Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος...

Τι μας είπε δηλαδή; Οτι μετά από 19 μήνες ακόμη δεν έχει πειστεί ότι φτάνει, επιτέλους, σε ένα στάδιο ικανοποιητικό η δουλειά της Δικαιοσύνης πάνω στην υπόθεση της διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είδηση, θα πείτε. «Τι περίμενες, ρε φίλε, να έχει φτάσει σε κάποιο τέρμα η υπόθεση;», θα αναρωτηθείτε. Οχι, δεν περίμενα. Για την ακρίβεια με εκπλήσσει το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουμε μάθει ότι όλες αυτές οι υποθέσεις, των 40 σημαδεμένων από την UEFA αγώνων, έχει ανακοινωθεί ότι μπήκαν στο αρχείο. Διότι εκεί θα καταλήξουν. Είναι, στην Ελλάδα, νομοτελειακό. Καμιά φορά μάλιστα αναρωτιέμαι αν συμβαίνει με τα αρχεία των εισαγγελέων και των ανακριτών ό,τι συμβαίνει και με τις φυλακές.

Μήπως δηλαδή έχουν γεμίσει κι αυτά και γι’ αυτό παραμένουν ορισμένοι φάκελοι ανοικτοί, μέχρι να καθαρίσει κάποιος τις αποθήκες, να στείλει τους παλιούς φακέλους στα σκουπίδια, για να μπουν οι νέοι. Ελπίζω να το κάνουν αυτό οι καθαριστές με οικολογική συνείδηση. Να τα πετούν τα χαρτιά στην ανακύκλωση κι όχι στους κοινούς κάδους των απορριμμάτων. Θα είχε πλάκα να ξέρω ότι το σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έχει τυπωθεί σε ανακυκλωμένο χαρτί των φακέλων μιας απάτης του ποδοσφαίρου που μπήκε στο αρχείο.

Αν κάτι μου δίνει κουράγιο στην υπόθεση της διαφθοράς στο ποδόσφαιρο είναι αυτό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό στις μεγάλες πλατείες της χώρας, στο Σύνταγμα και τις υπόλοιπες. Αυτό το ρεύμα άλλωστε είναι και η μεγαλύτερη ελπίδα της χώρας αυτή την εποχή. Το τελευταίο καλό μαντάτο που πήρε η χώρα στη διάρκεια τουλάχιστον των δύο τελευταίων ετών της ζωής της. Αυτή η δράση των πολιτών είναι μια καθαρή απόδειξη ότι ο Ελληνας ξυπνά, ότι αποφάσισε να βγει από τη φάση λήθαργου στην οποία είχε πέσει εδώ και δεκαετίες.

Αρχίζει πλέον να τον νοιάζει αυτό που συμβαίνει στη χώρα του. Φυσικά τον νοιάζουν πολύ περισσότερο όσα αφορούν τη διαβίωσή του. Σιγά σιγά όμως αρχίζει και αλλάζει μάτι και κεφάλι και στον τρόπο που βλέπει και στέκεται απέναντι και στα υπόλοιπα πεδία της ζωής του. Κι αυτό επιτρέπει σε όλους εμάς, που αγωνιζόμαστε για καθαρό ποδόσφαιρο, να αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή ο Ελληνας θα νοιαστεί, στον βαθμό που πρέπει, και γι’ αυτό.

Εννοείται, δεν δίνω μεγάλες πιθανότητες να συμβεί αυτό σύντομα. Είμαι βέβαιος ότι όλη αυτή η χαρτούρα που παρέδωσε η UEFA στις ελληνικές αρχές, του ποδοσφαίρου και του τόπου, θα μπει στο αρχείο. Αρχίζω να ελπίζω όμως ότι ο μέσος Ελληνας θα αλλάξει στάση απέναντι στην μπάλα. Και είναι η πρώτη φορά που νιώθω και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι αυτό θα συμβεί σύντομα.

Δεν ισχυρίζομαι μ’ αυτό ότι ξαφνικά θα συγκεντρώνονται δεκάδες χιλιάδες Ελληνες έξω από τα γήπεδα ή τα γραφεία του ποδοσφαίρου και θα διαδηλώνουν υπέρ του καθαρού ποδοσφαίρου. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στα όνειρά μου. Διαπιστώνω όμως ότι φτάνουμε όλο και πιο κοντά στην ημέρα που ο Ελληνας θα δείξει με πράξεις την άρνησή του να συνεχίσει να παρακολουθεί ή και να «ψωνίζει» αυτό το νοθευμένο ποδόσφαιρο, ότι θα πάψει να αγοράζει αυτό το μαϊμού προϊόν που παράγει και του πουλά η εγχώρια αγορά. Θα αρκεστεί στις δόσεις κανονικού ποδοσφαίρου που του δίνουν το Champions League και τα υποκατάστατά του, δηλαδή τα σοβαρά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Καταλαβαίνω ότι είναι κοντά η ημέρα που θα βαράνε μύγες τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποια από αυτά θα αναγκαστούν να κλείσουν ή να υπολειτουργήσουν. Κι έτσι, όσα μείνουν, θα αναγκαστούν να αλλάξουν. Κι αυτή η αναγκαστική αλλαγή ενδεχομένως να δημιουργήσει ρεύμα. Επειτα είναι και το άλλο: όσο θα λιγοστεύει το άσπρο και μαύρο χρήμα στο ποδόσφαιρο θα σκοτώνονται και τα παράσιτα. Κάτι είναι κι αυτό.

Διάβαζα την Κυριακή στο «Βήμα» τα αποτελέσματα μιας έρευνας για τη μείωση των τζίρων της αγοράς. Κατέγραφε μόνο μια μικρή πτώση στα εισιτήρια της σεζόν που τελείωσε. Για να δούμε τι θα γράψει η αντίστοιχη έρευνα στα τέλη Αυγούστου, σε διαρκείας και απλά εισιτήρια.

Πηγή: Εξέδρα.

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS