Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς έχουν τη μία και μοναδική επιλογή να φανούν τουλάχιστον εφάμιλλοι, σε guts, εκείνης της κοπέλας-συναδέλφου τους που (αμειβόμενη με τρεις κι εξήντα για μια δουλειά που "δεν πληρώνεται") έβγαλε τα μάτια της και δώρισε στην κοινωνία αυτό το πολύτιμο αγαθό.

Σ' αυτή την παράξενη πατρίδα που οι μηχανισμοί είτε δεν λειτουργούν και ταλαιπωρούν τον πολίτη είτε τον ταλαιπωρούν ακριβώς (όποτε και) επειδή...λειτουργούν, ετούτο δω είναι μία πολύ ξεχωριστή στιγμή. Για μένα, κορυφαία. Να παίρνει ο πολίτης το μήνυμα-ανάσα ότι (οι μηχανισμοί) υπάρχουν. Εν Ελλάδι, ανεκτίμητο.

Ότι μπορούν οι μηχανισμοί, χάρη σε ανθρώπους, να είναι αποτελεσματικοί, έστω κι αν οι άνθρωποι πρέπει να παρακάμψουν άλλους ανθρώπους που στελεχώνουν άλλους μηχανισμούς για να μη τους το χαλάσουν. Ακόμη περισσότερο, ότι (άνθρωποι και μηχανισμοί) είναι αποτελεσματικοί επειδή βρίσκουν τρόπους και πεδία να συμπράττουν. Ελληνες. Να συμπράττουν. Υπερπηδώντας τα πάσης μορφής "φυσικά" εμπόδια.

Μία στιγμή για να νιώθει καλά, όχι ο Ελληνας ποδοσφαιρόφιλος, ο Ελληνας πολίτης. Οταν του λένε οι ξένοι "εμείς κάναμε αυτά και αυτά για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο" κι έπειτα τον ερωτούν "εσείς τι κάνατε;" να 'χει κάτι να τους δείξει. Να 'ναι χαρούμενος για κάτι.

Η χώρα, λοιπόν, που ομολογουμένως έδωσε όλα τα δικαιώματα του κόσμου στους διεφθαρμένους της να νιώσουν untouchables, η χώρα που δια της απουσίας της γιγάντωσε την απληστία τους και το υπερφίαλό τους, η ίδια αυτή χώρα έρχεται τώρα να τους επιφυλάξει την έκπληξη και να τους υπενθυμίσει ό,τι είχαν ξεχάσει ή αγνοήσει. Την συντεταγμένη ύπαρξή της.

Δυσάρεστη έκπληξη, για το παραποδόσφαιρο. Ούτε που το φαντάζονταν. Ευχάριστη, για το ποδόσφαιρο και την (ευρύτερη του ποδοσφαιρικού μικρόκοσμου) κοινωνία. Το ποδόσφαιρο έχει, πιά, την κολυμπήθρα του για να πλυθεί και να ξεβρωμίσει. Κι οι ομάδες του ποδοσφαίρου, οι εμπλεκόμενες ομάδες, να εξιλεωθούν για τα ανομήματα των αφεντικών τους.

Για τους πιο πολλούς της λίστας, τα ονόματα ήταν τα πάνω-κάτω αναμενόμενα. Για μερικούς, ομολογουμένως δικαιολογείται ο αιφνιδιασμός. Αν θέλετε, και η ανθρώπινη στενοχώρια. Πού κατέληξαν. Εκεί που δεν περνούσε ποτέ απ' το μυαλό τους ότι υπήρχε περίπτωση κάποτε να κατέληγαν.

Για όλους όμως, προβλέψιμους ή όχι, φαίνεται πως η δουλειά της εισαγγελίας και της ΕΥΠ ήταν ένα κέντημα. Μόνον οι άριστοι των αρίστων, οι...κομάντος, ήταν εις θέσιν να καθαρίσουν τέτοια μπουγάδα. Και μόνον εάν η μπουγάδα υπερέβαινε τους "προφανείς", κι έφτανε στους πιο ψηλά, τότε θα ήταν μια αληθινή μπουγάδα. Είναι.

Φυσικά, η αράχνη της διαφθοράς θ' ανασυνταχθεί και θα επιστρέψει. Πάντοτε, έτσι γίνεται. Οπως επιστρέφει το ντόπινγκ, ύστερα από (και παρά) το κάθε κτύπημα. Αυτό το κτύπημα, ωστόσο, είναι καλό. Ξήλωσε τον ιστό. Θα λειτουργήσει, ώς ένα (όχι ευκαταφρόνητο) βάθος χρόνου. Αποτρεπτικά. Οσο να πεις οι επόμενοι, οι επίδοξοι διάδοχοι, θα το σκεφτούν και...θα το ξανασκεφτούν.

Ολο το πακέτο. Το κάγκελο της φυλακής, οι κατασχέσεις του εύκολου πλούτου, η διαπόμπευση, το γκρέμισμα, οι καριέρες "πρώτης γραμμής" που τερματίζονται σε μια νύχτα μέσα, οι κυρώσεις που ομάδες θα υποστούν, οι υποβιβασμοί ή οι αφαιρέσεις πόντων ή ό,τι άλλο.

Γιατί εννοείται πως εδώ, πέρα από το ποινικό, δεν έχει γυρισμό (δεν έχει, καν, διαπραγμάτευση) ούτε για το πειθαρχικό/αγωνιστικό κομμάτι. Αν επιβλήθηκαν ποδοσφαιρικές κυρώσεις για πειραγμένες ενημερότητες ή για ελλιπείς φακέλλους licensing, δηλαδή για kindergarten ζαβολιές, φυσιολογικά αντιλαμβάνεται κανείς τίνος (μόνον) βάρους κυρώσεις είναι οι εδώ προσδοκώμενες.

Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς έχουν τη μία και μοναδική επιλογή να φανούν τουλάχιστον εφάμιλλοι, σε guts, εκείνης της κοπέλλας-συναδέλφου τους που (αμειβόμενη με τρεις κι εξήντα για μια δουλειά που "δεν πληρώνεται") έβγαλε τα μάτια της και δώρισε στην κοινωνία αυτό το πολύτιμο αγαθό.

Πηγή: Contra.gr

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS