Στο κατάμεστο θέατρο στα πόδια της Ακρόπολης «φιλοξενούνται» αυτή την περίοδο -στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών- και για πρώτη φορά μαζί, δύο όπερες, αντιπροσωπευτικά δείγματα του «καταραμένου» κάποτε στην εμφάνισή του (19ο αιώνα) βερισμού.

Του «κινήματος» που «ανέβασε» τα λαϊκά στρώματα ομαδόν επί σκηνής, που «επαναστάτησε» στο επεξεργασμένο και αισθητικά «φτιασιδωμένο» δράμα της Τραβιάτα, αποδεικνύοντας ότι και οι κατώτερες τάξεις έχουν καρδιά και οδηγούνται σε κρεσέντα, φωνές, κραυγές, ακραίες επιλογές, απόλυτα συνεπείς προς το αυθεντικό μη ελεγχόμενο ερωτικό πάθος, χωρίς το πλούσιο ντεκόρ του σαλονιού, χωρίς τη βοήθεια, εντέλει, του εφέ, που αμβλύνει τις κοφτερές γωνίες της πλοκής και ισορροπεί ψυχή και ματιά.

Με κόσμο πολύ επάνω στη σκηνή, σε μαύρο φόντο (ενδυματολογικά) στη μονόπρακτη Καβαλερία Ρουστικάνα συγκίνησε το εκπαιδευμένο πια κοινό της, με την κλασική συνταγή στο λιμπρέτο: ένας γάμος, που έγινε σύμβαση ή από σύμβαση - μία απιστία - ένα οδυνηρό αιματηρό «ξεκαθάρισμα».

Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία