"Καθαρά" χέρια ή άβουλα;

Αναλυτικά το άρθρο του:

Αν η επιτυχής διακυβέρνηση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα κρινόταν επί τη βάσει των διακηρύξεων, των δημόσιων λόγων και της εικόνας που φιλοτεχνεί ο καθείς μπρος στις αδυσώπητες κάμερες της τηλεόρασης, τότε ο Βασίλης Γκαγκάτσης θα έπρεπε να θεωρείται ως ο καλύτερος πρόεδρος που πέρασε από την ΕΠΟ. Δεν θεωρείται όμως... Είναι αυτό το καταφανές έλλειμμα πράξεων που δεν τον έχει τοποθετήσει σε συγκεκριμένη θέση στα μυαλά των απλών άδολων εραστών της μπάλας στη χώρα μας.

Ο Σοφοκλής Πιλάβιος κινδυνεύει απλώς να ακολουθήσει το παράδειγμα της αβουλίας, αφού προηγουμένως το έχει προσαρμόσει στα δικά του ευγενή μεγέθη και αφού το έχει ντύσει με το μανδύα της άνευ όρων επίθεσης στο παρασκήνιο. Πριν από τη διακήρυξη των θέσεων και των απόψεων έπρεπε να προηγηθούν μια σειρά πράξεων που θα καθιστούσαν στη συνέχεια τους... βερμπαλισμούς αναγκαστικούς, αλλά όχι κουραστικούς.

Η κυβέρνηση ήδη τον ψέγει για παρελκυστική πολιτική με την απόφασή του να βάλει... πάγο στην ομοσπονδία για 15 ημέρες. Μακάρι να έχει αυτός δίκιο. Είθε να χρειάζονται μόλις δύο βδομάδες για να αποσυνδεθεί ο μηχανισμός που στηρίζει το ανοίκειο οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και, ξυπνώντας από το μακροχρόνιο λήθαργό του, να επιστρέψει άσπιλο και αμόλυντο. Μοιάζει πολύ ωραίο για να είναι αληθινό.

Στην πραγματικότητα χρειάζεται μόλις μια ημέρα συντεταγμένης απόφασης για να σκουπιστούν οι ακαθαρσίες του ημεδαπού ποδοσφαίρου. Η βασική αρχή για την κοινή πλεύση είναι η καθαρότητα των πράξεων και εν συνεχεία των λόγων. Είναι η λογική του «στέλνω στον εισαγγελέα όσους θεωρώ πως τελούν αξιόποινες πράξεις και δεν επιτρέπω σε άλλους να κάνουν το ίδιο στο μέλλον».

Αν, όμως, η περιβόητη αναστολή γίνεται για να κρυφτεί η υπόθεση του ΟΦΗ κάτω από το χαλί (αν και η ομοσπονδία θα τη βρει μπροστά της είτε τώρα είτε μετά) ή για να ξαναμαζευτούν οι άνεμοι που βγήκαν από τον ασκό, τότε αυτές οι 15 ημέρες θα είναι σαν κακοπαιγμένο νούμερο τσίρκου.

Ενδεχόμενα να μη λείπουν οι καλές προθέσεις από τον τωρινό πρόεδρο της ΕΠΟ. Για την οικονομία της κουβέντας, να δεχτεί κανείς πως δικαιωματικά μέχρι τώρα κοιμάται ήσυχος έχοντας αναπαυμένη τη συνείδησή του. Δεν κρίνεται έτσι κι αλλιώς για το αν είναι μέρος του «βρώμικου συστήματος», αλλά για το κατά πόσο επέτρεψε όλο αυτό το διάστημα να υπάρξουν οι παραφυάδες.

Ο δραματικός λόγος που απηύθυνε προχθές προς τα μέλη των ενώσεων θα έπρεπε κανονικά να είναι προγραμματικός και όχι απολογιστικός. Τουτέστιν θα όφειλε με αυτόν να ξεκινήσει τη θητεία του και όχι εν τω μέσω της νυκτός να καταλάβει πως κάτι τρέχει με τους... διπλανούς του. Δεν ήρθε από το πουθενά για να μην ξέρει και να χρειαζόταν πρώτα να τα λουστεί για να πειστεί. Δεν εξελέγη χθες ο Σοφοκλής Πιλάβιος για να ξεκινάει την επιχείρηση «καθαρά χέρια» τώρα.

Βέβαια, ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ, μόνο που το ελληνικό αργά είναι... πάρα πολύ αργά! Και επιπλέον δεν φαίνεται να είναι σύσσωμο και να περιλαμβάνει τους πάντες. Είναι, ας πούμε, απορίας άξιον με ποιους θα συνομιλήσει τις επόμενες ημέρες ο Σοφοκλής Πιλάβιος για να πάρει τις σωστές αποφάσεις.

Με όλους άραγε τους προέδρους και τους παράγοντες της πιάτσας; Ακόμα και με αυτούς που έχουν καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος τους; Με αυτούς που καθημερινά με τις πράξεις και τα λόγια τους χτυπούν κατάστηθα το ποδόσφαιρο; Με αυτούς που σχεδόν αποδεδειγμένα χρησιμοποιούν την μπάλα για αλλότριες (και συνήθως άνομες) ασχολίες;

Αν αναζητήσει τους αδιάφθορους του χώρου, τότε του φτάνουν το πολύ μία με δύο ημέρες, δεν είναι άλλωστε και πολλοί αυτοί που εν μέσω πολέμου έχουν παραμείνει σταθεροί στις απόψεις τους και δεν ρέπουν προς την παρανομία.

Το ξήλωμα οφείλει να γίνει σε πρακτικές αλλά και σε πρόσωπα. Σε θεσμούς αλλά και σε παράκεντρα. Καλό ήταν ο κύριος Πιλάβιος να δει τι συμβαίνει και στις κατά τόπους ενώσεις της ομοσπονδίας για να πάρει μια γερή... πικρή γεύση του πώς ανδρώνεται το παρασκήνιο στις μέρες μας.

Θα ήταν άδικο να ριχτεί το ανάθεμα στον πρόεδρο της ΕΠΟ ή να περιμένουμε μόνο από αυτόν να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τα πολυκαιρινά υλικά του ποδοσφαίρου. Να γίνει εν τέλει ο τιμωρός των πάντων τη στιγμή που η ατιμωρησία έχει γίνει θεσμός και η νομιμότητα κάτι σαν μολυσματική ασθένεια.

Χρειάζεται φυσικά να βγει μπροστά η πολιτεία, η Super League, ο κάθε παράγοντας ξεχωριστά, ακόμα και οι ίδιοι οι φίλοι του αθλήματος ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστηρίζουν. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Θεωρητικά όλα μπορεί να συμβούν. Πρακτικά, πάντως, οι πιθανότητες ομόνοιας και κοινής στρατηγικής μπρος στον κίνδυνο του πλήρους χάους είναι μηδαμικές έως ανύπαρκτες.

Η αναστολή των λειτουργιών της ομοσπονδίας είναι ένα ευφάνταστο τρικ, μια επικοινωνιακή βόμβα που ναι μεν κάνει κρότο, αλλά δεν σημαίνει ότι δημιουργεί και ζημιά. Οποιος πιστεύει πως, όταν με το καλό θα ανοίξουν ξανά οι... πύλες της ομοσπονδίας, όλα θα έχουν διορθωθεί και θα έχει επιτελεστεί η επαναλειτουργία του ποδοσφαίρου, τότε καλό είναι να πάει καλεσμένος στις γνωστές «Πύλες του ανεξήγητου» του Κώστα Χαρδαβέλλα.

Αυτά τα πράγματα μπορεί να έχουν επιτυχία στην Ελλάδα μόνο αν γίνουν με χειρουργική μέθοδο και όχι με συζητήσεις επί συζητήσεων, που ουσιαστικά ανακατώνουν το ζουμί του προβλήματος δίχως να το... ψήνουν.

ΥΓ.: Μιλώντας για σθεναρή βούληση: Η ΕΠΟ, και φυσικά ο Σοφοκλής Πιλάβιος, δεν αντέδρασε όταν ο Ζήσης Βρύζας, ο οποίος ανήκει στο δυναμικό της εθνικής ομάδας, σηζητούσε με τον Παναθηναϊκό για την πρόσληψή του. Εμεινε να θεάται τα γεγονότα, όπως κάνει μέχρι τώρα, με παγερή στωικότητα. Αν στα ελάσσονα δεν μπορείς να επιβάλλεις την πυγμή σου, τότε τι να περιμένει κανείς ότι θα κάνεις στα μείζονα;

Αν δεν μπορείς να προασπίσεις τον οίκο σου, πώς θα του βάλεις φωτιά για να φτιάξεις καινούργιο και πιο ανθεκτικό στις προκλήσεις του παρασκηνίου; Γι' αυτό τις περισσότερες φορές οι αγνές προθέσεις τρέχουν με... χίλια στη λεωφόρο της Κόλασης...

Πηγή: Goal