Πιστεύεις στα θαύματα; Προσευχήσου!

Ακόμα και τα playoff στην Β’ εθνική, για τα οποία, όμως, ούτως ή άλλως εκκρεμούν κι ένα σωρό εξωγηπεδικές αποφάσεις.

Εμείς, όμως, σε κάτι άλλο θέλουμε να σταθούμε. Σε τι ελπίζει πραγματικά ο κ. Πιλάβιος; Τι περιμένουν, δηλαδή, ο πρόεδρος της ΕΠΟ, το ΔΣ, αλλά και οι Ενώσεις απ’ αυτό που έγινε σήμερα;

Αν, δηλαδή, ήταν τόσο εύκολο να λυθεί το πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα είχε λυθεί. Δεν θα χρειαζόντουσαν καν οι 10-15 μέρες λουκέτου στην ΕΠΟ για να ταρακουνηθεί το όλο σύστημα. Έτσι δεν είναι; Μιλάμε παράλογα;

Τι θα γίνει, λοιπόν, μέσα σε μια, δυο εβδομάδες; Ό,τι δεν έγινε επί δεκαετίες; Δεν μοιάζει σαν απίθανο σενάριο κάτι τέτοιο; 

Αυτομάτως, δηλαδή, θα λυθούν τα προβλήματα με τα μπραβιλίκια και τις απειλές στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Από τη μια στιγμή στην άλλη θα κοπούν μαχαίρι τα στημένα ματς; Μέσα σε λίγα 24ωρα θα συμμορφωθούν οι χούλιγκανς; Εντός λίγων ημερών θα σφυρίζουν αμερόληπτα οι διαιτητές;

Και σε θαύματα να πιστεύει κάποιος, δεν γίνεται να περιμένει τέτοιες λύσεις.

Επίσης, ο Πιλάβιος μιλάει και για τις υγιείς δυνάμεις του ποδοσφαίρου; Ποιες, όμως, είναι αυτές οι υγιείς δυνάμεις; Και με ποιον τρόπο θα αποκλείσει τις όποιες άρρωστες δυνάμεις από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού ούτως ή άλλως θα γίνει μια ευρεία συζήτηση «για το τι ποδόσφαιρο θέλουμε»; Τι θα πει ο πρόεδρος της ΕΠΟ; «Εσύ είσαι μπράβος και φύγε από εδώ, ενώ εσύ είσαι κολεγιόπαιδο κι έλα να συζητήσουμε»;

Εμάς όλα αυτά μας φαίνονται φωτοβολίδες. Πυροτεχνήματα. Κινήσεις άνευ ουσίας. Στην πραγματικότητα, έχουμε το ποδόσφαιρο που μας ταιριάζει. Και δεν έχουμε αποδείξει ακόμα ότι αξίζουμε ένα καλύτερο ποδόσφαιρο. Αυτά τα προβλήματα, λοιπόν, δεν λύνονται μέσα σε δυο εβδομάδες και κάτω από κινήσεις πίεσης, πανικού, βιασύνης κι αιφνιδιασμού ή διαφόρων άλλων παιχνιδιών. Μακάρι να λύνονταν. Ευχόμαστε να λύνονταν. Προσευχόμαστε, πιο σωστά. Δεν το βλέπουμε, όμως…