την «Επανάσταση του Γιασεμιού» της Τυνησίας, δίνουν μια γεύση από το φεστιβαλικό πρόγραμμα του Ιουνίου.
 

Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία