Σας προλαβαίνω πριν αρχίσετε να κράζετε:

Είμαι γερμανομαθής και γερμανοτραφής. Παρ’ όλα αυτά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ γερμανόφιλος. Πλήττω μαζι τους αφάνταστα και δεν τους υποστηρίζω με τίποτα. Δεν σπούδασα στη Γερμανία, ενώ θα μπορούσα. Δεν δούλεψα για εκείνους ενώ επίσης θα μπορούσα. Ο Ελληνας (Ελληνάρας θα έλεγα, αλλά θα αντιδράσουν οι political –του κώλου- correct) μέσα μου ήταν (είναι) πολύ ισχυρός για να μου επιτρέψει τέτοιες επιλογές.

Τρελαίνομαι για ένα σωστό σνίτσελ, αλλά σαν το σουβλάκι δεν έχει.

Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε.

Είχα την μεγάλη τύχη να προέρχομαι από μία οικογένεια που ήταν ταξιδιάρα. Σε εποχές που το ταξίδι στην Ευρώπη φάνταζε με ταξίδι στην Σελήνη. Οι γονείς μου κάνανε αιματηρές οικονομίες ολόκληρο το χρόνο για να μας βάλουν στο αυτοκίνητο –και μετά φόβου Θεού και πίστεως- να οργώνουμε κάθε Σεπτέμβρη την κεντρική Ευρώπη… Το τί σάντουιτς έχω φάει σε Autobahn δεν περιγράφεται. Aπό τότε μισώ τα σάντουιτς.
Αυτό που έμαθα από μικρός είναι να μην κάνω συγκρίσεις κάθε φορά που επιστρέφαμε. Είναι μίζερο εκ των πραγμάτων.

Το τελευταίο 5νθήμερο βρέθηκα με την γυναίκα μου και την μικρή μου κόρη σε μια μικρή πόλη έξω από τη Νυρεμβεργη προσκεκλημένοι της Playmobil.

Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα στο εξωτερικό μετά την οικονομική σφαλιάρα που έφαγε η Ελλάδα… οπότε τώρα σ’ αυτην την ηλικία “κατάφερα” να κάνω αναπόφευκτα τις συγκρίσεις.

Σας ζητώ συγγνώμη για το –όντως- ανακόλουθο.

Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο gazzetta.gr

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS