Δυόμισυ μήνες πριν το πρώτο τζάμπολ της Λιθουανίας, το τοπίο σχετικά με τη στελέχωση της Εθνικής άρχισε να ξεκαθαρίζει. Απ'ό,τι φαίνεται, θα πάμε στο Ευρωμπάσκετ με ομάδα παρόμοια μ'εκείνη που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο πρόπερσι στο Κατοβίτσε, στο ίδιο μάλιστα γήπεδο (το "Σπόντεκ" του Κατοβίτσε) όπου αύριο αρχίζει τη δική της εκστρατεία η Εθνική γυναικών. Ούτε πολύ καλύτερη ούτε πολύ χειρότερη.

Στη Λιθουανία, βέβαια, θα μας περιμένουν άγρια θηρία.

Η Ισπανία κατεβάζει τους δύο Γκασόλ, τον Καλδερόν, το Ρούντι και πιθανότατα τον Ιμπάκα. Η Γαλλία υποδέχεται ξανά τον Πάρκερ, αλλά και τους Νοά, Ντιαό, Μ.Πιετρύς. Η Ρωσία θα έχει σημαιοφόρο τον Κιριλένκο. Η Ιταλία του Πιανιτζάνι φέρνει από το ΝΒΑ Μπαρνιάνι, Μπελινέλι, Γκαλινάρι. Η Γερμανία θα προσπαθήσει μάλλον να μας θαμπώσει με το δαχτυλίδι του Νοβίτσκι. Η οικοδέσποινα επιστρατεύει Γιασικεβίτσιους, Καουκένας, αδελφούς Λαβρίνοβιτς για να καλύψει το κενό του τραυματισμένου Κλέιζα.

Πανστρατιά, παντού. Κι εμείς δεν μπορούμε να πείσουμε την αυτού μεγαλειότητα που λέγεται Διαμαντίδης...

Ας είναι. Η πείρα προηγούμενων διοργανώσεων φανερώνει ότι είναι προτιμότερο να παίξουν δώδεκα μέτριοι αλλά πρόθυμοι, παρά 5-6 πρόθυμοι και 5-6 απρόθυμοι. Ο Γιάννης Μπουρούσης απέσυρε προς τιμήν του τις αντιρρήσεις του, είπε mea culpa και έτριψε -έστω καθυστερημένα- τα φληναφήματα εκείνης της βραδιάς στα μούτρα όσων ψάχνουν ακόμα άλλοθι στις διαιτησίες και στις δήθεν συνωμοσίες.

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο gazzetta.gr

LIFE Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS