Το λεξικό της πρώτης παράγκας το έγραψα στο «Active» το 2002, όταν δεν είχαν ακόμα τελειώσει οι εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου: το είχα κάνει κατόπιν παραγγελίας της Σοφίας Κιντή, που πάντα εκτιμούσε το ταλέντο μου στη σημειολογία και τις αναπαραστάσεις. Το δεύτερο σας το παρουσιάζω τώρα. Είναι ένα χρήσιμο λυσάρι για να καταλάβετε τις φράσεις που αναφέρονται στις δέκα χιλιάδες σελίδες της δικογραφίας. Εχουμε και λέμε:
Κεφάλαιο πρώτο
- Σύστημα: Ετσι αποκαλεί ο Μπέος τούς διαιτητές που κατά τη γνώμη του έχουν σχέση με τον Νίκο Πατέρα.
- Κύκλωμα: Ετσι αποκαλεί ο Μάκης Ψωμιάδης τούς διαιτητές που κατά τη γνώμη του ελέγχονται από τον Αχιλλέα Μπέο.
- Ψηλός: Ο Σοφοκλής Πιλάβιος. Σε μια συζήτησή του με τον Μάκη Ψωμιάδη ο Πατέρας τον αποκαλεί και «ψηλό Σισέ». Πρόκειται για φράση που μαρτυρά ένα είδος προσωπικού θαυμασμού του πρώην προέδρου του ΠΑΟ στον νυν πρόεδρο της ΕΠΟ.
- Μεσαίος: Ο πρώτος διαιτητής. Είναι νεολογισμός. Οι επόπτες αποκαλούνται πάντα «τα πλαϊνά».
- Παίζει για θάνατο: Θα φέρει το αποτέλεσμα που θέλουμε, έχει ορκιστεί να βοηθήσει, είναι 100% δικός μας.
- Δημητράκης: Ο πρώην παρατηρητής και σήμερα φίλος και σύμβουλος του Μαρινάκη.
- Δημήτρης: Ο ιδιοκτήτης του Αστέρα Τρίπολης, ο Δημήτρης Μπάκος.
- Τάκαρος: Για κάποιο μυστήριο λόγο έτσι αποκαλεί ο Μπέος τον τεχνικό διευθυντή του Αρη, τον Γιάννη Κόντη.
Κεφάλαιο δεύτερο
- Μούσης: Ο Νίκος Πατέρας. Αποκαλείται και «Φάδερ» και «Μούσιας».
- Παιδιά: Μπράβοι που στέλνονται για προστασία.
- Ανδρονικίδης: Διαιτητής Γ' Εθνικής που ο Μπέος δεν τον θέλει στα ματς της Νίκης Βόλου, με τα οποία ασχολείται προσωπικά τηλεφωνώντας στον αρχιδιαιτητή Γιαννόπουλο.
- Σπύρος: Πάντα ο Σπύρος Καλογιάννης. Ο πρόεδρος της Football League είναι ο μοναδικός Σπύρος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
- Κουμπώνω: Εχω εξασφαλίσει τους διαιτητές που θέλω και φυσικά το αποτέλεσμα. Και μπορώ να διαβεβαιώσω και φίλους ότι όλα είναι ελεγχόμενα.
- Μπακάλης: Ο κατηγορούμενος Βασίλης Γεωργιτσάκος, γνώστης της Β' Εθνικής.
- Κινέζος: Κάθε Ασιάτης μπουκ. «Το ρίξανε οι Κινέζοι» σημαίνει ότι έπεσε η απόδοση του σημείου στο ασιατικό στοίχημα.
- Χημικοί: Αυτοί που βγάζουν τις αποδόσεις στους αγώνες (το βρήκα καταπληκτικό).
Κεφάλαιο τρίτο
- Ταπόζης: Ο παλιός διαιτητής και σήμερα παρατηρητής Νίκος Νταμπώσης.
- Κύριος Φιλιππίδης: Ετσι αποκαλεί, κάνοντας κάποιου είδους χιούμορ, τον Βαγγέλη Μαρινάκη ο Μπέος σε αρκετές περιπτώσεις.
- Μπανάνας: Πρόκειται για αντιπρόεδρο ένδοξης ΠΑΕ του Ιονίου Πελάγους. Το ψευδώνυμο οφείλεται στο ότι κάνει εισαγωγές φρούτων και φυσικά έχει και μπανάνες. Η εταιρεία του λέγεται Ντολ. Κατά άλλους, Μπανάνας είναι ο Λυπάντσης, μεγαλομέτοχος της Κέρκυρας. Εμπορος της μπανάνας Τσικίτα.
- Ανακατεμένος: Αυτός που περιμένει κλήση από τη δικαιοσύνη.
- Τσάκος: Ο Γιώργος Τσακογιάννης. Προς τιμήν του εφοπλιστή…
- Κοίμισμα: Η τακτική των υποσχέσεων που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι θα γίνει η δουλειά.
- Μπάτσος: Η στοιχηματική εταιρεία «Betfair». Εκπληκτική ερώτηση στη σελίδα 107 του πορίσματος: «Πόσο το έχει το under o μπάτσος;».
Κεφάλαιο τέταρτο
- Τσιμπούρης: Ο Ραφίκ Τζεμπούρ.
- Γατί του Πανσερραϊκού: Ο Γεωργιάδης του Πανσερραϊκού.
- Υλικό: τα αναβολικά. Στη σελίδα 114 αναφέρεται χαρακτηριστικά η φράση: «Του είπα του μεγάλου εκεί να τους δώσει καινούργιο υλικό, αλλά αυτός λέει "άσε, δεν δίνω τίποτα"».
- Χοντρός: Ο Αχιλλέας Μπέος. Απορώ γιατί...
- Ρίο: Ο Ριαβόγλου, πρόεδρος του Αγροτικού Αστέρα.
- ΠΡΟΠΟ: Ετσι αποκαλείται μεταφορικά προφανώς ο ΟΠΑΠ.
Κεφάλαιο πέμπτο
- Λάμοξ ή Λαμοξάκης: Ο υπάλληλος της ΕΠΟ και κατηγορούμενος Γιάννης Παπαδόπουλος.
- Ξεθαρρεύω: Αναφέρεται σε παίκτες που αρχίζουν να κάνουν του κεφαλιού τους, ενδεχομένως και να στήνουν οι ίδιοι κάποια ματς.
- Κατηφόρα: Η πτώση της απόδοσης. Στη σελ. 79 ο όρος χρησιμοποιείται αριστοτεχνικά…
- Μπούμερανγκ: Η ανατροπή αποτελέσματος. «Θα γίνουν πολλά μπούμερανγκ, σου λέω».
- Πρώτη δημοτικού: Η άγνοια του χώρου της διαιτησίας. Η φράση «αφού με ξέρεις, είμαι της πρώτης δημοτικού» σημαίνει «δεν γνωρίζω διαιτητές».
- Νηστικός: Αυτός που έχει χάσει πολλά στο στοίχημα και πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει κάτι.
Κεφάλαιο έκτο
- Πηλαδικοί: Οι φίλοι του Κώστα Πηλαδάκη. Περιγράφονται σαν ορκισμένοι εχθροί του Μπέου, συνήθως από τον ίδιο τον Μπέο.
- Μαρμίτα: Το κέρδος από ένα παιχνίδι. Στη σελίδα 51 αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «με τρία χιλιάρικα η μαρμίτα έγραψε πενήντα οκτώ».
- «Βγάζω καφέ». Δίνω ποσοστά επί των κερδών στο παιδί που έχει κάνει τη δουλειά.
- «Καθά»: Η εκτέλεση. Στη σελίδα 56 αναφέρεται ότι ύποπτος είπε σε πρόεδρο ομάδας Β' Εθνικής «αν μιλήσεις, σε καθά». Δεν μίλησε...
- Ζάβα 08: Ετσι αποκαλείται από τους κολλητούς του ο κατηγορούμενος Νίκος Ζαβαντίας.
- «Θείος»: Μην πάει ο νους σας στον θείο, πρόκειται για Κύπριο μπουκ. Ο θείος ο παλιός έχει σκάσει στα γέλια με αυτά που γίνονται. Αν κάνετε ησυχία θα ακούσετε το «χο χο χο» μέσα στο κατακαλόκαιρο...
Αποπροσανατολισμός
Φυσικά πήρα και κάποιες επιστολές φίλων αναγνωστών που μου επισημαίνουν ότι η «επιχείρηση-σκούπα» στο ποδόσφαιρο που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες γίνεται για λόγους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης –η άποψη είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους κύκλους διάφορων εξεγερμένων αριστερών και ακροδεξιών που φοβούνται (;) μη χάσουν τα φώτα της δημοσιότητας που με κόπο απέκτησαν. Ομολογώ ότι δεν την καταλαβαίνω –για την ακρίβεια, δεν καταλαβαίνω τι θα ήθελαν. Θα ήθελαν να μη λειτουργεί τίποτα για να παίζουμε το «κάνω επανάσταση στο Σύνταγμα»; Δεν γίνεται πρακτικά –όλο και κάποιος θέλει να δουλεύει σε αυτή τη χώρα και δόξα τω Θεώ που στην προκειμένη περίπτωση αυτοί είναι εισαγγελείς. Θα ήθελαν να συνεχίσουν τα λαμόγια το καταστροφικό τους έργο; Εγώ ήξερα ότι δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη και όχι το δίκιο του λαμόγιου.
Δεν ξέρω αν η όλη επιχείρηση μαρτυρά τη θέληση του κράτους να μεταφερθεί και αλλού η συζήτηση και να μη μείνει αποκλειστικά στην οικονομική μιζέρια. Αν πάντως αυτό ισχύει, μετά χαράς θα δεχόμουν και άλλους αποπροσανατολισμούς. Θα ήθελα, π.χ., να μας αποπροσανατολίσουν καθαρίζοντας επιτέλους το κέντρο της Αθήνας, θα ήθελα να λύσουν το μεταναστευτικό, θα ήθελα να πιάσουν πεντακόσιους φοροφυγάδες από αυτούς που δηλώνουν κάτω από 12 χιλιάδες ευρώ το χρόνο και έχουν τρία σπίτια και τέσσερα αυτοκίνητα. Μακάρι να υπήρχε ένα γενικό σχέδιο αποπροσανατολισμού που να αφορούσε καλύτερα πανεπιστήμια, φθηνότερα και λειτουργικότερα νοσοκομεία, αποτελεσματικότερη αστυνόμευση, λύσεις σε προβλήματα καθημερινά που δεν σχετίζονται απαραίτητα με τα οικονομικά. Ενα τέτοιο σχέδιο αποπροσανατολισμού θα σήμαινε ότι έχουμε μια σοβαρή, αξιόπιστη, δυναμική κυβέρνηση, αλλά δυστυχώς μια τέτοια δεν υπάρχει. Τι υπάρχει; Μια πανικόβλητη από το έλλειμμα και το χρέος κυβέρνηση που προσπαθεί να μαζέψει χρήματα και λειτουργεί μόνο δημοσιονομικά, δηλαδή καθόλου πολιτικά και κατά τη γνώμη μου μονοδιάστατα και ανόητα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι κίνηση αποπροσανατολισμού αυτή η επιχείρηση- σκούπα. Οπως τα πιο πολλά καλά στην Ελλάδα, προέκυψε χάρη στην καλή δουλειά δύο λειτουργών του κράτους που έχουν ό,τι λείπει από τους πιο πολλούς μας υπουργούς: βούληση και σχέδιο.
Πάσχει
«Μόνο σε ένα πράγμα πάσχει το κατηγορητήριο», μου έλεγε φίλος δικηγόρος: «Οι κατηγορίες είναι σε πολλές περιπτώσεις υπερβολικές. Η σύσταση συμμορίας, π.χ., δύσκολα αποδεικνύεται. Ποια είναι τα μέλη των τριών οργανώσεων, δεν το καταλαβαίνω διαβάζοντας τα ονόματα. Αν η κατηγορία ήταν ότι όλοι αυτοί έχουν συστήσει οργάνωση, θα έστεκε το πράγμα –πώς όμως να το υποστηρίξεις όταν ο Μάκης με τον Αχιλλέα δεν μιλιούνται;». Και συμπλήρωσε: «Βέβαια, αν περάσουν 85 άνθρωποι από τον ανακριτή, κάποιοι μπορεί να σπάσουν». Και οι μαρτυρίες θα είναι χρησιμότερες από τις υποκλοπές.
Πηγή: sday.gr