Γράφει ο Νίκος Κατσαρός...

Στους πρώτους μήνες η κυβέρνηση διά στόματος του πρωθυπουργού προσπάθησε ακροβατώντας μεταξύ κινδυνολογίας και καθησυχασμού να πείσει τον λαό ότι θα υποστεί κάποιες αναπόφευκτες θυσίες, αλλά ότι θα ξεπεραστούν τα προβλήματα.

Τα λόγια σύντομα έπαψαν να έχουν την παραμικρή αντιστοιχία προς αυτά που γίνονταν και ο κόσμος έστω και με κάποια καθυστέρηση κατάλαβε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Στις 25 Μαΐου βγήκε για πρώτη φορά στις πλατείες. Προχθές, πριν συμπληρωθεί ένας μήνας κινητοποιήσεων κι ενώ πολλοί είχαν αρχίσει να αμφιβάλουν ή να φοβούνται ότι οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων δεν θα έφερναν κάποιο αποτέλεσμα, είχαμε ραγδαίες εξελίξεις.

Υπό την πίεση του λαού, που εκδηλώθηκε όχι μόνο με την παρουσία του στο Σύνταγμα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκαν το πολιτικό τους καθήκον και την αθέτηση των υποσχέσεων που έδιναν προκειμένου να εκλεγούν και αποφάσισαν να εξιλεωθούν παρατώντας το καράβι που άρχισε να μπάζει νερά και πιστεύοντας ότι προλαβαίνουν έτσι να περισώσουν την πολιτική τους καριέρα. Στη συνείδηση του λαού, όμως, στην ουσία είναι πλέον όλοι τους «καμένοι».

Οχι μόνο αυτοί του κυβερνώντος κόμματος αλλά και των άλλων. Απλώς το ΠΑΣΟΚ υφίσταται αυτήν τη στιγμή μια ιστορική απαξίωση που σηματοδοτεί πιθανόν και το τέλος του, πληρώνοντας την ανεπάρκεια των στελεχών του, από τον αρχηγό του, που αποδείχθηκε λίγος για το αξίωμα αυτό, μέχρι το τελευταίο μέλος που είχε κάποιο κυβερνητικό πόστο από τότε που η παράταξη κέρδισε τις τελευταίες εκλογές.

Ετσι ή αλλιώς, το κόμμα αυτό ιδεολογικά έχει εκτροχιαστεί πλέον εντελώς από όσα πρέσβευε όταν ιδρύθηκε, πράγμα που μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι ρομαντικοί της πολιτικής αρνούνται ακόμη να παραδεχτούν. Η ουσία είναι ότι ζούμε μια τραγική για τη χώρα συγκυρία, όπου η οικονομική κρίση μας βρήκε σε μια εποχή τεράστιου ελλείμματος ικανών πολιτικών, που να μπορούν όχι να εμπνεύσουν τον λαό, αλλά έστω να βλέπουν πέρα από την καρέκλα τους.

Πηγή: Goal

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα