Όσες φορές παρακολουθώ κρίσιμους αγώνες του Αρη, σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. Οι ξένοι παίκτες και οι κάθε λογής λεγεωνάριοι είναι αδύνατο να νιώσουν το βάρος της φανέλας σε όλο της το -έστω ξεθυμασμένο- μεγαλείο. Μόνο Ελληνες μπορούν να καταλάβουν τι εστι Αρης για το ελληνικό μπάσκετ.

Την τελευταία φορά που ο Αρης είχε ομάδα αντάξια συμμετοχής στην Ευρωλίγκα, το χρωστούσε σε παίκτες που ανδρώθηκαν με παρακολουθώντας τον Γκάλη και το Γιαννάκη: Σιγάλας, Γιαννούλης, Τσαλδάρης, Καλαϊτζής, Αγαδάκος. Απόψε, στη νίκη που μπορεί να ξαναστείλει την ομάδα στο ευρωπαϊκό σαλόνι, ένας αστέρας της προηγούμενης γενιάς κρατούσε το δεξί χέρι του αποκαθηλωμένου αυτοκράτορα και ένας αστέρας της επόμενης του κρατούσε το αριστερό.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr