Έμεινε λοιπόν ο Φερέιρα διότι απλούστατα ΕΠΡΕΠΕ να μείνει. Για λόγους που έχουν εξηγηθεί καιρό τώρα σε τούτη εδώ τη γωνιά , οπότε είναι τζάμπα κόπος να συζητάμε άλλο με αφορμή κάτι που τελείωσε και ΔΕΝ αλλάζει.

Αλλωστε, με βάση τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί στον Παναθηναϊκό το θέμα του προπονητή αυτή τη στιγμή ΔΕΝ είναι το πρωταρχικό. Ακολουθούν άλλα πολύ σοβαρότερα. Απλώς η κατάσταση θα χειροτέρευε κι άλλο αν πήγαινες σε μια λύση (φαινομενικά) χειρότερη και με μεγαλύτερο ρίσκο από τον Πορτογάλο όπως ήταν λόγου χάρη ο Δώνης.

Το ερώτημα είναι «τι κάνουμε από εδώ και πέρα;» και εκεί πρέπει να πέσει όλο το βάρος. Γιατί καλοί, χρυσοί και άγιοι αν θέλετε και ο Γόντικας και ο Νίκας και ο Πολέμης και όποιος άλλος ασχολείται τέλος πάντων, όμως λεφτά δεν βάζει κανείς εξ αυτών, πάρα μόνο χρόνο. Πλην βεβαίως των 260 μυρίων του τελευταίου τα οποία μπορεί να είναι πολλά χρήματα για έναν… κοινό θνητό, αλλά ελάχιστα έως μηδαμινά για τις ανάγκες ενός συλλόγου σαν τον Παναθηναϊκό.

Το μπαλάκι με λίγα λόγια εξακολουθεί να βρίσκεται στους βασικούς μετόχους οι οποίοι και θα πρέπει σύντομα να ξεκαθαρίσουν οριστικά και αμετάκλητα τις προθέσεις τους. Ποιος θα μπει, ποιος θα βγει, ποιος θα πουλήσει και ποιος θα αγοράσει, τι διάολο θα γίνει τέλος πάντων. Κι αυτό - ώστε να μην γεννιούνται ερωτηματικά και υπάρχουν διάφορες «μεταφράσεις» των προθέσεων του καθενός - μόνο από τους ίδιους μπορεί να γίνει. Ούτε από τους κύκλους, ούτε από τα τετράγωνα.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr