Ας γίνει ευκαιρία, η…συγκυρία των «αιώνιων»

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας...

Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι, επέλεξαν να συμβαδίσουν με την εποχή και την οικονομική κρίση, γνωστοποιώντας με διαφορετικούς τρόπους, την πρόθεσή να αποχωρήσουν. Όσο και αν οι δύο περιπτώσεις έχουν άλλες παραμέτρους, με γνώμονα τις αιτίες που εξέφρασαν τα αδέλφια για την απεμπλοκή τους, κοινή συνισταμένη είναι ότι η απόφαση, έδωσε αφορμή για ατελείωτη καταστροφολογία. Ίσως και δικαίως, αλλά όπως πάντα, υπάρχει και η άλλη όψη. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι και οι δύο οικογένειες θα μείνουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο κοντά στις ομάδες τους και τη νέα περίοδο -εκτός αν βρεθεί «τρελός» να αγοράσει, πράγμα σχεδόν αδύνατο-, παρουσιάζεται μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανοικοδόμηση του ελληνικού μπάσκετ, γενικότερα.

Οι σκέψεις που ακολουθούν στις επόμενες γραμμές, δεν αφορούν όσους μέσω του αθλητισμού επιζητούν μόνο τους τίτλους, τις νίκες και την δόξα. Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών να «διψάει» για κούπες, πανηγύρια και καζούρα στον αντίπαλο, όμως υπάρχει μεγάλο μέρος ανθρώπων, που μέσω των ομάδων τους αγαπούν το μπάσκετ και θα το ακολουθήσουν πιστά, ακόμα και τώρα που -φυσιολογικά- πέρασαν ανεπιστρεπτί για την Ελλάδα οι εποχές των μπάτζετ που ξεπερνούσαν τα 30 εκατομμύρια. Όσο και αν είναι γεγονός ότι Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν στους ίδιους ρυθμούς, κάποια στιγμή μπαίνει «φρένο» ακόμα και στην πιο όμορφη «τρέλα» και αφήνεται στην άκρη η πληρωμή υπεραξιών. Άλλωστε, ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού, αποδείχθηκε περίτρανα ότι η αλόγιστη σπατάλη δεν οδηγεί σίγουρα στον στόχο, ή αν θέλετε υπάρχουν αρκετές ομάδες που έχουν φτιάξει εξαιρετικά σύνολα με τα μισά και πλέον χρήματα.

Όπως λοιπόν οι ομάδες, έτσι και οι φίλαθλοι, θα αρχίσουν να προσαρμόζονται στη νέα εποχή, που αν συνοδευτεί από μεράκι, προσεκτικές κινήσεις, υπομονή και αρκετή δουλειά, ίσως οδηγήσει σε φωτεινά μονοπάτια. Η συγκυρία σίγουρα δεν είναι ευτυχής, αφού όλοι θα προτιμούσαν να παραμείνουν εσαεί σε τοπ επίπεδο οι δύο «αιώνιοι», όμως με τις κατάλληλες κινήσεις, μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία ακμής του μπάσκετ σε πολλούς τομείς. Πρώτα και κύρια, η λογική λέει ότι θα «μικρύνει» η ψαλίδα Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες. Το κίνητρο συλλόγων με δυναμική όπως ο Άρης, ο ΠΑΟΚ και ο Πανιώνιος θα αυξηθεί, αφού με τα ίδια -λίγα- χρήματα που σπαταλούν τώρα, θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ανταγωνιστικοί, με αποτέλεσμα να αυξηθεί σε κάποιο βαθμό το ενδιαφέρον του πρωταθλήματος. Για αυτές τις ομάδες, μέχρι πέρυσι, το άπλωμα του ποδιού έστω και λίγο έξω από το πάπλωμα δεν αποτελούσε απλώς ρίσκο, αλλά «αυτοκτονία». Με τα νέα δεδομένα και παρόλο που οι «αιώνιοι» θα είναι και πάλι ακλόνητα φαβορί για τους τελικούς, η προσπάθεια για το κάτι παραπάνω θα έχει καλύτερες πιθανότητες.

Επί προσθέτως, οι δύο μεγάλοι θα υποχρεωθούν να επενδύσουν σε νεαρούς Έλληνες παίκτες, δίνοντάς τους πραγματικές ευκαιρίες να αναδείξουν το ταλέντο τους και να μετατραπούν από συμπληρωματικοί παίκτες, σε πρωταγωνιστές. Η παρουσία των Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και Ντούσαν Ίβκοβιτς στους πάγκους, αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για δημιουργία τέτοιου είδους ομάδων. Είναι εκ των ων ουκ άνευ να αναφέρουμε πόσο θα ευεργετηθεί μελλοντικά η Εθνική ομάδα, από την στιγμή που θα πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής που θα τους γεμίσει εμπειρίες. Παράλληλα, η επιλογή των ξένων θα γίνεται λόγω της έλλειψης ρευστού με μεγαλύτερη προσοχή και δεν αποκλείεται τα πιο χαμηλά «ράφια» να προσφέρουν «λαβράκια» που θα προσφέρουν ουσιαστικά στις ομάδες. Μην ξεχνάμε ότι ο πολυτιμότερος ξένος του φετινού Ολυμπιακού, είχε και τα λιγότερα μηδενικά στον τραπεζικό του λογαριασμό και ο Παναθηναϊκός πήρε τους τίτλους, παίρνοντας σημαντικότατες και ενίοτε καθοριστικές βοήθειες από τους «χαμηλόμισθους». Εφόσον οι Έλληνες που θα πάρουν την ευκαιρία στις μεγάλες ομάδες λόγω της μείωσης των μπάτζετ, γνωρίζουν ότι ακόμη και σε περίπτωση λάθους θα έχουν αρκετό χρόνο στο παρκέ, θα αποφορτιστούν από το άγχος και ίσως αυτό συμβάλει στην ομαλότερη εξέλιξή τους.

Ένα ακόμη στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει στο να δουλέψουν απερίσπαστα οι ομάδες και να «χτιστούν» σε «στέρεες» νέες βάσεις, είναι το ότι ο πήχης στη συνείδηση των φιλάθλων κατεβαίνει αισθητά -οι λογικοί προτιμούν τη μείωση από τη διάλυση των ομάδων τους-, κάτι που σημαίνει αυτόματα μείωση της πίεσης, που σε πολλές περιπτώσεις έχει αποβεί καταστροφική. Αν σε όλα αυτά, προστεθεί και μία, αναγκαία, ανανέωση προσώπων που κατέχουν διοικητικές θέσεις στις δύο ομοσπονδίες και τη διαιτησία, με νέες ιδέες, πραγματική-ανιδιοτελή αγάπη για το άθλημα και διάθεση για καινοτομίες, το οικοδόμημα μπορεί να μπει σε πιο υγιή μονοπάτια. Ο δρόμος που αποφάσισαν να ακολουθήσουν οι δύο μεγάλες οικογένειες για τις ομάδες τους μπορεί να είναι δύσβατος, αλλά μελλοντικά θα έχει, αν όχι ιδανικό, αξιοπρεπή προορισμό. Αρνητικά από το «κλείσιμο» της κάνουλας υπάρχουν πολλά και είναι γνωστά. Όμως, σε περίπτωση που βάλουν όλοι τα «δυνατά» τους, το συννεφιασμένο τοπίο, μπορεί να μετατραπεί ξανά σε ηλιόλουστο.

Υ.Γ. Η μετάβαση στην εποχή της…λιτότητας θα γίνει ευκολότερα στον Παναθηναϊκό απ’ ότι στον Ολυμπιακό. Κυρίως λόγω του ότι η ομάδα είναι «γεμάτη» από τίτλους και ο κόσμος έχει μεγαλύτερη κατανόηση και εμπιστοσύνη. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ είναι λογικά κουρασμένοι από την πολυετή προσφορά και το προχωρημένο της ηλικίας τους, οπότε η απόφαση έχει γίνει δεκτή πιο φυσιολογικά. Και στην αντίπερα όχθη πάντως η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου με το συλλαλητήριο στο ΣΕΦ, έδειξε αναγνώριση της προσπάθειας των Αγγελόπουλων, πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρουν με λιγότερα έξοδα, αλλά και διάθεση στήριξης.

Πηγή: Sportfm.gr