Στον Παναθηναϊκό ή στη Νίκη Απαλού;

Το ελληνικό ποδόσφαιρο επιστρέφει σε θρυλικές εποχές κατά τις οποίες για να έρθει στη χώρα μας διεθνής ποδοσφαιριστής από το εξωτερικό, θα έπρεπε να ήταν από 33 ετών και πάνω με τρία μπάι-πας ή προερχόμενος από χώρες με μεγάλη κουλτούρα στο άθλημα, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και τα ...Τρίκαλα*.

(* μην εκρήγνυστε με την αναφορά στα εξωτικά Τρίκαλα, καθώς από εκεί είχε αποκτήσει ο Παναθηναϊκός τον περίφημο Κρόιφ των Τρικάλων, Λάκη Κατσιάκο).

Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, λοιπόν, στην Ελλάδα των έιτις, τότε που οι ομάδες είχαν δικαίωμα να αποκτήσουν μόνο δύο ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό (στην προ Μποσμάν εποχή), έρχονταν παίκτες παγκοσμίως άγνωστοι ή στα πρόθυρα της σύνταξης. Ή, απλώς, προβληματικοί, γιατί από τέτοιους ...άλλο τίποτα.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, έφταναν στην Ελλάδα ως σωτήρες και μάγοι, με τις φυλλάδες της εποχής να τους στολίζουν με μυθικά επίθετα μετά τις υπογραφές και κατά την περίοδο της προετοιμασίας, πριν αρχίσει να τους στολίζει ο κόσμος όταν επιτέλους ερχόταν η ώρα να δείξουν τι -δεν- μπορούσαν να κάνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

«Αίλουρος ο Καζιμιέρσκι», έγραφαν για τον Πολωνό τερματοφύλακα (φωτό) που έφερε ο Ολυμπιακός, πριν αποδειχθεί πως ο αίλουρος δεν ήβλεπε πέρα από τα ...μουστάκια του.

«Κράμα Ρότσα - Ζάετς ο Πόλακ», έλεγαν για έναν αστείο Αυστραλό ...τραγουδιστή με μαλλί - καπελάκι (φωτό) που έφερε ο Καπετάνιος στον Παναθηναϊκό, πριν τους σκάσει στα μούτρα το πείραμα κατά τη διάρκεια της χημικής ένωσης για τη δημιουργία του κράματος.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr