Οπου και να πήγαινες… από το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου μέχρι το πιάνο bar όπου την έπεφτες σε μια γκόμενα, η πρώτη ερώτηση που έπρεπε να απαντήσεις ήταν:
-Εκανες την αυτοκριτική σου;
-Φυσικά την έκανα… έλεγες εσύ και καθάριζες.
Ηταν περίπου το ίδιο όπως ρωτούσε η μαμά τα παιδιά πριν το βραδινό ύπνο;
-Επλυνες (βούρτσισες) τα δόντια σου;
-Ναι μαμά!


Στη δημοσιογραφική μου καριέρα έχω κάνει επί πολλά χρόνια τηλε-κριτική. Με άλλα λόγια έχω δει χιλιάδες ώρες τηλεόραση. Το remote control είχε γίνει προέκταση του χεριού μου.
Αν μου ζητούσε κανείς σήμερα να πω (μόνο) ΕΝΑ πράγμα που μου’χε κάνει εντύπωση όλα αυτά τα χρόνια και όλες αυτές της ατέλειωτες ώρες τηλε-πτήσης θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό:


(Ας περιοριστούμε στους παρουσιαστές ειδήσεων)
Ούτε ΕΝΑΣ. Ούτε ΜΙΑ…μα ΟΥΤΕ μία φορά δεν είπε:
-Συγγνώμη έκανα λάθος… έχετε δίκιο κύριε/α!


Δεν είναι η πρώτη φορά που το γράφω αυτό. Το’χω γράψει δεκάδες φορές… ε, όλες τις φορές… αυτοί στους οποίους αναφερόμουν αντέδρασαν βίαια. Τι έκαναν; Τηλεφώνησαν στον εκδότη, στον διευθυντή, στον αρχισυντάκτη μου για να διαμαρτυρηθούν.
Για σκεφθείτε το λίγο. ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά δεν έκαναν λάθος.
Δεν χρειάζεται να ξοδέψω λέξεις και πολύ περισσότερο φαιά ουσία για να σας εξηγήσω, πόσο θηριώδης αηδία είναι αυτό.
Ούτε καν στατιστικά δεν βγαίνει.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Γνώμες Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα