Ένα αγαπημένο καλοκαιρινό σπορ της εποχής, ήταν το ...ημιθαλάσσιο ποδοβόλεϊ. Μπαίναμε στη θάλασσα μέχρι τα γόνατα, στα ρηχά, εκεί που τέλειωναν τα βότσαλα και άρχισε η άμμος, βάζαμε τερματζή τον Πατούσα που λόγω πλατυποδίας και κιλών δεν είχε την απαραίτητη ευελιξία και οι άλλοι τρεις, ο Φώτης, εγώ κι ο Κεβόρκ ο Αρμένης (που τον φωνάζαμε Γιάννη πριν τον βαφτίσει Πέτρο ο Πέτρος της Κουφής και Μορφονιό επειδή είχε μεγάλη μύτη), παίζαμε πασούλες και κεφαλίτσες, μέχρι να πεταχτεί ένας από όλους έξω από τη θάλασσα και με ακροβατικό σουτ (γυριστό ή ανάποδο ψαλίδι) να «πυροβολήσει» τον δύσμοιρο Πατούσα που έπιανε μόνο όσα σουτ πήγαιναν πάνω του.

Αυτά τον έπιαναν, δηλαδή, και τον γέμιζαν κοκκινίλες...

Πασάραμε συνήθως εγώ κι ο Φώτης στον Μορφονιό κι αυτός, ως γνήσιος Αρειανός, έκανε και την περιγραφή της φάσης: «Νίκιιιτς, Μπάχιιιτς, Μπιμπισίδηηης και γκοοοολ»! Μπιμπισίδης ήταν ο Μορφονιός, ο οποίος δεν είχε χορτάσει ονόματα και παρατσούκλια φαίνεται και ήθελε κι άλλα. Εννοείται πως είχαμε γίνει ο φόβος κι ο τρόμος των λουόμενων, ειδικά από τότε που αποκτήσαμε μια γνήσια μπάλα βόλεϊ που βάραινε από νερό και γινόταν φονικό όπλο για όποιον ανύποπτο την έτρωγε κατακούτελα, ως αποτέλεσμα της -κυριολεκτικής- εκτελεστικής δεινότητας του ...Μπιμπισίδη!

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο μαζί με πλούσιο βιντεο-υλικό στο gazzetta.gr
 

LIFE Ελλάδα Άλλα Σπόρ Ψυχαγωγία Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS