Αναλυτικά το άρθρο του:

Ο κόσμος περίμενε ότι έστω και την ύστατη στιγμή Παπανδρέου και Σαμαράς και τα δύο μεγάλα κόμματα, που ευθύνονται για το κατάντημα στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο στην απελπισία, θα κατάφερναν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας με ταυτόχρονη συμφωνία σε βασικά σημεία προκειμένου να γίνει το αναγκαίο restart για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν θα έλυνε το πρόβλημα ως διά μαγείας. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλωστε από νέα ξεκινήματα αυτός ο τόπος έχει χορτάσει. Στο τέλος δεν έχει φτάσει ποτέ. Στην περίφημη άκρη του τούνελ.

Σε κάθε περίπτωση όμως θα επρόκειτο για μία εξέλιξη που με τους σωστούς χειρισμούς σε πρόσωπα, πολιτικές και με κοινή αντίληψη της κατάστασης, θα δημιουργούσε διαφορετικές προοπτικές. Θα ικανοποιούσε το αίτημα των δανειστών μας περί ευρείας συναίνεσης, θα αιφνιδίαζε ευχάριστα τις αγορές, θα έδινε την ικανοποίηση στην πλατιά λαϊκή βάση ότι με τη στάση της κατάφερε να αλλάξει (έστω και επιφανειακά) την τύχη της, θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι οι πολιτικοί ηγέτες αυτής της χώρας έστω και την τελευταία ώρα αποφάσισαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Τι κατάφεραν; Το απίστευτο... Να προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερο σοκ σε ένα λαό που βρίσκεται πλέον σε μόνιμη κατάσταση σοκ. Να μεταφέρουν ακόμα μεγαλύτερη θλίψη στα πρόσωπα που είχαν πιστέψει ότι κάτι αλλάζει και είχαν αρχίσει μετά από καιρό να σκάνε τα πρώτα χαμόγελα για κάτι καλύτερο.

Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, που έπαιζε ρεπορταζιακά, μετά τις πρώτες διαρροές της τηλεφωνικής επικοινωνίας Παπανδρέου - Σαμαρά, όχι μόνο δεν επικυρώθηκε ως προοπτική μετά το βραδινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, αλλά μετατράπηκε σε έναν απλό ανασχηματισμό (τον δεύτερο στους 20 μήνες διακυβέρνησής του) που θα ανακοινωθεί σήμερα προκειμένου στη συνέχεια να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Η ελπίδα για ένα νέο πιο ελπιδοφόρο ξεκίνημα δολοφονήθηκε για μία ακόμα φορά από ανούσια και ανόητα επικοινωνιακά παιχνίδια, χωρίς κανείς στην πραγματικότητα να ενδιαφέρεται για το ποιος από τους δύο έχει τη μεγαλύτερη ή τη μικρότερη ευθύνη. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι Παπανδρέου και Σαμαράς απέτυχαν να βρουν τη σωστή κατεύθυνση σε έναν... μονόδρομο και ότι δεν μπορούμε πλέον να ελπίζουμε ούτε στην υπέρβαση του αυτονόητου σε αυτήν τη χώρα.

Στο διά ταύτα... Μετά από το ανεπανάληπτο χθεσινό φιάσκο και την παταγώδη διάψευση και της τελευταίας ελπίδας του ελληνικού λαού, η αστάθεια στο πολιτικό σκηνικό γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, το προφίλ του πολιτικού κόσμου βγαίνει ακόμα περισσότερο πληγωμένο και μέσα στο συνολικό πρόβλημα προκύπτει και η αναγκαιότητα των εκλογών όπως την έθεσαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η έλλειψη προοπτικής κάνει ακόμα μεγαλύτερη την απόγνωση του κόσμου που απέκλεισε από νωρίς το πρωί τη Βουλή και στο τέλος της ημέρας αντί για ένα βήμα προς τα εμπρός η εικόνα που μένει είναι ότι έγιναν πολλά βήματα προς τα πίσω. Τα περιθώρια όμως στενεύουν. Οπως και η υπομονή του λαού.

Πηγή: Goal

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα