Αυτό, πάντως, που παραμένει επί του παρόντος στο «σκοτάδι» είναι το περιθώριο κέρδους με το οποίο δουλεύουν οι διοργανωτές: Είναι πιο εύκολο να βρει κανείς... πετρέλαιο στο Αιγαίο παρά τους ισολογισμούς ορισμένων εκ των εταιρειών αυτών στο Εθνικό Τυπογραφείο. Εάν υπήρχε σαφής εικόνα για την κερδοφορία (ή μη) των Α.Ε. και των ΕΠΕ που διοργανώνουν συναυλίες, θα ξεκαθάριζε και το αν τελικά είναι φθηνά ή ακριβά τα εισιτήρια των συναυλιών στην Ελλάδα. Εδώ και χρόνια, οι μουσικόφιλοι διαπιστώνουν ότι τα εισιτήρια σε φεστιβάλ και συναυλίες τόσο σε γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Σερβία) όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές (Γερμανία, Γαλλία) κοστίζουν πολύ πιο φθηνά απ' ό,τι στη χώρα μας. Οι διοργανωτές, αντί να δώσουν στοιχεία, απαντούσαν μέχρι προ τινος ότι η Ελλάδα έχει υψηλά κόστη στις συναυλίες λόγω της γεωγραφικής της θέσης.

Για το θέμα αναμένεται σύντομα να δοθούν διευκρινίσεις. Τον Απρίλιο του 2011 οι διοργανωτές προβλέποντας τις επιπτώσεις από την κρίση «συνασπίστηκαν» και συνέστησαν τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Διοργανωτών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων (ΠΣΔΠΕ). Την περασμένη Τρίτη ο ΠΣΔΠΕ πραγματοποίησε την πρώτη συνέντευξη τύπου για να θέσει μία σειρά αιτήματα προς την πολιτεία. Οι εκπρόσωποι του συνδέσμου δεσμεύτηκαν να... βρουν και να δώσουν στη δημοσιότητα στοιχεία από τους ισολογισμούς όλων των συναδέλφων τους προκειμένου να λυθεί και το «μυστήριο» για τις τιμές των εισιτηρίων.

Εμμεσοι φόροι

Οι ίδιοι, πάντως, υποστηρίζουν ότι μία σειρά από φόρους και κρατήσεις οδηγούν στο «φούσκωμα» των τιμών. Κάθε εισιτήριο περιλαμβάνει 13% ΦΠΑ, 5% φόρο υπέρ του Εθνικού Οργανισμού Προνοίας και 7% πνευματικά δικαιώματα της ΑΕΠΙ. Εδώ να σημειώσουμε ότι η ΑΕΠΙ «τιμολόγησε» πέρυσι δικαιώματα ύψους 2,98 εκατ. ευρώ από συναυλίες. Εφόσον αυτό το ποσό αντιστοιχεί στο 7% της τιμής κάθε εισιτηρίου (αν αφαιρεθούν οι φόροι), προκύπτει ότι ο συνολικός τζίρος των συναυλιών διαμορφώθηκε πέριξ των 43 εκατ. ευρώ συν 7,7 εκατ. ευρώ που ήταν οι φόροι.

Να σημειωθεί ότι αυτά είναι από τα εισιτήρια μόνο. Οι εταιρείες έχουν επιπλέον έσοδα από χορηγίες και άλλες εκμεταλλεύσεις του «προϊόντος» τους (μπαρ στις συναυλίες).

Το άθροισμα, λοιπόν, από τους φόρους και τις κρατήσεις που επιβαρύνουν την τιμή κάθε εισιτηρίου φτάνει στο 25%. Εάν δε η συναυλία γίνεται και σε γήπεδο που ανήκει στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, τότε υπάρχει επιπλέον επιβάρυνση (έναντι ενοικίου) κατά 15% επί του τζίρου των εισιτηρίων (αν αφαιρεθούν οι φόροι).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο φόρος 5% υπέρ του Εθνικού Οργανισμού Προνοίας, λόγω της ιστορικής του... προέλευσης: τον είχε επιβάλει το 1948 η Φρειδερίκη με συντελεστή 10% επί των δημοσίων θεαμάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Ο φόρος έπεσε στο μισό το 1975 και από αυτόν απαλλάσσονται κινηματογράφοι και αθλητικοί αγώνες. Πρακτικά, δηλαδή, αφορά κυρίως τις συναυλίες. Σήμερα, η εισφορά αυτή είναι πλέον έσοδο του ειδικού λογαριασμού που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδος για τη χρηματοδότηση ιδρυμάτων και οργανισμών.

