Το βράδυ της Τετάρτης, στη Βαρκελώνη, η ιστορία του Παναθηναϊκού σαν αύρα, σαν μία αϋλη πανέμορφη, αόρατη κυρία, βημάτιζε αργά, αργά, συγκινημένη στους διαδρόμους του “στρατηγείου” του ευρωπαϊκού μπάσκετ.... Δεν ήταν επισκέπτρια, μα μία επίσημη “καλεσμένη” σε ένα φεστιβάλ που έμοιαζε να είχε διοργανωθεί προς τιμήν της.

Στα εγκαίνια του νέου πολυτελούς σπιτιού της Ευρωλίγκα, η πανέμορφη κυρία, ξεγλιστρώντας από άκρη σε άκρη, αφήνοντας πίσω μόνο το έντονο άρωμά της, δάκρυσε... Σαν μάνα, που αντικρίζει το παιδί της γαμπρό ή νύφη, επιστήμονα, πατέρα ή μητέρα. Θα τα επαναλάβω... Η τιμή δεν ήταν δική της, αλλά ανήκει και σε αυτή. Τα στήθη της, φούσκωναν από περηφάνια και τη στιγμή που με το βελούδινο άγγιγμά της, ταξίδευε στις τέσσερις γωνιές της κάθε επιγραφής, ένιωθε σαν χαϊδευε ένα από τα παιδιά της.

Τα αγαπημένα της. Κάποια από τα καμάρια της. Ναι, είναι αλήθεια! Στο πρόσωπο των τριών μυθικών προσωπικοτήτων, στους οποίους η Ευρωλίγκα με κάθε τιμή πρόσφερε την αιωνιότητα, το πολυτιμότερο από τους αϋλους τίτλους τιμής για κάθε ζωντανή ύπαρξη, βραβεύτηκε στην Ισπανία, η ιστορία του Παναθηναϊκού. Στην πραγματικότητα ο Θανάσης και ο Παύλος Γιαννακόπουλος.

Ο Τζόρντι Μπερτομέου δυσκολεύτηκε να βαπτίσει και τις πέντε αίθουσες που ονοματίστηκαν πριν τα εγκαίνια του νέου κτιρίου της Βαρκελώνης. Για τις τρεις από αυτές, το μυαλό του δε βασανίστηκε καθόλου. Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Ντέγιαν Μποντιρόγκα!!! Λένε ότι στους “Μϊδες” των επιτυχιών, κάθε μία ξεχωριστή μπορεί να τους προκαλέσει ένα δάκρυ, παράλληλα να μην προσθέσει κανένα άγνωστο συναίσθημα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο leoforos.gr

Ομπράντοβιτς LIFE Ελλάδα Διεθνή Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS