Οι τάσεις αυτοκαταστροφής του ΠΑΟΚ

Οι τάσεις αυτοκαταστροφής ήταν ανέκαθεν… ικανότητά μας και σίγουρα όταν η μπάλα χάνεται έχει προηγηθεί μία προεργασία.

Το ότι η αστυνομία της επαρχίας είναι για τα πανηγύρια, είναι κάτι που σίγουρα το γνωρίζουμε καλά.

Οι άνθρωποι είναι κάτι μεταξύ του Ράμπο και του Μίστερ Μπιν. Δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει μυαλό. Το ξέρουμε και θα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.

Εμείς όχι μόνο δεν ήμασταν, αλλά κάναμε ότι μπορούσαμε για να πείσουμε πως θέλουμε να παίξουμε χωρίς κόσμο Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Θα μου πει βέβαια κάποιος πως ήταν στημένο το σκηνικό για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Δεν θα διαφωνήσω, αλλά θα ρωτήσω κιόλας. Πόσοι από όλους μας γνώριζαν πως τα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια ήταν με αυτούς τους δύο, στο ενδεχόμενο τιμωρίας;

Κάπου το πράγμα έχει ξεφύγει. Είναι αστεία – γελοία εικόνα να πηγαίνει ο Ζαγοράκης να μαλώσει με την αστυνομία για τη χρήση χημικών και να τον βρίζει μέρος της κερκίδας μας.

Είναι γελοίο επίσης, να χάνει το πέναλτι ο Σαλπιγγίδης και να συμβαίνει το ίδιο.

Ο ΠΑΟΚ έχει καταντήσει για μερικούς ο ορισμός του χαβαλέ. Πάμε εκτός, πουλάμε τρέλα, νταϊλίκι και δεν υπολογίζουμε το κόστος.
Αφού δεν υπολογίζουμε το κόστος, ας δούμε λίγο πιο είναι αυτό.

Περίπου 500 χιλιάρικα σε ευρώ καθαρά στο ταμείο για τους δύο αγώνες που πιθανότατα θα τιμωρηθούμε.

Μία ρεβάνς στην άδεια Τούμπα, απέναντι στον μισητό, αλλά σχετικά ικανό φετινό Ολυμπιακό. Αν οι πιθανότητες ήταν 60 – 40 υπέρ του, πλέον είναι 80 – 20 υπέρ του αντιπάλου.

Διχασμός μέσα στον κόσμο της ομάδας, αφού μετά από μία τέτοια κατάσταση είναι λογικό να δημιουργούνται τέτοιες τάσεις.

Επίσης, δεν υπάρχει περίπτωση να δει ο κόσμος του ΠΑΟΚ κανένα από τα πέντε εκτός έδρας παιχνίδια, όπως επίσης και στα πλέι οφς και το κύπελλο, αν προχωρήσουμε.

Αν είχες κάποιες πιθανότητες να κάνεις κάποια σοβαρή μεταγραφή, αυτές αγγίζουν πλέον τα όρια του θαύματος.

Είχα γράψει στο παρελθόν πως με τρελαίνει το γεγονός της νίκης που συνοδεύεται από ανακούφιση και όχι από χαρά, λόγω του κλίματος που έχει δημιουργηθεί. Εχθές, η νίκη συνοδεύτηκε από λύπη. Ακόμη χειρότερο.

Για εμένα όλα ξεκινάνε από τα ραδιόφωνα, ο κόσμος αρρωσταίνει, κάνει την τρίχα τριχιά και ιδού το αποτέλεσμα.

Οι γενιές των ΠΑΟΚτσήδων που είναι ενεργοί σήμερα, γεμίζουν το μικρόβιο της απαξίωσης και του ωχαδερφισμού γύρω από την ομάδα τους. Δεν είναι σε θέση να φιλτράρουν την υπερπληροφόρηση και την βλακεία του καθενός και αυτό το βρίσκω λογικό. Είναι ευθύνη του συλλόγου και όχι των οπαδών αυτή.

Νομίζω πως πρέπει ο ΠΑΟΚ να δώσει επιτέλους βάση σε αυτό το κομμάτι. Να τελειώνει το παραμύθι της απαξίωσης που τόσο έχει στοιχίσει στη γενικότερη συμπεριφορά πολλών.

Αν ο Κόλκας που έχει μικρόφωνο, προσβάλει τον ΠΑΟΚ, πρέπει να έχει κόστος, όπως και ο διευθυντής του που τον αφήνει.

Το να αισθάνεται ο οποιοσδήποτε πως ο ΠΑΟΚ είναι το παιχνιδάκι του και κανένας δεν μπορεί να τον αγγίξει στον βωμό μίας δημοκρατικής αηδίας που βιώνουμε την τελευταία δεκαετία, θα οδηγήσει τον σύλλογο σε αδιέξοδο.
Και τις επόμενες γενιές, σε μία σχέση ουσιαστικά μίσους απέναντι σε αυτό που αγαπά.

ΥΓ Αγωνιστικά, έχοντας σημαντικές ελλείψεις πάλι, καταφέραμε με αρκετή δόση τύχης και Χαλκιά, να πάρουμε το διπλό. Σίγουρα η ενέργεια του Βιεϊρίνια ήταν αυτή που έγειρε την πλάστιγγα προς τα εμάς, αλλά αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε με αφέλεια, θα συζητάμε απλά για αυτόν τον κοντό από το Γκιμαράες, σαν γκόμενες που κάποτε στη ζωή τους είχαν βρει τον απόλυτο σφίχτη αλλά δεν κατάφεραν να τον
κρατήσουν λόγω της αλαζονείας τους.

ΥΓ Θα πρέπει να εκφράσω δημοσίως τα συγχαρητήριά μου για την ομάδα του Βόλου. Εξαιρετική δουλειά από τον Τσιώλη, η οποία πρέπει να τονισθεί σε μία εποχή που αυτοί που παίζουν κανονικό ποδόσφαιρο είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

ΠΗΓΗ: www.paok24.com