Γράφει ο Γιάννης Κουκουλας...

Πιθανόν να συνεχιστεί στο προσκήνιο της δικαστικής αίθουσας ή στα παρασκήνια των γραφείων αυτών που κρατούν στα χέρια τους την εξουσία και τη δύναμη, να «καθαρίσουν» το επαγγελματικό ποδόσφαιρο από αυτούς οι οποίοι το λυμαίνονται εδώ και πολλά χρόνια.

Οι φίλαθλοι ήδη άρχισαν να «ποντάρουν» σε αυτό το ιδιότυπο «στοίχημα». Και οι πρώτες ενδείξεις είναι πως οι περισσότεροι στοιχηματίζουν ότι, τελικά, όλοι θα βγουν «στον αφρό». Εστω κι αν αυτός ο αφρός είναι από τα λύματα των υπονόμων.

Ελάχιστοι πιστεύουν ότι αυτή η τεράστια επιχείρηση των ελληνικών διωκτικών αρχών, που είχε ως αποτέλεσμα να ξεσκεπαστεί ένα τεράστιο κύκλωμα παρανομίας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα οδηγήσει κάποιους πίσω από τα σίδερα της φυλακής για πολλά χρόνια.

Η προσωρινή κράτηση θεωρείται από τον κόσμο το... αποτέλεσμα του ημιχρόνου. Στο «τελικό» βλέπει «άσο». Δηλαδή, «καθαροί». Πώς λέγαμε «δύο ημίχρονο, άσο τελικό»; Κάπως έτσι.

Δυστυχώς οι «κρατούντες» έχουν φτάσει τον μέσο Ελληνα πολίτη σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην ελπίζει πως κάτι μπορεί να αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο. Αισθάνεται, πλέον, ανήμπορος ν’ αντιδράσει.

Βλέπει τη «σαπίλα» που υπάρχει γύρω του. Τον παράνομο πλουτισμό. Τις μίζες και τα «λαδώματα».

Ακούει τους πολιτικούς, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», τη μία ημέρα να διαφωνούν με τα σχέδια και τα μέτρα της κυβέρνησης του κόμματός τους και την επομένη να της δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης.

Βλέπει τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας να βάζουν πάνω από το συμφέρον της πατρίδας το «εγώ» τους. Και το μόνο που του μένει είναι να ελπίζει πλέον σε ένα θαύμα.

Σαν θαύμα, λοιπόν, θεωρεί, την προσπάθεια που έκαναν όσοι τόλμησαν να ασχοληθούν και να οδηγήσουν ενώπιον των δικαστικών αρχών ποδοσφαιρικούς παράγοντες, προπονητές, μάνατζερ και άλλους εμπλεκομένους με το ποδόσφαιρο για να δώσουν εξηγήσεις για τις πράξεις τους.

Μόνο που θα θαύματα, όπως εκείνο της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου το 2004 στην Πορτογαλία, δεν διαρκούν πολύ. Δεν στεριώνουν, για να αλλάξουν ριζικά τα κακώς κείμενα στην ελληνική κοινωνία. Από τον πολιτικό στίβο μέχρι τον αθλητικό.

Γι’ αυτό όσοι δεν θέλουν να χάσουν τα λεφτά τους σε αυτό το ιδιότυπο «στοίχημα», αλλά να... πάνε ταμείο ώστε να βγάλουν κανένα ψιλό, ποντάρουν στο «τελικά, δεν θα γίνει τίποτα».

Μακάρι να χάσω αυτά που πόνταρα κι εγώ στο ίδιο σημείο...

Πηγή: Καθημερινή