Κώλαση!

Θέλω να σας πω ότι είμαστε αβοήθητοι.

Είμαστε μόνοι και αβοήθητοι.Οποιος (λίγο) πιο ισχυρός που στο χερι κρατάει ή την βουλευτική ασυλία ή ένα γκλόπ, μπορεί να ασελγήσει πάνω μας, όποια στιγμή του καπνίσει.

Φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται να γράψω 47 παραγράφους για να το εξηγήσω αυτό.

Βασικά είμαστε αβοήθητοι γιατί κανείς ποτέ δεν μας έμαθε να βοηθούμε τον εαυτό μας. Και δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, επειδή ποτέ κανείς δεν μας έμαθε να δουλεύουμε ως ομάδα. Θυμηθείτε πότε στο σχολείο σας έδωσαν μια εργασία να την κάνετε μαζί με άλλα δυο παιδιά (συμμαθητές).

Πότε;

Ποτέ!

Ετσι μάθαμε ότι η συνεργασία είναι κακό πράγμα.

Τι λέει η εμπειρία σας και το περιβάλλον σας κάθε φορά που αναγγέλετε ότι «θα συνεταιρισθούμε με τον Γιάννη να ανοίξουμε ένα μαγαζί με παπούτσια!». 99 στις 100 φορές, μετα από έναν χρόνο, δεν θα ξαναμιλήσετε ποτέ στον Γιάννη και αυτός σε σας.

Στη δεκαετία του ’90 ήμουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του MEGA. Στο γραφείο μου εργαζόντουσαν καμμιά 15αριά άτομα. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι φιλικός άνθρωπος. Αστε που δεν πιστεύω ότι η δουλειά είναι το Α και το Ω σ’ αυτή τη ζωή… πιστεύω πολύ στον ελεύθερο χρόνο γιατί αυτός κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους, πιο συνεργάσιμους και πιο δημιουργικούς.

Τελικά είμαι εξαιρετικά ηλίθιος.

Μετα από 2-3 μήνες μπήκε στο γραφείο μου η παλιότερη των υφιασταμένων μου και με παρακάλεσε, αν ήταν δυνατόν, να μην έρχονται ΟΛΟΙ στο γραφείο κάθε Παρασκευή, αφου έτσι κι αλλιώς οι κυριακάτικες εφημερίδες (που εκείνη την εποχή μας ενδιεφεραν ιδιαιτέρως) είχαν κλείσει την ύλη τους από την Πέμπτη.

Την κοίταξα (για πλάκα) αυστηρά …έκανα ότι σκέφτηκα για μικρό διάστημα … και της είπα:

-Λοιπόν…

-Μάλισταααααα;

-Δεν συμφωνώ.

-Ο,τι πείτε… μου είπε με σιγανή φωνή και ετοιμαστηκε να φύγει…

Την πρόλαβα συνεχίζοντας:

-Λέω να μην έρχεστε ΟΛΟΙ από την… Πέμπτη.

Με κοίταξε έκπληκτη. Φαντάστηκε ότι την δούλευα (ενώ δεν την δούλευα καθόλου)

-Σοβαρολογείτε;

-Φυσικά! Κανονίστε το μεταξύ σας και φέρτε μου τις βάρδιες να τις υπογράψω.

Εφυγε πετώντας.

Πέρασαν δυο μήνες και οι βάρδιες ΔΕΝ ήρθαν ποτέ. Επί δυό μήνες ερχόντουσαν ΟΛΟΙ και την Παρασκευή.

Τους φώναξα όλους στο γραφείο μου και τους ρώτησα «τι έγινε;»

Μόνο που δεν παίξανε ξύλο μπροστά μου. Ο ένας ήθελε εκείνη την Πέμπτη, ο άλλος ήθελε την άλλη, η άλλη ήθελε δυο συνεχόμενες, μια άλλη ήθελε να το προσθέσει σε ένα 3ημερο…καταλαβαίνετε.

Τους είπα ότι αφού δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους, δεν μπορώ να τους βοηθήσω.

Θέλετε το αποτέλεσμα;

Δυο απ’ αυτούς με κάρφωσαν στον Γενικό Διευθυντή, ότι δεν είμαι ικανός να διοικήσω κι ότι σπέρνω τη διχόνοια. Οι υπόλοιποι δεν με κάρφωσαν, αλλά δεν είπαν τίποτα.

Ο Γενικός Διευθυντής με φώναξε στο γραφείο του και σκασμένος στα γέλια μου είπε:

-Μου επιτρέπεις μια συμβουλή;

-Φυσικά!

-Οι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι να συνεργαστούν ούτε όταν είναι να μοιραστούν κάτι θετικό… ένα bonusπ.χ…. Θέλουν και διεκδικούν μόνο αυτό που τους βολεύει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Το «εγώ» είναι πάνω από όλα…έστω και αν το «εμείς» τους εξυπηρετεί ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο περισσότερο.

Δυστυχώς είχε δίκιο.

Δείτε τι γίνεται με το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου. Στην αρχή οι φίλαθλοι πάγωσαν. Για 1-2 μέρες έμοιασε ότι έγιναν ολοι μια γροθιά. Αναθάρρησα… πολύ γρήγορα πολλοί (όχι όλοι, αλλά αυτό δεν μπορεί παντα να είναι δικαιολογία) επέστρεψαν στα στενά οπαδικά τους συμφέροντα, προτιμήσεις…

Ο Μπέος και οι υπόλοιποι ναστε σίγουροι ότι τρίβουν τα χέρια τους. Δεν τους αδικώ… το ίδιο θα έκανα κι εγώ στη θέση τους.

Πάμε στα πολιτικά.

Εδώ ισχύει το αντίθετο. «Πληηηηηζ μην με βγάλετε από το μαντρίιιιι» φωνάζουν τα ανθρωπάκια βουλευτές. Οι εθνικές μας κωλοτούμπες.

Ποιος βλάκας συμβούλεψε ή συμφώνησε με τον ΓΑΠ που διέγραψε τον κ. Κουρουμπλή επειδή διαφωνησε με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Νατο πάλι το προσωπικό ενδιαφέρον, που έγραψε στα παπάρια του το γενικό καλό (μιλώ για το καλό που θα μπορούσε να αποκομίσει απ’ αυτό η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ!)

Ο βουλευτής δήλωσε κάτι και το κράτησε μεχρι τέλους.

Ολος ο κόσμος το εξετίμησε αυτό. Είδε την δύναμη, τη συνέπεια ενός ανθρώπου. Δεν έχει σημασία αν είσαι πράσινος, κόκκινος, μπλε, ή μαύρος… Αυτό το «φοράει παντελόνια» επιτέλους δεν είναι μια ανούσια φράση. Και στο φινάλε δεν επηρρέασε την υπερ-ψηφιση του μεσοπρόθεσμου. Και όμως το κόμμα-τιμωρός αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί με τίποτα να δει (πράγμα που μπόρεσε ένα τυφλός) το ίδιον καλό. Αντί να συνεχίσει να έχει στις τάξεις του έναν άνθρωπο που χαίρει της εκτίμησης όλου του κόσμου, προτίμησε να τον πετάξει απ’ έξω, εξυπηρετώντας την απαίσια «κομματική πειθαρχία». Ποιος βλάκας πιστεύει ότι ο κ. Κουρουμπλής είναι εχθρός του ΠΑΣΟΚ;

Ο απαίσιος ξέρετε, δεν θέλει ποτέ να δείξει ότι δεν είναι απαίσιος. Προφανως γκαβλώνει με το απαίσιο.

