«Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό»

Αναλυτικά όσα έγραψε στο blog που διατηρεί στο in.gr ο διεθνής φόργουορντ του Ολυμπιακού:

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει μια στιγμή. Κάπως έτσι από το πουθενά βρέθηκα με πρόβλημα στην μέση τον Απρίλη του 2009 και μέχρι πριν λίγους μήνες όσο και αν το έψαχνα, όσο και αν δούλευα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, δεν ήξερα τι μου ξημερώνει… Να ξέρετε ότι δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για έναν επαγγελματία αθλητή. Το ίδιο σκέφτομαι και τώρα που επιτέλους επέστρεψα! Όταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς μου έκανε νεύμα να μπω στην πεντάδα του Ολυμπιακού στο ματς με την Καβάλα, τα ξέχασα όλα.

Ξέχασα τον ατελείωτο χρόνο που πάλευα να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και ένιωσα την γλυκιά αίσθηση της επιστροφής. Πως είμαι πάλι εδώ και έχω μπροστά μου πολλά παιχνίδια, πολλά χρόνια για να παίξω το μπάσκετ που θέλω και μπορώ! Πως θα έχω ευκαιρίες να δικαιώσω τους δικούς μου ανθρώπους που σε δύσκολες στιγμές με κράτησαν όρθιο. Πάνω από όλα, όμως, έχω το χρέος να προσφέρω στον Ολυμπιακό που εδώ και 5 χρόνια με πιστεύει, με στηρίζει, μου λύνει τα προβλήματά μου, με περίμενε όλο αυτό τον καιρό αφήνοντας σε μένα την πρωτοβουλία και τις αποφάσεις για το μέλλον της υγείας και της καριέρας μου.

Είναι πολύ σημαντικό να έχεις επενδύσει σε έναν αθλητή, να μην σου παίζει για τον ένα ή τον άλλο λόγο και να τον αφήνεις να αποφασίσει ο ίδιος. Δείχνει ότι τον εμπιστεύεσαι ως άνθρωπο και τον πιστεύεις ως αθλητή. Αυτή την στάση οφείλω να την ανταποδώσω με καλές εμφανίσεις και με προσφορά διαρκείας στην ομάδα μου. Ένιωσα σαν μικρό παιδί στο παιχνίδι με την Καβάλα. Άλλο η προπόνηση στο γυμναστήριο, άλλο οι ατομικές, άλλο το παιχνίδι που μου είχε λείψει τόσο πολύ.

Είμαι ευτυχισμένος για δύο λόγους. Νιώθω εντελώς καλά και πιστεύω ότι σε ένα μήνα που θα συνηθίσει το κορμί μου τις καθημερινές προπονήσεις, θα είμαι 100% έτοιμος στον τομέα της φυσικής κατάστασης. Γιατί μπασκετικά και εγκεφαλικά νιώθω πολύ καλά εδώ και καιρό. Έχω τρομερή αδημονία να προσφέρω, κάτι που πρέπει να το διαχειριστώ σωστά. Να μην παρασυρθώ από την καψούρα μου να παίξω επιτέλους μπάσκετ και να βοηθήσω τον Ολυμπιακό.

Νιώθω ότι έχασα χρόνο… Κανείς δεν μπορεί να μου τον γυρίσει πίσω, αλλά κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει αυτό που έχω μπροστά μου. Μια σεζόν με πολλά παιχνίδια και εγώ να είμαι υγιής σε μια ΟΜΑΔΑ που δουλεύει καλά και με ένα προπονητή που με κάνει και νιώθω όπως παλιά. Χρήσιμος! Ούτε εγώ δεν ήμουν σίγουρος αν θα με βάλει στο τέλος του ντέρμπι, όταν έκανε το 4ο φάουλ ο Ζόραν. Το ντέρμπι ήταν στη κόψη του ξυραφιού. Δεν είχα πατήσει παρκέ. Και όμως, με έβαλε στο πιο κρίσιμο σημείο! Με έχει στηρίξει πολύ ο κόουτς Ίβκοβιτς από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Ολυμπιακό και αυτό είναι ένα ακόμα γραμμάτιο που πρέπει να ξεπληρώσω.

Το ίδιο ακριβώς ένιωσα όταν φτάσαμε στο ΣΕΦ και είδα όλο αυτό τον κόσμο να μας περιμένει πανευτυχής! Να μας αγκαλιάζει, να τραγουδάει με την ψυχή του, να είναι τρελαμένος που νικήσαμε στο ΟΑΚΑ. Χαρά θέλουν από εμάς, περηφάνια, τίτλους. Έτσι αισθάνθηκα χθες όταν φτάσαμε στο γήπεδό μας και χοροπηδούσα μαζί με τα άλλα παιδιά τραγουδώντας το είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό… Πως όπως και εγώ, έτσι και η ομάδα έχει χάσει… χρόνο! Κάθε εμπόδιο για καλό όμως και πιστεύω πως ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Είμαστε πιο δυνατοί πλέον, είμαστε συνειδητοποιημένοι και μαζί με τον κόσμο μπορούμε να ζήσουμε όσα θέλουμε… Πολλές φορές! Τώρα τα κεφάλια μέσα και δουλειά…