Οι διοργανωτές των συναυλιών υποστηρίζουν ότι ο φόρος προνοίας ως φόρος υπέρ τρίτων έπρεπε να έχει ήδη καταργηθεί, καθώς έχουν εκλείψει οι δικαιολογητικοί λόγοι της επιβολής του (δηλαδή το φιλανθρωπικό έργο της τέως βασιλικής οικογένειας).

Και από την ΑΕΠΙ, όμως, ζητούν μείωση του ποσοστού των δικαιωμάτων για τις συναυλίες. Αναφέρουν ότι σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στην Αγγλία, το ποσοστό που εισπράττουν αντίστοιχοι φορείς είναι πολύ χαμηλότερο και περιορίζεται ακόμη και στο 3%.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τον ΦΠΑ, ο ΠΣΔΠΕ ζητά να πέσει στο 6,5% (όπως στις θεατρικές παραστάσεις) η επιβάρυνσή τους και προειδοποιούν ότι σε περίπτωση που το υπουργείο Οικονομικών κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση και τους βάλει και αυτούς στο συντελεστή του 23%, τότε οι συναυλίες στην Ελλάδα θα γίνουν είδος υπό... εξαφάνιση.

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Τελείωσε το πάρτι, άρχισαν τα όργανα!

Οι διοργανωτές των συναυλιών διαμαρτύρονται και για το γεγονός ότι δήμοι και άλλοι οργανισμοί του Δημοσίου τούς χρωστούν λεφτά και δεν τους τα δίνουν.
 

Μάλιστα, στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν την περασμένη εβδομάδα, ανέφεραν ότι πολλά πνευματικά κέντρα δήμων καθώς και δημοτικές επιχειρήσεις τελούν υπό πτώχευση και είναι άγνωστο το αν, πώς και πότε θα πάρουν τα χρωστούμενα.

Οι ίδιοι, βέβαια, δεν ήταν σε θέση να δώσουν συγκεκριμένα στοιχεία για το πόσα τους χρωστούν οι δήμοι και το Δημόσιο.

Επίσης, δεν ήταν σε θέση να πουν και πόσα χρήματα από τους τζίρους των προηγούμενων ετών προέρχονταν από τον κρατικό κορβανά. Ο Σύνδεσμος Διοργανωτών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, όπως και με την περίπτωση των ισολογισμών, δεσμεύτηκε να συλλέξει από τα μέλη του οικονομικά στοιχεία για το δούναι και λαβείν με τους δήμους και το Δημόσιο.

Πολλοί από τους 53 διοργανωτές που απαρτίζουν τον σύνδεσμο δουλεύουν σχεδόν αποκλειστικά με φορείς του Δημοσίου.

Αφού στην αρχή της συνέντευξης τύπου εξέφρασαν την αγωνία τους για το γεγονός ότι στους δήμους δεν υπάρχουν πια λεφτά για φεστιβάλ και συναυλίες, μετά κατήγγειλαν ως παράνομη και καταχρηστική από την πλευρά τους τη μη εξόφληση των οφειλομένων.

Με απλά λόγια, η συμπεριφορά τους μοιάζει με εκείνη των... φαρμακοβιομηχανιών: τα προηγούμενα χρόνια ήταν όλα καλά που έκαναν δουλειές με το Δημόσιο, πόσω μάλλον όταν η τιμολογιακή πολιτική ήταν και υπέρ τους. Μετά, ξεκίνησαν οι καταγγελίες για τις μεγάλες καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των παλιών χρεών.

Να σημειωθεί ότι δεκάδες δήμοι «έκλειναν» εμφανίσεις κυρίως ελλήνων καλλιτεχνών σε τιμές εξωφρενικές,σύμφωνα μα ανθρώπους της αγοράς, μετά βέβαια από τη σχετική «συναλλαγή» με τους διοργανωτές. Σε πολλές από αυτές τις συναυλίες, μάλιστα, η είσοδος ήταν είτε με πολύ φθηνά εισιτήρια είτε και ελεύθερη για το κοινό, με αποτέλεσμα να πλουτίζουν διοργανωτές και καλλιτέχνες και να διογκώνονται τα ελλείμματα των δήμων.

Ετσι, τώρα που «τελείωσαν» οι πολλές δουλειές με τους δήμους, είπαν και οι διοργανωτές να τους... καταγγείλουν.

ΠΗΓΗ: elliniki-skini.gr

Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία Διεθνή