Ποιος πνευματικά καθυστερημένος υποστηρίζει: προιτμώ να με φοβούνται από τα με αγαπούν;

Από την άλλη μεριά ο κ. Αθανασιάδης μας παραμύθιαζε επί μέρες και όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή έκανε την κωλοτούμπα. Δεν κατάλαβα γιατί δεν τον φαγανε όταν παραμύθιαζε… αλλά έσπευσαν να του κάνουν λεκτικό μασάζ (αναρωτιέμαι ποιοι παπάρες ανακαλύπτουν αυτές τις ανόητες εκφράσεις), αλλά αντιθέτως τον τίμησαν (παρακάμπτοντας τον κανονισμό της Βουλής) όταν έκανε την κωλοτούμπα.

Από την άλλη στην Ν.Δ. πίεζαν τους συναδέλφους τους στο ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Όταν όμως η Ελσα Παπαδημητρίου ψηφισε «ναι» την διέγραψαν… φέρνοντας ως (έμμεση) δικαιολογία ότι είναι φίλη της Ντόρας Μπακογιάννη και σύντομα θα προστρέξει στο κόμμα της…. Θα μου πείτε ότι πιθανότατα έτσι είναι… ναι… αλλά το «πιθανότατα» είναι ένδειξη, δεν είναι απόδειξη. Πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε εν είμαστε με τις ενδείξεις ή με τις αποδείξεις.

Α, μην ξεχάσω και τον πολύ (και λογοτεχνικότατο) Γιώργο Λιάνη, που μετρώντας όπως μέτρησε (δικαίωμα του) ανεξαρτητοποιήθηκε. Μαγκιά του! Στις δυο τελευταίες όμως ψηφοφορίες τον ψάχνανε. Δεν δήλωσε ούτε «όχι», ούτε «ναι», ούτε(βέβαια) «παρών».

Εχω μια απορία:

Υπάρχουν απόντες μάγκες;

Δείτε σας παρακαλώ αυτό το videohttp://www.youtube.com/watch?v=S20_JuaX8gg

Ποιος είναι ο κουκουλοφόρος; Ο αστυνομικός ή ο διαδηλωτής;

Kυριε Παπουτσή βλέπετε ή είστε τυφλός;

Ουψ! Συγγνώμη …δεν ήθελα να σας προσβάλω κ. Κουρουμπλή!

ΥΓ. Είμαστε μια αισχρή κοινωνία. Επιτρέψτε μου να προσθέσω μια λεπτομέρεια που φαινομενικά δεν χωράει σ’ αυτό το άρθρο. Είδα την τελευταία εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα με θέμα τα πολιτικά και το ποδόσφαιρο. Μια χαρά εκπομπή. Δεν είναι όμως εκεί το θέμα, αλλά εδώ:

Ανάμεσα στους καλεσμένους του και ο Ζάχος Χατζηφωτίου και μερικά νέα παιδιά φοιτητές. Κάποια στιγμή ο Χαρδαβέλας έκανε μια ερωτηση σε έναν φοιτητή. Το παιδί άρχισε να μιλά, όταν η φωνή του Χατζηφωτίου τον διέκοψε:

-Κάτσε καλύτερα. Να είσαι ευγενής. Εμείς εδώ φοράμε γραβάτα.

Το παιδί τα’χασε. Κάθισε λίγο καλύτερα και βέβαια έχασε τον ειρμό του. Μούγκα ο Χαρδαβέλας, μούγκα οι λοιποί καλεσμένοι.

Δεν περνούν 10-15 λεπτά. Και ξαφνικά ο Χαρδαβέλας λέει:

-Ο κ. Χατζηφωτίου θα μας αφήσει. Πρέπει να φύγει…

Και ωωωωωω του θαύματος ο εθνικός μας δάσκαλος στο σαβουάρ βιβρ την live-κοπανάει κανονικά. Αν αυτό δεν είναι αγένεια, κ. Χατζηπαπάρα μου… αναρωτιέμαι τί διάολο είναι; Για να μη σου πω πού να βάλεις τη γραβάτα!

Πηγή: gazzetta.gr