Η Πέμπτη δεν είναι μέρα ρετρό ιστοριών, ωστόσο η ...μαγκιά της Έπο, που βρήκε το θάρρος να τιμωρήσει τον Αχιλλέα με 4ετή «απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που σχετίζεται με το ποδόσφαιρο» ακριβώς μόλις βεβαιώθηκε πως τον έχουν μπουζουριάσει στον ...Καναδά του Ναυπλίου, κάποιον μου θύμισε.


Έναν παλιόφιλο του φίλου μου του Φώτη, τον Στέκα, που στην πραγματικότητα λεγόταν Λιούμης, αλλά τον φώναζαν «Στέκα» από την περίοδο που ήταν ...«στον Καναδά», όπως έλεγε ο ίδιος. Όλοι, βέβαια, ξέραμε πως δεν ήταν στον Καναδά αλλά στη στενή και δεν τολμούσαμε να τον φωνάξουμε Στέκα, γιατί αυτό το παρατσούκλι ήταν ...καναδέζικο και το απέκτησε εκεί που φυτρώνουν κάγκελα, επειδή ήταν αψηλός κι αδύνατος κι όχι επειδή έπαιζε καλό μπιλιάρδο.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο ...εξωτερικό, ο Στέκας έπαιρνε πού και πού ένα τηλέφωνο στον καφενέ του Μπάφα, όχι για να ζητήσει να μιλήσει της μάνας του (άλλωστε, αυτή έμενε πιο συχνά στην καλύβα, δίπλα στο μαντρί με τα γίδια, έξω από το χωριό), αλλά για να πει μια-δυο κουβέντες με τον Πέτρο της Κουφής, που ήταν ο μόνος που του στάθηκε όταν τον τσακώσανε να κάνει δουλειές με ...φούντες στη ρεματιά. Οι δυο τους δεν είχαν πολλά πολλά, ωστόσο γνωρίζονταν από παιδιά (ήταν συμμαθητές) κι ο Πέτρος της Κουφής έκανε πάντα ...κουφά: ήταν πολύ ανισόρροπος, μεγάλος γρουσούζης και καυγατζής, μέχρι που θα μπορούσες να τον πεις κακό άνθρωπο, ωστόσο στις «στραβές» του κόσμου όλου, ήταν πάντα εκεί για να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί. Ένας σκληρός που τον φωνάζανε Βιτάμ Σοφτ.

Διαβάστε την υπόλοιπη ιστορία στο gazzetta.gr