Διαβάζω καθημερινά τα ρεπορτάζ όλων των ομάδων και διαπιστώνω μία κοινή συνισταμένη σε σχέση με την διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν ξεκινήσει την διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας δηλώνουν ικανοποιημένοι από την ως τώρα ανταπόκριση του κόσμου, αλλά παράλληλα παρατηρούν ότι υπάρχει και μείωση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Διαπίστωση που δεν έχει να κάνει μόνο με ομάδες όπως ο ΑΡΗΣ που αγωνιστικά δεν πέτυχαν τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη, αλλά και με ομάδες όπως π.χ. ο Ολυμπιακός που είχε την πετυχημένη περσινή χρονιά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Σε όλες λοιπόν τις ομάδες πέρα από τους… πιστούς προκύπτει και ο φίλαθλος-πελάτης. Αυτός που πλέον το λέει ξεκάθαρα ότι αν δεν γίνουν μεταγραφές δεν πρόκειται να πάρει διαρκείας. Ο συγκεκριμένος είναι και της λογικής ότι στη νίκη στηρίζω και… γεμίζω το γήπεδο, στην γκέλα αφορίζω, βρίζω και πάω στο καφενείο για να κάνω κερκίδα και στα ραδιόφωνα για να κάνω κλίμα.

Την δεδομένη χρονική στιγμή ο ΑΡΗΣ έχει διαθέσει περίπου 1000 κάρτες διαρκείας και είναι αρκετοί οι φίλαθλοι που… περιμένουν τις μεταγραφές για να σπεύσουν να αγοράσουν τα διαρκείας τους. Οι… δικαιολογίες που έχουν πλέον πολλαπλασιαστεί και εμπλουτιστεί είναι σε ένα βαθμό φυσιολογικές.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Άρης LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS