Να η ευκαιρία...

Τόσο καιρό βλέπαμε περισσότερο τα αρνητικά στην υπόθεση των τεράστιων προϋπολογισμών Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Γιατί να μην δούμε πιο θετικά την πρόθεσή τους να μειώσουν τις δαπάνες-σπατάλες σε λογικά πλαίσια, ουσιαστικά ακολουθώντας το ίδιο το άθλημα και τα όσα τους φέρνει στην Ελλάδα.

Περισσότερο ισχύει για τη διοίκηση του Παναθηναϊκού από κοντά όμως και ο Ολυμπιακός, τώρα πλησιάζουν μία πιο μπασκετική λογική. Οι πρωταθλητές μετά από 20 χρόνια και πολύ πρόχειρα 400 εκατομμύρια ευρώ θα δουλέψουν αμιγώς μπασκετικά.

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Όταν οι πράσινοι βρίσκονταν στο Σπόρτιγκ γινόταν πολύ μεγάλη συζήτηση για το περιορισμένο μπάτζετ που δεν επιτρέπει στην ομάδα να κάνει κάτι παραπάνω στην Ευρώπη. Θυμόμαστε όμως ότι και τότε ο Παναθηναϊκός πλήρωνε συμβόλαια, έφερνε ακριβούς παίκτες ίσως όχι τόσο όσο έως το 2002 ή μετά το 2006 αλλά σίγουρα δεν ήταν επιπέδου...Α2. Το αντίθετο. Τότε αποκτήθηκαν με μεγάλα ποσά ο Χατζηβρέττας, ο Τσαρτσαρής, ο Διαμαντίδης, ο Λάκοβιτς, ο Μπιούφορντ, ο Μακντόναλντ, ο Παπανικολάου, ο Μπατίστ ενώ παρέμειναν ο Αλβέρτης , ο Μίντλετον και ο Κουτλουάι.

Οικοδόμησε έναν κορμό, σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα του, έκτισε τις βάσεις για να έρθει ο Παναθηναϊκός των τεράστιων συμβολαίων της επόμενης πενταετίας. Τότε είναι η αλήθεια ότι οι πρωταθλητές πλήρωναν έξι ή επτά πολύ καλούς παίκτες συμπληρώνοντας το ρόστερ με αθλητές απλά καλούς. Μετά από κάποια χρόνια ο Παναθηναϊκός έφτασε να έχει ως τελευταία του αλλαγή τον κορυφαίο πλέι μέικερ της δεκαετίας, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που για 15 λεπτά συμμετοχής έπαιρνε τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Ποια εποχή είναι πιο...φυσιολογική;

Σύμφωνοι, ο κόσμος ήθελε να βλέπει την ομάδα του να σαρώνει εντός κι εκτός συνόρων και δεν είχε κανέναν λόγο να γίνεται λογιστής. Πόσα βάζουν οι Γιαννακόπουλοι και πόσα βγάζουν. Ούτε τώρα χρειάζεται.

Είναι μία σημαντική ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό και για τον Ολυμπιακό να πιάσουν το νήμα από την αρχή και να φτιάξουν, επιτέλους, ομάδες οι οποίοι θα στηρίζονται στην μπασκετική λογική όχι στην παράλογη σπατάλη. Όταν έχεις τον Ομπράντοβιτς και τον Ίβκοβιτς είναι η καλύτερη ευκαιρία να τους βάλεις να δουλέψουν και στη λογική του κτισίματος. Να αναπτύξουν νέους παίκτες, να βρουν ξένους-λαυράκια, να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά ενδιαφέρον, όχι μόνο μία μπασκετική...μονόπολη. Είναι δώρο η παρουσία τους σε αυτό το καινούργιο ξεκίνημα.

Κάπως έτσι αν το δούμε όλοι, θα είναι το μεγαλύτερο δώρο. Ένα καινούργιο ξεκίνημα όπου θα προέχει το μπάσκετ. You know. TO MΠΑΣΚΕΤ. Όχι η αρρωστημένη διάθεση για την νίκη, το έβδομο αστέρι ή το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια. Ναι, στην αρχή θα είναι δύσκολο για κάποιους που έχουν μάθει να βλέπουν μπάσκετ μόνο στις νίκες, αλλά στο τέλος ο μοναδικός κερδισμένος θα είναι ο κόσμος που αγαπάει το σπορ.

Ευκαιρία δίνεται να κλείσει η ψαλίδα, να δούμε ένα σχετικά πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, κυρίως δε, νέους παίκτες. Ακόμα και τώρα οι ...τελικοί της Α1 θα είναι κλεισμένοι, μόνο που η κανονική διάρκεια, τα πλέι οφ θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον διότι δεν θα κοιτάει ο ένας στον πάγκο και θα βλέπει ως επόμενη λύση τον 18χρονο γκαρντ και ο άλλος τον τρις πρωταθλητή Ευρώπης.

Μακάρι να γινόταν αλλιώς, δηλαδή να βρίσκονταν Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι στους πιο κάτω, αλλά δεν είναι κι άσχημο να ηρεμήσουν λίγο οι μεγάλοι. Ίσως μετά τα του οίκου τους να έχουν και διάθεση να καθαρίσουν και τη βρωμιά, που κάνει πάρτι, στο ελληνικό μπάσκετ. Ίσως.

Μέχρι τότε να το δούμε πιο θετικά και ο ίδιος ο κόσμος θα ακολουθήσει. Μπορούμε να δούμε πράγματα τα οποία μας έχουν λείψει όπως να πρωταγωνιστούν νέοι Έλληνες και καλοί Αμερικανοί. Να η ευκαιρία να αρχίσουμε όλοι από την αρχή. Σε λίγο ή περισσότερο καιρό, ποιος ξέρει; Τα αστέρια θα επιστρέψουν.

ΠΗΓΗ: contra.gr