Προστασία παντού

Γράφει ο Κώστας Καίσαρης...

Για να πας ψηλά στον οποιονδήποτε τομέα του κρατικού μηχανισμού απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι κομματικές πλάτες. Επί του πρακτέου τώρα, προφανώς θα την πάτησαν επειδή θα ήταν μονοφαγάδες.

Ετσι και κάνεις τέτοιες δουλειές, δεν πας να εισπράξεις τα λεφτά αυτοπροσώπως. Οταν μάλιστα η στολή σου είναι γεμάτη από σαρδέλες. Βάζεις άλλους να παίξουνε το ρόλο του μεταφορέα. Αν είσαι πλεονέκτης και τα θέλεις όλα δικά σου, διακινδυνεύεις και τις συνέπειες. Η προστασία, λοιπόν, δεν είναι προνόμιο των μπράβων ή των νονών της νύχτας, όπως αποκαλούνται στα δελτία ειδήσεων. Προστασία πουλάνε και αστυνομικοί (φωτό).

Και για να μην αδικούμε το ένδοξο και τιμημένο σώμα, προστασία πουλάνε κι άλλοι ευυπόληπτοι κλάδοι. Μάνι μάνι οι δημοσιογράφοι. Κι όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο. Κανάλια ολόκληρα και εφημερίδες. Εκεί είναι τα μεγάλα νταραβέρια. Τα μεροκάματα έπονται. Η όποια κυβέρνηση έχει ανάγκη προστασίας. Πέρα από τον στρατό των διορισμένων δημοσιογράφων σε υπουργεία και τράπεζες, θέλει σέρβις υψηλού επιπέδου. Το οποίο παρέχεται με το αζημίωτο.

Ανάλογο μηχανισμό προστασίας έχει και η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση. Με μικρότερες δυνατότητες, βέβαια, αλλά πάντα υπάρχει το προσδόκιμο της εξουσίας. Προστασία παρέχεται και στο ποδόσφαιρο. Αν σε λένε Παπαρόπουλο, είσαι κοινωνικός παράγων και μπλέκεσαι με τον Πανκυψελιακό, θέλεις τις αβάντες σου. Πόλεμος είναι η μπάλα. Και μάλιστα καθημερινός.

Αν δεν στα ζητήσουνε κάποιοι ή αν δεν σε εκβιάσουνε, βγάζεις από μόνος σου ένα κονδύλι για δημόσιες σχέσεις. Προστασία πουλάνε και οι γιατροί. Πού θα βασιστείς, δηλαδή, αν πας σ' ένα δημόσιο νοσοκομείο; Πού θα εναποθέσεις την υγεία σου; Στον όρκο του Ιπποκράτη; Σ' έφαγε το μαύρο φίδι. Μόνο με το φακελάκι εξασφαλίζεις μια έστω μίνιμουμ προστασία της υγείας σου. Προστασία παρέχουν και κάποιοι εφοριακοί. Αντί να δώσεις δέκα δραχμές στο Δημόσιο, δίνεις δύο στον εκπρόσωπό του και καθαρίζεις.

Τρεισήμισι εκατομμύρια το μήνα

ΣΕ ό,τι έχει να κάνει με την αστυνομία, το πεδίον δράσης είναι ευρύ. Να ξεκινήσουμε από τα φρουτάκια. Μιλάμε για μικρά καζίνο. Με όλα τα παιχνίδια και όλες τις δραστηριότητες. Εκατό τοις εκατό παράνομη δουλειά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάμε μετά στα μπουρδέλα. Και δεν λέμε για τα νόμιμα στη Φυλής. Λέμε για τα στούντιο.

Που διαφημίζονται φόρα παρτίδα στις εφημερίδες και στα σάιτ. Δεν χρειάζεται να ψάξεις να τα βρεις. Δίνουνε μόνοι τους τις διευθύνσεις τους. Ενας άλλος κλάδος είναι τα στριπτιζάδικα. Εχουνε όλες οι δίμετρες από τις τέως σοσιαλιστικές δημοκρατίες άδεια παραμονής, άδεια εργασίας και επίσημη σχέση εργασίας στο συγκεκριμένο μαγαζί που δουλεύουνε; Είναι γραμμένες στην κατάσταση του ΙΚΑ σαν σερβιτόρες; Πάμε μετά στα κολάδικα.

Στα μπαρ με τις γκόμενες που κάνουνε κονσομασιόν. Ενα ντου άμα κάνουν κάποιοι κακοί αστυνομικοί βρίσκουν τόσες παραβάσεις για να πάνε το αφεντικό αυτόφωρο και να κλείσει για ένα διάστημα το μαγαζί. Ταυτόχρονα όλο και κάποιες λέσχες και κάποιες μπαρμπουτιέρες έχουνε μείνει ακόμα. Οπως και κάποιες δεύτερες ψιλοδουλειές. Καντίνες χωρίς άδεια, σε πόστα που πουλάνε τα βράδια σουβλάκια. Ακόμα όμως και σε νόμιμες δουλειές.

Ενα κλαμπ ή ένα μπουζουξίδικο. Στις τρεις μηνύσεις για ηχορύπανση κλείνει. Ή μπορεί να κάνει ντου η δίωξη ναρκωτικών και να τους ξεβρακώσει όλους άνδρες γυναίκες στις τουαλέτες. Και πέρα από τον τσαμπουκά, εννιά φορές στις δέκα κάποιος θα βρεθεί με σκόνη από τον κουραμπιέ απάνω του. Τι χαμπάρια μάστορα μετά; Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι αυτοί, ανάλογα με τον κύκλο εργασιών τους, δίνουνε μηνιάτικο για τι λεφτά μιλάμε στο λεκανοπέδιο της Αττικής;

Ακριβής υπολογισμός δεν μπορεί να γίνει. Χοντρικά πάντως κάποιοι τον έχουνε υπολογίσει σε τρεισήμισι εκατομμύρια γιούρο το μήνα. Χαίρετε.　

Η ίδια αισιοδοξία

ΑΝ μη τι άλλο στην Ελλάδα υπάρχει αισιοδοξία. Δεν σκύβουν όλοι το κεφάλι. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουνε. Οπως πρώτος και καλύτερος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Οτι οι θυσίες του λαού θα πιάσουνε τόπο. Οπως επίσης πιστεύει ο Παπακωνσταντίνου ότι θα πιάσει τόπο το μνημόνιο Νο 2.

Κι αν παρ' ελπίδα δεν πιάσουνε από φόρους και περικοπές τα λεφτά που περιμένουνε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Θα βάλουνε στα σκαριά το μνημόνιο Νο 3. Η ίδια λοιπόν αισιοδοξία υπάρχει στους ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού. Οχι μόνο δεν θα γονατίσει η ομάδα από την έλλειψη ρευστότητας, αλλά βάζει μπρος για το καινούργιο γήπεδο. «Κινητικότητα για το γήπεδο στον Βοτανικό» ήταν ο τίτλος και η συνέχεια ότι στόχος είναι να προχωρήσει η κατασκευή γηπέδου μετά την ψήφιση της τροπολογίας για τη διπλή ανάπλαση.　

Μόνο με έρανο

ΜΑΛΙΣΤΑ. Οταν αυτήν τη στιγμή για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου υπάρχουν μόνο τα δυόμισι κατοστάρικα χιλιάδες του Πολέμη, οι πεινασμένοι ρεπόρτερ καρβέλια ονειρεύονται. Οταν το μαλλί για το καινούργιο γήπεδο είναι ένα κατοστάρικο εκατομμύρια. Ποιος θα βάλει αυτά τα λεφτά; Ο Τζίγγερ, που δίνει τσάμπα τις μετοχές του και δεν ασχολείται; Ο Βγενόπουλος, που σε ό,τι έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό έχει κηρυχθεί σε αφάνεια; Και δεν είναι μόνο αυτά τα λεφτά.

Χρειάζονται επιπλέον άλλα 140 εκατομμύρια για έργα υποδομών. Για δρόμους, για αποχετεύσεις κλπ. Τίποτα δεν υπάρχει στον Βοτανικό. Ποιος θα τα πληρώσει αυτά; Το κράτος που δεν έχει σάλιο; Ή ο δήμαρχος ο Καμίνης που εκφράζει την αισιοδοξία ότι το γήπεδο θα γίνει; Μια μόνο περίπτωση υπάρχει να γίνει γήπεδο στον Βοτανικό. Με έρανο σαν κι αυτόν που γινότανε για τη φανέλα του στρατιώτη. Ενα εκατομμύριο Παναθηναϊκοί να βάλουνε από ένα κατοστάρικο.

Πηγή: Goal