Αυτό που μας ενοχλεί αρκετά, όμως, είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που προτρέχουν. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με το αθλητικό δημοσιογραφικό σινάφι. Λες κι έχει αστρολογικές ικανότητες. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του.

Πέρυσι, για παράδειγμα, όλοι πέσανε για να κατασπαράξουν τον Φουστέρ. «Νέο Όσκαρ μάς κουβάλησε ο Βαλβέρδε», λέγανε δεξιά κι αριστερά. Ο Φουστέρ, όμως, όντας με ένα νορμάλ κασέ και δίχως να είναι φίρμα, αποτέλεσε έναν παίκτη – κλειδί σε αρκετά παιχνίδια του Ολυμπιακού. Δεν είναι ο βιρτουόζος, αλλά από ένα σημείο της σεζόν και μετά έδωσε λύσεις κι απέδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει στον τρόπο παιχνιδιού του προπονητή.

Αντιθέτως, ο Ριέρα ή πολύ περισσότερο ο Ουρτάδο ήρθαν σαν φίρμες τεράστιες, όμως δεν τον βοήθησαν τον Ολυμπιακό για τον έναν ή τον άλλον λόγο. Δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες, δηλαδή.

Αν, όμως, δούμε τι διθύραμβοι γράφονταν πριν καν μπούνε στο γήπεδο οι δυο παίκτες, θα θυμηθούμε ότι μετά έγινε κωλοτούμπα και οι ίδιοι που αποθέωναν, άρχισαν να δυσανασχετούν.

Ο Φέισα και ο κάθε Φέισα κρίνονται μόνο στο γήπεδο. Εκεί θα δούμε τι ψάρια πιάνουν. Το να πούμε από πριν ότι είναι παικταράς και θηρίο ή ότι θα επηρεαστεί τόσο πολύ πια από τον τραυματισμό του, είναι κάπως βιαστικό. Να τον δούμε πρώτα τον άνθρωπο κι έπειτα να πει ο καθένας την άποψή του. Και είναι κι αν κολλήσει με την υπόλοιπη ομάδα. Θυμόμαστε ότι ο Μπελούτσι δεν «έδεσε» με τον Ολυμπιακό, ενώ αμέσως μετά με την Πόρτο έπιασε πολύ υψηλά στάνταρ. Παίζουν πολλά ρόλο για να μπορέσει ένας παίκτης να αποδώσει στο μάξιμουμ. Όλα τα άλλα είναι για να πουλήσουν κανένα φύλλο περισσότερο οι εφημερίδες τώρα που σφίξανε οι ζέστες…
 

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός