Το «τέλειο σχολείο»

Οι Ιταλοί παιδίατροι επιχείρησαν να βρουν τη χρυσή τομή σε μία σειρά από ζητήματα: ποια χρώματα λειτουργούν αποτρεπτικά στην ενδοσχολική βία και βοηθούν τους μαθητές στη συγκέντρωση; Ποια βιολογικά υλικά πρέπει να χρησιμοποιηθούν και γιατί είναι απαραίτητη η χρήση τους; Τελικά, ποιο είναι το σχολείο που «ντοπάρει» τους μαθητές, ώστε να έχουν καλύτερες επιδόσεις;

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περιβαλλοντικά στοιχεία ενός κτιρίου διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην όραση, την ακοή, την αφή και την όσφρηση, αλλά και σε πιο «αφανείς» υποδοχείς όπως αυτούς που έχουμε στο δέρμα μας και τη γλώσσα μας.

Η καλή σχέση περιβάλλοντος - σχολείου, επισημαίνουν οι ειδικοί, είναι πολύ σημαντική, καθώς αφορά παιδιά που περνούν πολλές ώρες στα θρανία καθημερινά για δώδεκα χρόνια. Το ίδιο ισχύει, όμως, και για το διδακτικό προσωπικό.

Στην έκθεσή τους, οι Ιταλοί παιδίατροι περιγράφουν με λεπτομέρειες το «τέλειο σχολείο». Ξεκινώντας από τα χρώματα, επισημαίνουν ότι ο τοίχος που βρίσκεται πίσω από την έδρα του δασκάλου, ή του καθηγητή, πρέπει να έχει διαφορετικό χρώμα από τους υπόλοιπους τοίχους της σχολικής αίθουσας. Στη λέσχη του σχολείου -εάν υπάρχει- το χρώμα, που προτείνεται, είναι η ώχρα ή το απαλό πράσινο. Για το νηπιαγωγείο προτείνονται το ροζ και το κίτρινο, για το γυμνάσιο το πράσινο ή το μπλε, που βοηθούν στη συγκέντρωση.

Η ατμόσφαιρα που μολύνεται από έπιπλα και μπογιές εξάπτει τα πνεύματα, άρα ο αέρας στις αίθουσες πρέπει να ανανεώνεται. Η ιδανική θερμοκρασία είναι στους 20 βαθμούς Κελσίου, ενώ η συγκέντρωση της θερμότητας στο πάτωμα κρίνεται απαγορευτική. Απαραίτητη κρίνεται και η καλή μόνωση, ώστε να μην επιβαρύνεται το νευρικό σύστημα από εξωτερικούς θορύβους. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις διαστάσεις θρανίων και καρεκλών.