Και είπε ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε ένας τίμιος πολίτης». Αν, λοιπόν, δεν ενδιαφέρει κανέναν τι αντίκτυπος υπάρχει με τέτοιες κουβέντες στο εσωτερικό, ας αναλογιστεί τι γίνεται με το εξωτερικό.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ουσιαστικά εκλιπαρεί για νέα δανειακή βοήθεια. Και σε τόσες χώρες της ΕΕ οι πολιτικοί κάθε ξένης χώρας προσπαθούν να πείσουν τα κοινοβούλιά τους για να δεχτούν να δώσουν αυτά τα χρήματα. Ήδη, άλλωστε, υπάρχουν αντιδράσεις από αρκετά κράτη.

Όταν, όμως, οι ξένοι μαθαίνουν τι είπε όχι ένας απλός πολίτης, αλλά ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, τότε με τι καρδιά να δώσουν τα λεφτά τους, έστω και δανεικά; Πώς να εμπιστευτούν τα άλλα κράτη το δημόσιο χρήμα τους για να το παραδώσουν στην Ελλάδα, όταν ο Πάγκαλος βροντοφωνάζει «Στην χώρα μου δεν υπάρχει ούτε ένας τίμιος πολίτης»; Και δεν είναι λογικό στο εξωτερικό να αναρωτηθούν «Εμείς θα τα δώσουμε τα χρήματα, όμως θα τα πάρουμε ποτέ πίσω απ’ αυτούς»;

Οι παλιοί λέγανε ότι πριν μιλήσουμε πρέπει να βουτάμε την γλώσσα μας στο μυαλό. Το κάνουν οι Έλληνες πολιτικοί ή λένε ό,τι τους κατέβει κάθε φορά;