Ας ενηλικιωθούμε

Γράφει η Ναταλία Τσαλίκη.

Περάσαμε ένα χειμώνα, ανυπεράσπιστοι, μπροστά στους δέκτες μας, να μας πανικοβάλλουν, να μας τρομοκρατούν, να μας καταθλίβουν. Τι θα έπρεπε να μείνει από όλο αυτό; Πώς θ’ αντικρύσουμε τον ευλογημένο ελληνικό ήλιο, σέρνοντας μαζί μας απαισιόδοξα και αρνητικά συναισθήματα; Μήπως είναι καιρός ν’ αρχίζουμε να βγάζουμε συμπεράσματα; Μήπως είναι καιρός για μια εσωτερική ανάταση; Προσωπικά, την έχω μεγάλη ανάγκη…

Κατά τη γνώμη μου, για να πετύχει κανείς μια εσωτερική ανάταση, και μια όλο και αυξανόμενη αισιοδοξία, πρέπει να τα βάλει κάτω, πρώτα -πρώτα με τον εαυτό του. Ειλικρινά, χωρίς μάσκες και προσχήματα..

Δύσκολη δουλειά, θα μου πείτε, αλλά τίποτε ωραίο δεν αποκτιέται εύκολα…

Μέχρι πότε θα φταίνε ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;

Σίγουρα, έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο, κυρίως αυτοί που κυβερνούν, αλλά εμείς είμαστε τέλειοι; Τα κάναμε όλα τέλεια; Είμαστε τόσο άμεμπτοι; Τόσο υπεράνω ευθυνών; Και εν πάση περιπτώσει, τι βγαίνει με το να ρίχνουμε ο ένας τα βάρη στον άλλον; Τίποτε, όσο μας διδάσκει η Ιστορία των τελευταίων χρόνων…

Είναι καιρός να σταματήσουμε να βλέπουμε παντού »εχθρούς», ορατούς και αόρατους. Φτάνει πια το κατατρεγμένο μας »παρελθόν», η κακοπέρασή μας, η οθωμανική εισβολή στο D.N.A. μας, οι εμφύλιοι, οι Αμερικάνοι, οι χούντες, οι διεφθαρμένοι κυβερνώντες, οι Γερμανοί, η Ευρώπη… Φτάνει!

Ναι, ταλαιπωρηθήκαμε, υποφέραμε, μας εκμεταλλεύτηκαν, εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες, αλλά ως πότε θα μοιρολατρούμε και θα »επαναπαυόμαστε» στα λάθη και τις ευθύνες των άλλων;

Είναι καιρός να ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΟΥΜΕ. Ν’ αφήσουμε πίσω την περίοδο της εφηβείας, όπου οι ΑΛΛΟΙ φταίνε για όλα, και ν’ αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε και τις δικές μας ευθύνες. Η Ελευθερία δεν χαρίζεται αγόγγυστα. Αποκτιέται. Η Δημοκρατία στηρίζεται σε πολίτες που ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και πέρα, από δικαιολογίες και ατέρμονες αναλύσεις, να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους. Δεν βγαίνει τίποτα με το να κατηγορούμε τους άλλους συνέχεια. Ας στρέψουμε κι εμείς το βλέμμα προς τα μέσα, κι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Όταν κάποιος πηγαίνει στον Ψυχαναλυτή, συνηθίζει να ψάχνει πρώτα-πρώτα το παρελθόν του. Όσο επώδυνο κι αν είναι, όσες ενοχές και να τον γεμίζει. Το κοιτάει ΚΑΤΑΜΑΤΑ. Ξεκαθαρίζει πράγματα, καταστάσεις, λάθη γονέων, λάθη προσωπικά, και μετά προχωράει παραπέρα. Δεν μπορεί να μένει ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΣ στο παρελθόν, γιατί καταδικάζει έτσι τον εαυτό του σε μια ατέρμονη κατάθλιψη.

Ας πάρουμε λοιπόν μιαν ανάσα, κι ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Η Ζωή είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ, δεν είναι του ΑΛΛΟΥΝΟΥ. Εμείς καλούμαστε να τη ζήσουμε, και να την παραδώσουμε στα παιδιά μας, ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Ας αρχίσουμε από ΤΩΡΑ, να χρίζουμε το παρόν και το μέλλον μας. Ας αφήσουμε τους κυβερνώντες να κάνουν αυτό που θεωρούν καλύτερο, αφού εμείς τους δώσαμε την εντολή με την ψήφο μας. Την άλλη φορά, το ξανασκεφτόμαστε…

Παράλληλα, όμως- και πρωταρχικά κατά τη γνώμη μου -ας κάνει ο καθένας τη δουλειά του ΣΩΣΤΑ. Ας είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του (χωρίς να εκδικείται κάποιον αόρατο ΕΧΘΡΟ- ΚΡΑΤΟΣ- ΕΞΟΥΣΙΑ).

Ας πηγαίνει στη δουλειά του με χαμόγελο.

Ας αποκτήσει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και αλληλεγγύη.

Ας αποκτήσει μια καλύτερη ΠΑΙΔΕΙΑ. Και αν δεν του τη δίνουν, ας διδαχτεί από μόνος του, ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ! Αυτά, συνιστούν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. Η Ελλάδα, είμαστε ΕΜΕΙΣ.

«‘Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία».

Κάτι ήξερε ο Ποιητής…

Πηγή: aixmi.gr