Ο Παναθηναϊκός ψάχνει το "Μαγέρικο της Νάγιας"

Η σχέση ποιότητας-τιμής είναι το ζητούμενο στο ρεστωράν. Εύκολη είναι η λύση, αν κάποιος διαθέτει τα λεφτά, να πάει σε κάποιο με αστέρια Μισελέν και να πληρώσει 80 ευρώ το κεφάλι, ή κι ακόμα παραπάνω. Το δύσκολο είναι να βρεις μια ταβέρνα που με ένα εικοσάρικο το άτομο, να φας καλά. Όπως το "μαγέρικο της Νάγιας", στην Καλλιθέα.

Τα ίδια ισχύουν και στο ποδόσφαιρο. Ο Τζιμρπίλ Σισέ δεν είχε αστέρια Μισελέν, αλλά ήρθε στον Παναθηναϊκό με τα παράσημά του. Την μαγκιά του και την τεράστια προσωπικότητά του. Γι' αυτό και τόσο πανάκριβος για τα ελληνικά δεδομένα. Πάνω από επτά εκατομμύρια γιούρο το κόστος αγοράς και ιδιαίτερα υψηλό το κόστος συντήρησης. Κοντά στα τρία εκατομμύρια ευρώ τη πρώτη χρονιά του νταμπλ, στο ένα δίφραγκο φέτος. Συν τα παρελκόμενα, όπως δυόμιση χιλιάδες το μήνα ενοίκιο σπιτιού και 25.000 για αεροπορικά εισιτήρια το χρόνο.

Ο Σισέ τα δούλεψε αυτά τα λεφτά, σε 61 ματς πρωταθλήματος έβαλε 47 γκολ. Δεν κορόιδεψε. Δεν ήταν σνομπ. Δεν είδε το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα αφ' υψηλού. Ακόμα και κάποια νεύρα που έβγαζε στα παιχνίδια, έδειχναν αυτό που η κοινοτυπία αναφέρει σαν "πνεύμα του νικητή". Με βάση τα λεφτά που έπαιρνε θα ήθελα να ήταν περισσότερα τα προσωπικά του γκολ. Δεν έχει σημασία όμως.

Το κυρίαρχο αυτή την εποχή είναι τα νέα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τυχαίο, ότι όλοι οι μεγαλομέτοχοι του Παναθηναϊκού εδώ κι ένα χρόνο έχουν πάει πάσο. Η κρίση έκανε τους ανοιχτοχέριδες να βάζουν το χέρι στην τσέπη και να πιάνουν το παπούτσι. Ο Σισέ που έτσι κι αλλιώς ήταν μια πανάκριβη για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έπρεπε να να φύγει. Όπως η Ελλάδα, υποχρεώνεται να πουλήσει τη Δημόσια περιουσία της για να πληρώνει τους δανειστές της, έτσι κι ο Παναθηναϊκός υποχρεώνεται να πουλήσει το Σισέ για να επιβιώσει. Από τα 5.7 εκατομμύρια ευρώ που θα πάρει από τη Λάτσιο, συν την απαλλαγή από το υψηλό συμβόλαιό του.

Κάποιος είχε πει, ότι όλες οι γυναίκες είναι "φέρε μου, δώσε μου και πήγαινέ με". Πάντα απαιτητικές, πάντα να τα θέλουνε όλα δικά τους. Έτσι είναι κι ο μέσος οπαδός. Πάντα θέλει να μεταγραφές, πάντα θέλει παιχταράδες, πάντα θέλει λεφτάδες και κουβαρντάδες στη διοίκηση. Κι όσοι δεν μπορούν, να πληρώσουν τα χρέη τους και να σηκωθούν να φύγουν. Ανεξάρτητα όμως τα λάθη που έχουν γίνει στον Παναθηναϊκό και τα ψεύτικα μεγάλα λόγια, η οικονομική συγκυρία είναι αμείλικτη. Και κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να πληρώνει επ' άπειρον. Η επιλογή λοιπόν να πουληθεί ο Σισέ ήταν μονόδρομος.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό, ειδικά αυτή την εποχή, όπως και για όλες τις ομάδες είναι οι σωστές επιλογές. Αν λοιπόν ο πολύς Σισέ έβαλε σε 61 παιχνίδια, 47 γκολ, ο λίγος σε κόστος Ισμαέλ Μπλάνκο έβαλε σε 109 ματς, 50 γκολ. Με γύρω στα τέσσερα κατοστάρικα κόστος μεταγραφής και αρχικό συμβόλαιο 250.000 ευρώ. Τώρα λοιπόν που τα λεφτά είναι για όλους λίγα, είναι ακόμα πιο επιβεβλημένες οι προσεκτικές κινήσεις.

Δεν είναι εύκολο στο ποδόσφαιρο να πέσεις διάνα στις μεταγραφές. Θέλει ανθρώπους ικανούς και γνώση και άποψη. Όχι να μάθουνε στο κεφάλι του κασίδη, όπως ο Κώστας Αντωνίου. Αλλά και πέρυσι το καλοκαίρι, χωρίς τον Αντωνίου έγιναν πέντε μεταγραφές στον Παναθηναϊκό, χωρίς κανένας από τους καινούργιους ποδοσφαιριστές να έχει ουσιαστική προσφορά. Ο Σισέ λοιπόν, έτσι ή αλλιώς θα έφευγε. Το ζητούμενο γα τον Παναθηναϊκό είναι το μετά. Το αύριο. Αν θα έχει σωστές επιλογές, ή αν θα ξαναφωνίσει γουρούνια στο σακί.

Στο ποδόσφαιρο και με λίγα λεφτά μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. Αρκεί να έχεις τη γνώση για να βρεις την ιδανική σχέση ποιότητας-τιμής, όπως είπαμε για το ρεστωράν. Χωρίς τη γνώση, είτε με λεφτά είτε χωρίς, δεν κάνεις απολύτως τίποτα.