Οι κουμπάροι πρώτο τραπέζι πίστα

Θυμάμαι σαν να ’ταν χθες (κι ας πέρασαν κιόλας εντεκάμισι χρόνια), που η επιστροφή του Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο του Ολυμπιακού συνέπεσε με την άφιξη του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στα μέρη μας. Ήταν όντως μέγα θέμα εκείνο το συναπάντημα τους στα καθ’ ημάς, απλώς το παρακολουθήσαμε μονάχα δύο φορές (με νικητή και στα δυο ματς της κανονικής περιόδου τον «ξανθό») και εντέλει δεν επιβεβαίωσε την αγωνιώδη αναζήτηση του Χίτσκοκ: το επισημαίνω αυτό, διότι ο μετρ των θρίλερ, είχε πει κάποτε ότι ο πρώτος ρόλος που έψαχνε να βρει σε όλες τις ταινίες του ήταν ενός καλού (στο ρόλο του) «κακού»!

Στα έντεκα χρόνια που ακολούθησαν (μετά τη βραχύβια δεύτερη θητεία του Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό, που διέψευσε τη μεγαλόστομη προσφώνηση «έλα ρε Γιάνναρε να ξαναφτιάξουμε την ομαδάρα» την οποία άρθρωσε ο Κόκκαλης τη μέρα της συμφωνίας τους) ο Ολυμπιακός προσπάθησε να βρει διάφορους «κακούς» για να ανταγωνιστούν τον «κακό» της απέναντι της πλευράς. Τους βρήκε ή προσπάθησε να τους κάνει «κακούς», χωρίς αποτέλεσμα: τώρα πλέον ο πρώτος εξ εκείνων (Ζούρος) ετοιμάζει τα μπαγκάζια του για το Κάουνας, ο προτελευταίος (Γιαννάκης) ιδιωτεύει και ασχολείται με τον ΣΕΠΚ και ο τελευταίος τρίβεται στη γλίτσα (όχι του Ζέλικο, αλλά) του Γκέρσον!

Η αναφορά έχει σημειολογική αξία, διότι η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός άλωσε το ΟΑΚΑ ήταν την Κυριακή της Αποκριάς του 2007 με προπονητή τον Πίνι, ο οποίος στον πέμπτο τελικό της ίδιας σεζόν, (την ώρα του χαμού) βρέθηκε να κρατάει στα χέρια του μια βέργα για να μοιάζει όντως με βοσκό που καθοδηγεί το ποίμνιο του!

Κοινώς, σαλάγα τα!

Το κοπάδι που θα σκάσει μύτη απόψε στο ΟΑΚΑ με τη φιλοδοξία να βοσκήσει… τριφύλλι το σαλαγάει ο Ιβκοβιτς, ο οποίος επιστρέφει σε ένα γήπεδο - φετίχ καθότι εκεί:
• το 1995 οδήγησε την (επανακάμψασα μετά το εμπάργκο του ΟΗΕ) Γιουγκοσλαβία στο θρόνο του Ευρωμπάσκετ
• το 1996 μετά τον τρίτο ημιτελικό Παναθηναϊκός-Πανιώνιος «έφαγε» έναν καφέ στο σκούρο κοστούμι του και πιστός στον εβραϊκό νόμο που ορίζει «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» άρπαξε ένα μεγάφωνο που βρήκε μπροστά του και το εξακόντισε προς την κερκίδα
• το 1998 πετάχτηκε από τη θέση του για να αγκαλιάσει τον (διάδοχό του στον πάγκο των «πλάβι») Ζέλικο όταν ο Ρέμπρατσα τάπωσε τον Μιχαήλοφ στην τελευταία φάση του τελικού του Μουντομπάσκετ
• το 2001 είδε τον Κικίλια να κλείνει τον διάδρομο του Μποντιρόγκα και στο επόμενο κλικ την ΑΕΚ να πετυχαίνει το repeat στο Κύπελλο Ελλάδος
• το 2004 τόλμησε ο αθεόφοβος να καλέσει τάιμ άουτ δύο λεπτά πριν από τη λήξη του ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό κι ενώ η ΤΣΣΚΑ (με τα όργια του Παπαλουκά στο δεύτερο ημίχρονο) προηγείτο με διαφορά 11 πόντων
• το 2007 έδωσε το χέρι του στον Ομπράντοβιτς (μετά τον πρώτο προημιτελικό Παναθηναϊκός-Ντιναμό) και κατάλαβε ότι ο δρόμος της επιστροφής στο ίδιο γήπεδο για το Φάιναλ Φορ ήταν κλειστός
• και τον περασμένο Αύγουστο πήρε την άγουσα προς τα αποδυτήρια φωνάζοντας στον διαιτητή Χριστοδούλου ότι «εγώ πιστεύω στο θεό και γι αυτό λέω ότι είσαι ο χειρότερος άνθρωπος του γηπέδου»!